Birds high up in the trees

“Ah! Mooi, hè? Vind je niet? Ik vind het wel mooi!”
‘A Lover’s Concerto’ speelt Joris van de Kerkhof voor ons op een tingel-tangel-piano.
Geen reactie vanuit de studio. “Mooi, hoor” komt dan niet-uit-het-hart en -cynisch- “tranen in m’n ogen” (Marcel Oosten).

De Vierdaagseverslaggever is op de laatste dag van het evenement in Linden (260 inwoners), gem. Cuijk. Een erehaag van zonnebloemen, 600 liters soep gekookt in containers, “een paardje dat eenzaam van het gras en zichzelf staat te genieten” en het thema: reclame.
Een bord Mijn ballen zijn mijn reclame wat door “een mevrouw met een hond aan een touwtje” wordt geduid: “Heb je die prachtige ram in de wei gezien?”

Naar Peijnenburg kan gehapt maar wel heel hóóg zodat Joris van de Kerkhof aanbiedt de vrouw op te tillen. Niet doen, waarschuwt ze: denk aan je rug. Maar “zo zwaar bent u niet” zegt de ook vandaag weer galante verslaggever.

Om kwart over zes is het nog rustig in Linden. Later, vreest Joris van de Kerkhof, “ik zou bijna een lelijk woord zeggen maar wat hardere muziek waarvan mensen denken dat het gezellig is”. Terwijl: “De stilte vind ik persoonlijk wel heel erg mooi.”
En niet zomaar stilte. Maar “met vogeltjes”.

How gentle is the rain
That falls softly on the meadow
Birds high up in the trees
Serenade the clouds with their melody
Oh! See there beyond the hills
The bright colors of the rainbow
Some magic from above
Made this day for us
Just to fall in love.