De Koude Kalkoen

Tim Overdiek

Een plofje hier, een uitbarstinkje daar

door 1 Reactie

“Heb je al iets gezien?” vraagt Lucella Carasso.

We horen ‘m té weinig op Radio 1, Govert Schilling.
Maar vanavond mag hij vertellen over de zonnestorm die op de aarde afkomt. Gezien heeft de wetenschapsjournalist nog niets, maar hij is er al wél.
Tussen vier en tien over vier signaleerden instrumenten verstoringen in het magnetisch veld van de aarde.
“Wij hadden verbindingsproblemen met Joris van de Kerkhof” associeert Lucella – had dat ermee te maken? Nee, reageert Schilling nuchter. Dat lijkt ‘m meer een krakkemikkige provider.

Vertel dan maar wat er is gebeurd.
Gisterochtend vijf uur “een prachtige heldere uitbarsting van energie” waarbij “een geweldige hoeveelheid zonnegas de ruimte in ging” en dat “met honderden km per seconde richting aarde”. Dat is snel maar “het is nog wel 150 miljoen km vliegen”.

Wie nu nog niet is betoverd verdient de vertalenverteller Govert Schilling niet.
Misschien om te voorkomen dat het ons teveel wordt kiest Tim Overdiek voor een praktische invalshoek: krijgt André Kuipers er last van? Nee.
GS: “Maar ik hoop dat hij tijd heeft om te genieten om het Poollicht te bekijken van boven.”

LC: “Gebeurt het vaak?”
“Een plofje hier, een uitbarstinkje daar” – ja, dat gebeurt vaak, beaamt de poëet Schilling. Maar de grote uitbarsting zoals nu – 1x per jaar. Al kán het “een opstapje zijn naar méér”.
Dat, belooft Lucella Carasso, “gaan we samen in de gaten houden”.

Ze wil neerleggen maar wácht, wácht! doet Govert Schilling.
Het Poollicht! Daar moeten we vanavond écht naar kijken. Op een donkere plek. Kijken naar het noorden.
Wanneer? (TO)
“Vanaf dat het donker is.”
“Gaan we doen,” belooft de presentator.

Altijd weer een lichtje in de donkere werkelijkheid: Govert Schilling over wat zich afspeelt achter en boven de horizon.

Sleutelen aan de Chinook

door Reageer

“Heb je je oordoppen op?”
Tim Overdiek introduceert Joris van de Kerkhof die zal berichten over Chinook-helicopters.
“Ja, en daardoor hoor ik jou nu” zegt de avondFiliaalhouder. We gaan nl helemaal niet vliegen. Maar de verslaggever heeft dat wél een keer gedaan in een Chinook. Hij heeft water gestort op een brand.

Het Filiaal gaat erover dat Boeing aan het Brabantse Rijen heeft toevertrouwd dat ze monteurs opleiden die de Chinook in elkaar kunnen zetten en kunnen vertroetelen wanneer zij (JvdK wordt niet moe het te herhalen, de Chinook is een *dame*) -letterlijk- vlieguren heeft gemaakt.

Het is een geweldig project waarmee Gilze-Rijen blij is en ook het naburige Tilburg en de hele provincie en allemaal zijn ze sponsor. Rotary Wing Training Center. World Class Aviation Academy. Ze doen mee en zijn mogelijk zelfs de spil hoewel de échte spil natuurlijk Boeing is dat ook bepaalt uit welke landen monteurs mogen worden opgeleid.
Iran heeft dus wél met Rijen gebeld maar dat “leek niet een goed idee” om monteurs uit dat land op te leiden.

Tenslotte: mág het?
Het mag en Joris van de Kerkhof ritst de verpakking open van de Chinook van 8,5 ton die net na een reis van Schiphol via de A2 aan een katrol voor hem is neergezet.
“Aha! Push! Trigger! Turn!”

Even hoop ik dat onze stoere Filiaalhouder nu toch achter het stuur klimt en up! up and away! gaat met het leuke speeltje dat nog niet al z’n rotorbladen heeft maar dat mogelijk best kan vliegen.
Helaas. “We kunnen er niet in.”
Domper.

Size does matter

door Reageer

Er zijn minder overvallen en Joris van de Kerkhof gaat meelopen met de politie en misschien verhindert hij wel een overval – belooft Tim Overdiek. Daar gaat het avond-Filiaal dus wél over (minder overvallen) maar van meelopen en verhinderen is geen sprake en ook de eerste aanreik van het stokje verloopt onhandig (Tim is geen Lara). Maar daarna is het genieten geblazen.

Joris van de Kerkhof laat zich in Nijmegen de maat nemen bij een lengtemeter-sticker. Plakt aan de deur van elke winkelier die wanneer een overvaller de winkel verlaat niet in de zenuwen fóut hoeft te schatten hoe lang de klootzak was maar het direct aan de sticker kan aflezen. *Size does matter* heet de sticker (geestig).
Moet die sticker natuurlijk wel op de juiste hoogte zijn geplakt want onze Filiaalhouder van wie wij sinds de Vincent-serie weten dat hij 1.90 m is werd door een foute plak voor 1.64 m aangezien.

