Een minuut erna was er traangas

“Ik slaap ook wel eens” lacht Bram Vermeulen wanneer hem wordt gevraagd of er vannacht in Istanbul nog is geknokt met de politie.
Om half twee ging de correspondent naar bed, toen had hij geen traangas gezien maar het Taksimplein was “afgeladen vol”.

Joris van de Kerkhof in Ankara slaapt óók wel eens, hoop ik voor hem.
Maar gisteravond drongen de rellen zich al om zeven uur op tot aan het smalle straatje van zijn hotel.
We horen een mensenmassa en geknal.
JvdK: “Demonstranten die er in paniek doorheen lopen. En er wordt op ze geschoten.”

De verslaggever en buitenlandredacteur Gulsah Ercetin haasten zich de stad in en horen van een demonstrant wat er net is gebeurd: “We zaten in een café vreedzaam te kletsen en op een gegeven moment zei de politie: jullie moeten weg. Een minuut erna was er traangas.”

Geluid van een ambulance.
Joris van de Kerkhof weet het niet zeker, zegt hij, maar hij vermoedt dat de gewonde door een waterkanon omver is geblazen en met zijn hoofd tegen een rand is gekomen.

Volgt een spannend verslag met steeds wisselend perspectief.
Even rustig vertellen en dan een harde knal waarna we weer midden in de actie zitten.
Traangas gaat niet meer de lucht in, demonstranten worden recht op de rug geschoten.

Even schuilen “met aardige mensen die een middeltje aanbieden tegen traangas”.
Het is Vicks.
Onder je neus smeren.
Of in je mondkapje.
‘Dankuwel’ dankt de verslaggever beleefd en hij heeft het nog niet uitgesproken of: harde knal!

Demonstranten scanderen “Taksim!” omdat het verzet daar is begonnen.
Joris van de Kerkhof stelt vast dat een waterkanon “best ver zo’n zijstraat in schiet” tot hij “de veilige beschutting van het hotel” weer opzoekt en we het geluid van de strijd horen afzwakken en dan wegsterven.
JvdK: “Het is opgeruimd, schoon en stil.
In stille afwachting ook van de premier die vandaag zal terugkomen en zijn volk zal toespreken.”

Dat was dus weer erg Mooie Radio.