De grutto als indicator dat het goed is

Joris van de Kerkhof wandelt met de -voor mij- soms slecht verstaanbaar sprekende boer Sjoerd Miedema in het Friese Haskerdijken over een weiland.

Hij wordt argwanend bekeken door ‘dames’.
Dames-met-stappentellers.
Jo met de banjo? gaat even door me heen.
Maar de dames zijn koeien. Die alleen gras eten zonder krachtvoer er doorheen.
De stappentellers zijn om ze als individu in de gaten te houden.

(foto: Joris van de Kerkhof)

Ooit begon de boer met dollartekens in zijn ogen.
Veel productie, veel geld, veel bijvoeren.
Tot hij het licht zag. Geen biljartlaken gras meer.
Ruw gras, ruwe bodem.
Want de grutto’s die hij graag op zijn land zou zien broeden, redden het niet bij een vlak tapijt.
Broeden lukt nog wel, maar de jongen vinden geen insecten om te eten.

En wat zeiden ze op de middelbare landbouwschool tegen zijn dochter?
Dat het niet kón wat hij deed.
Omdat hij niet 2x per week zijn koeien “door het voetbad haalde”, een voetbad dat bacteriën moet doden.
Maar, zegt de man en wat klinkt hij heerlijk bevlogen: “Er moet een evenwicht zijn in alles.
Want die grutto is natuurlijk mooi en aaibaar, maar hij is een indicator dat het goed is.”

Het gaat hem ook niet alléén om de grutto.
Ook om de bijen en de vlinders. Allemaal indicatoren dat de grond gezond is. En dan ook de koe en de melk en dan: de mensen.
“En dat willen we toch?”

Daarop valt niets af te dingen en ik hoop dat die zeikerds van de landbouwschool hebben geluisterd naar deze mooie reportage.