Jurgen van den Berg zei er vanochtend al iets over: de BN-ers die zo nodig moeten meedelen in de lintjesregen terwijl een Gewoon Mens zich de benen onder het lijf uitrent als vrijwilliger maar helaas… daaraan gaat de oorkonde voorbij.
Joris van de Kerkhof is erbij wanneer Van der Laan in Amsterdam lintjes uitdeelt. “Waarom ú” vraagt de verslaggever aan tatoeëerder Henk Schiffmacher die lacht dat hij dat ook niet weet.
“Ik ben wel een snelle jongen geweest met drank en drugs en vrouwen en een huwelijk naar de kloten” en als hij dáar een lintje voor had gekregen “moest dat op z’n kop hangen en stinken naar zwavel”.
Lintje tatoeëren op z’n lijf?
Ideetje van Joris van de Kerkhof en het lijkt Schiffmacher wel wat.
Kan hij het niet verliezen.
En dan hoeft het ook niet terúg als hij dood gaat.
JvdK: “Nee, want dan gaat het gewoon mee het graf in.
Of de oven.”
Tuurlijk treft de verslaggever ook een aardige gewone vrouw (is hem toevertrouwd).
Sjan Verhoeven heet ze. Ze heeft dyslexie en nu hélpt ze mensen met dyslexie.
Veel hindernissen overwonnen en een paar jaar geleden zou ze hier nog hebben staan stotteren en struikelen en bibberen maar nu voert ze een vrolijk, zinnig gesprek.
In een paar seconden legt ze uit wat dyslexie is: “een andere manier van denken” dus niet, wat deze oen dacht, dat je moeite hebt met het lezen van simpele teksten.
Er is wel iets met taal, maar toch anders.
Joris van de Kerkhof schildert wat hij ziet: “U kijkt omhoog, ik zie dat u aan het nadenken bent en intussen komen die zinnen er vloeiend uit.”
Soms valt het nog niet mee maar nu wel en ja, ze is tróts.
“En dankbaar, vooral dankbaar.”
Dat waren dus weer twee leuke gesprekjes.
Van een verslaggever die ik wél graag hoor.
Er is een onuitroeibare behoefte aan schouderklopjes, in welke vorm dan ook: lintjes, prijzen, bekroningen, eretitels en ga zo maar door. Versierselen. Waar duidt dat op? Is dit een teken aan de wand?!
.
Wat me nog het meest verbaast is dat dit in alle lagen van de bevolking geaccepteerd is. Ik kijk ook altijd met verbazing naar die heren die een lintje/strikje in hun knoopsgat dragen. Zo van: ik ben niet niks hoor. Kijk er niet vreemd van op als ook komieken als Youp, Freek e.a. dit ‘met gepaste trots’ zouden accepteren. Herinner je Wim Kan.
.
Wel een beetje zielig dat dames hiermee niet kunnen pronken. Ik heb tenminste in het dagelijks leven nog nooit een vrouw gezien met zoiets opgespeld. Moet daar niet iets op verzonnen worden? 😉