Schapen voor biodiversiteit

“Bleker…” kondigt Vroege Vogels aan.
Wat-heeft-ie-nú-weer-gedaan reageer ik als ‘Pavlov’ en het blijkt te zijn dat schaapskuddes geen geld meer krijgen.
Dus bezoekt Jeannette Parramore schaapsherder Ger Lardinois bij Slenaken. Met een collega en een hond loopt hij dagelijks zo’n 12 km met de schapen.

“Dat is alles wat ze hier doen? Eten?” vraagt de verslaggeefster.
Ja, ze eten. Veel.
En dat is “de beste vorm van beheer van natuurgebieden”.
Want niet alleen worden de hellingen afgegraasd wanneer die zijn uitgebloeid, daarna stampen de schapen wat er óver is (o.a. zaadjes) in de grond.
Om volgend voorjaar te ontkiemen.

Lardinois en collega hoeden Mergelland-schapen.
“Zeldzame huisdieren” en: een typisch Zuidlimburgs ras.
Daarom beklimmen ze ook moeiteloos de steile hellingen.

Maar er is geen geld meer. Door Bleker.
Zodat Lardinois nu zélf de hand ophoudt. Niet bij de overheid maar bij ons. Of we een schaap virtueel willen adopteren. Voor 25 Euro per jaar.
Zodat hij nog veel langer dan de 20 jaar die hij het al doet met kuddes rond kan lopen.

Zijn schapen in de steek laten vindt hij moeilijk.
En daar, denkt Lardinois, maken ze (Bleker) misbruik van. “Ze denken die gaat door al valt hij er dood bij om.”

Adopteer dus een schaap.
En houd zo de kudde van 350 schapen in het Geul- en Gulpdal.
Voor de biodiversiteit.
Of gewoon omdat je het een mooi gezicht (en idee) vindt, zo’n herder met schapen en een hond.