De ‘klaaglijn’ opent met een man die al tien dagen *geniet* van de Radio 1 Sportzomer.
Wat een geweldig programma. Kan het niet altijd zo zijn?
Dit blijkt Tom van ‘t Hek uit het hart gegrepen.
Dus: blijf het zeggen, lieve beller.
Dan: een jongetje van 12. Dat het programma ook al zo leuk vindt.
Fijn! Reageert Van ‘t Hek van de ‘klaaglijn’. Want dat is wat we willen: jonge luisteraars.
Ik luister ook al tien dagen.
In afnemende mate.
De eerste dag met de sporthelden was de allerbeste uitzending.
Omdat de gasten iets hadden te melden. En misschien ook omdat de presentatoren toen op het puntje van hun felbegeerde stoel zaten.
Daarna ging het bergaf.
Het ergst vind ik niet het oeverloos gezwam over het Nederlands elftal en de verre familieleden, ooit bekenden en leraren van de jongens met wie we per se kennis moesten maken. En ook niet de speculerende voorspellers.
Het ergst vind ik het uitgesponnen gebabbel over non-nieuws dat uit de mottenballen wordt gesleurd omdat er immers ‘nieuws’ moet zijn maar niet te moeilijk en niet te *snel* want dan flitst het non-onderwerp er rap doorheen en moet er *nog* een flut-item worden bedacht.
Hoe is het toch met Mauro? Goed? O, fijn dan.
En Ellen ten Damme? Heeft die het een beetje naar haar zin in Duitsland? Jazeker. Ook al fijn.
Ik luister steeds minder.
Eigenlijk zap ik er alleen nog maar in. Het *kan* dus zijn dat ik de juweeltjes mis.
Maar wanneer ik luister hoor ik lange gesprekken met meest oninteressante gasten en presentatoren die in grote lijnen ook gaan voor het makkelijke babbel-en-klets-gesprek.
Als Radio 1 op deze manier wil uittesten of de luisteraars programma’s die je aan het denken zetten zoals Dit Is De Dag willen inruilen voor verbale muzak, dan vink ik bij deze aan dat ik in het vervolg alleen nog zal luisteren naar het Radio 1 Journaal en Vroege Vogels.
Waar de zendercoordinator niet van wakker zal liggen, want mij wil Radio 1 al vele jaren inruilen voor jongeren die meer gaan voor de vlotte niet te diepgaande hap.
Dat geleuter op de radio valt i.d.d. vaak niet mee. Ik zet hem dan maar af, of beluister een fragmentje klassieke muziek.
Wat wel interesaant aan radio is zijn de stemmen. Je mag aannemen dat daarop geselecteerd wordt, en de meeste zijn dan ook o.k. Wel vind ik de bijgeluiden die de heilige Maartje van Weegen met een droge mond maakt, erg onsmakelijk, feitelijk niet om aan te horen (‘De Klassieken”, radio 4). Gelukkig wordt dat nu e i n d e l i j k breed ingezien.
Wat Sportzomer betreft, is er Tom van ’t Hek. Hij doet al vele jaren radio, en nu ook nog zowat alle dagen Sportzomergekakel. Meer in de studio dan thuis. Geen slechte interviewer overigens. Maar er is wel iets met zijn stem. Ik weet niet hoe hij het doet, maar die neemt geregeld heel vreemde toonhoogten aan, beter: laagten. Meestal tegen het eind van de zin. Ik heb er geen verklaring voor – houdt hij zijn lachen in? – maar uniek is het m.i. wel.
Ik begrijp wat je bedoelt.
Dat ingehouden ‘proesten’ van het lachen van Tom van ’t Hek.
Ik vind het een naar geluid. Klinkt zelfingenomen.
Maar we zijn het eens: hij is een goede interviewer.
Tom van ’t Hek: “Ik ga u danken.” (aan het eind van ieder interview).
Pauze.
Er gebeurt niets. Het blijft bij het voornemen.
Ik vond het wel opmerkelijk dat ze vandaag uit alle klachten een klacht lieten horen waarin Lara Rense werd gekat.
Misselijke opmerking van Jurgen van den Berg over de hondjes van Pim Fortuyn. Een luisteraar had naar hun lot gevraagd, en Tom van ’t Hek had de moeite genomen het uit te zoeken: ze zijn allebei niet meer in leven.
Daarna de opmerking van Van den Berg dat dat wel een klap voor die luisteraar zou zijn. Met een ironische ondertoon uitgesproken. Respectloos. De man beseft niet hoezeer hij zijn reputatie daarmee te grabbel gooit.
Grappen over dieren worden erg makkelijk gemaakt.
Zelf dacht ik: die hondjes zouden nu ook wel heel erg oud zijn geweest als ze nog geleefd hadden en had hij maar niet dat type doorgefokte hondjes met die te kleine schedeltjes en continue hoofdpijn gehad want zo heeft hij ze populair gemaakt.