Blijven lachen na de nederlaag

Vanavond is dé wedstrijd en morgen gaan we uithuilen.
Of niet.
Maar vrouwen, hoor ik in het Radio 1 Journaal, zijn somberder over de uitslag dan mannen en ik ben een vrouw en sowieso niet zo’n positief denkend typje.

Voor Griekenland is het uur U gisteravond al.
Joris van de Kerkhof woont de wedstrijd bij in café Happening in Athene. Hij kruipt niet bij de veertig mannen dichtbij de tv maar drinkt een kopje thee met drie vrouwen die achterin de zaak met de rug naar het toestel zitten.
Zó ver achterin dat we de mannen niet eens in de verte horen juichen, roepen of kreunen.

De vrouwen beschrijft de verslaggever als ‘zwijgzaam’ (1) ‘ietwat gezet'(2) en ‘Eleni'(3). Snelle portretjes. Eleni (60) met een pensioen dat in enkele jaren met een derde is verminderd. Maria (53) baan kwijt als styliste, nu wonend bij haar moeder, met haar levend van moeders pensioen.

Eleni leest een boek, Maria doet een kruiswoordpuzzel (wordt ze rustig van), ze wuiven zich koelte toe met waaiers en delen meegebracht eten uit aan de zwerfkatten.
Jammer dat het Griekse elftal verliest maar ze moeten (Maria:)”blijven lachen”.

Vanavond zitten ze er weer en zullen ze voor Nederland zijn.
Maar eigenlijk vooral: tegen Duitsland.
Want, zegt Maria (JvdK: “met een grote glimlach”): “De hele wereld is tegen Duitsland.”

Fijne reportage via de ‘ogen’ van de vrouwen.
Met op de NOS-site ook nog een fijn geschreven portret.