Cafetaria De Bonte Koe in Overasselt is gisteravond overvallen.
Eigenaar Marco is de zaak tegen tien uur aan het afsluiten wanneer een jongeman binnenkomt met zijn hand op zijn rug. “In de schittering van de ruit zie ik een vuurwapen.”
Hij wil zich verzetten met de brandblusser, krijgt die niet zo snel open, leegt de kassa en geeft ook sigaretten. ‘Desgevraagd’ is dat.

Hij praat er zo kalm over, valt Joris van de Kerkhof op. Schijn. “Vannacht geen oog dicht gedaan.” En wat extra klote was: 13 maanden geleden was het ook raak. Bea, die toen met de overvallers te maken kreeg, durft pas sinds kort weer in haar eentje te werken.
En nu: “Terug naar af.”

Een pracht-Filiaal.
Over aardige mensen en hoe tuig dat ook ik met liefde aan een hoge boom zou knopen (en daarna lang opsluiten, niet *dood*knopen dus) hun levens vergalt.
Voor Joris van de Kerkhof mag je me wakker maken.
En als het niet anders kan blijf ik ‘s avonds voor ‘m op.

Goed in mantra’s, niet in steengrillen

door Reageer

“Ik ken u alleen van de televisie, u bent veel vriendelijker in het echt!”
Op de Nieuwjaarsreceptie (ja! Alwéér 1) van de FNV verleidt Joris van de Kerkhof met deze opmerking Henk van der Kolk tot een bulderend gelach.

Aanleiding voor dit avonduitzending-soort-van-Filiaal: de kwartiermakers (mn Jetta Klijnsma) die van de FNV binnen een paar maanden een sprankelende, levensvatbare vakbond gaan maken.

Joris van de Kerkhof ziet Van der Kolk voor hij tijd heeft voor het Radio 1 Journaal in de verte praten met andere verslaggevers. “Uitleggen met handen” neemt hij waar. En: “grote bewegingen”.
Om de structuur te beschrijven, veronderstelt de R1J-er. Nee! Doet Vd Kolk. Niet alleen de structuur. “We willen een herkenbare vakbeweging worden.”
JvdK (plagend): “Mantra’s! Daar bent u wel goed in, hè?”
HvdK: “Ja. En oneliners.”
Volgens mij kunnen deze mannen samen door één deur.

In de verte praat later Agnes Jongerius (“solidariteit”) die haar stemgeluid nu eenmaal niet mee heeft en de jongeren van de FNV willen “persoonlijke keuze en vrijheid van het individu”.

Persoonlijke wensen moet Joris van de Kerkhof nog ontfutselen aan Henk van der Kolk en dat doet hij terwijl de man de handschoenen aan doet om de koude winteravond in te gaan.
“Ik hoop dat het een successtory wordt” zegt Van der Kolk. De nieuwe vakbond dus.
En voor hem privé? “Bowlen, bridgen en steengrillen?” reikt de verslaggever aan.
Haha! Nee, dat niet. Hij weet nog niet wat wél.

En de andere receptiegangers? Kan Joris van de Kerkhof daar nog onthullingen uit peuren vraagt Tim Overdiek.
Daar zit nu allemaal een glaasje wijn in, heeft de verslaggever gezien. En dan nog steeds: “krijg je alleen diplomatieke antwoorden”.

Leuk – Joris van de Kerkhof op avond-nieuwjaars-receptie.
Nog niet zo leuk als op ochtend-Filiaal.
Maar ik kan eraan wennen.

“Tim, dat is rationeel geneuzel!”

door Reageer

Tim Overdiek: “Wat dacht u toen u de beelden zag?”
Hans van Breukelen: “Hij had ‘m harder moeten raken.”
TO: “Pardon?”
HvBr: “Je hoort me toch? Die keeper had die man wat harder mogen raken wat mij betreft. Dat was m’n 1e reactie. Daar vraag je naar, dan krijg je ‘m toch?”

Lucella Carasso kondigde het aan het begin van de uitzending al aan: nieuwsluwte. Maar gotzijdank is daar het incident-Esteban. Zodat de ‘nieuwsvanallekanten’zender wordt tot sport- en nieuwszender en het onderwerp van alle kanten uitmelkt.

Lucella zélf heeft net Hero Brinkman aan de lijn gehad die vindt dat Ajax de hooligan bij de poort had moeten stoppen, Tim Overdiek mag ‘meneer van Breukelen’ ondervragen die de presentator consequent met ‘je’ en ‘Tim’ aanspreekt. En die zacht gezegd weinig respect toont.

“Tim, dat is rationeel geneuzel!” roept Van Breukelen. En: “Je praat een beetje om mijn verhaal heen.”
Wat Overdiek ook probeert, de ex-profvoetballer houdt zijn eigen verhaal, is daarin niet te stuiten en behandelt hém als een onervaren jonge hond die kletst uit de nek en geen idee heeft waarover hij het heeft.

“Hans van Breukelen, voormalig doelman, hartelijk dank voor deze toelichting” sluit de presentator tenslotte af.
“Het was mij een genoegen, Tim, ingsgelijks,” zegt die minzaam.

Twee botsende karakters, botsende invalshoeken, botsende ‘u’ en ‘jij’ – eigenlijk botsende álles.
En dan kún je zeggen: wat een mislukt interview.
Maar het resultaat was erg geestig. Onbedoeld misschien.
Maar deze kniesoor let daar vandaag niet op.