“Het wordt een Mooie Dag” belooft ons Joris van de Kerkhof wanneer hij om zes uur deelnemers aan de Vierdaagse uitzwaait. Hij wás er al om half vier. Net als een man op een bankje die niet kon slapen maar pas om vijf uur zal starten.
Twee jaar geleden liep de verslaggever zelf mee. Ongetraind kijkend waar het schip zou stranden. Dat bleek na dag 2 het geval te zijn. Nu laat hij de participatie over aan redacteur Dionne Stax die opgewekt vertelt over ingeteepte hakken en watten tussen de tenen.
Militairen lopen mee, in groepjes en met twee. Opa met kleindochter die eigenlijk te jong is (je moet in het jaar van meedoen minstens 12 zijn) maar na de start glipt ze stiekem in de groep.
Aan de zijkant mensen die aanmoedigen en (deels dezelfde) mensen die dronken van het feesten op huis aan gaan. Net als twee jaar geleden hoor ik geheelonthouder Joris van de Kerkhof daarover weer heel streng zijn. Zoals over het meisje dat voorbij waggelt “kijkend naar haar mobiele telefoon waarop ze absoluut niet kan lezen wat voor twitterberichten er weer zijn”.
Mooiste moment: de vrouw die met haar vriendin wandelt. “Ik dacht, als ik de radio tegenkom, dan zeg ik het.” Dat de vriendin vandaag jarig is. Maar dan nu ook zingen. Waarop zij losbarst in “Lang zal ze leven in de gloria, in de glo-ri-a.”
Leuk, iedereen zo vol goeie moed deze Mooie Dag te horen inlopen.
Morgen is vroeg genoeg voor mild leedvermaak.
Geef een reactie