Dat krijg je als je eens laat opstaat en denkt dat je de gemiste reportage ‘Tientallen ondergelopen kelders door noodweer’ best gemist kan *laten* want hoe leuk kan die nou zijn.
Fout. Het blijkt een heerlijk stukje eigen-leed-via-de-ogen-van-uw-gekwelde-verslaggever.
Joris van de Kerkhof die op pad moet om de wateroverlast élders te verslaan en eerst emmertjes voor onder lekkages aansjouwt in het eigen huis. Buiten nog blijmoedig: “Mooi! Hier om de hoek zie je de regen in alle felheid de weg overgaan.”
Dan: tak op de weg, flinke tak. Andere mensen rijden er omheen maar onze held sleept hem opzij (“voelt toch best wel een beetje goed”).
Paar uur later (“het bliksemschicht nog wel een beetje”) wil hij de redactie bellen maar: telefoon weg. Naar huis. “Gehoord dat tegenover het huis van vrienden twee bomen op een huis zijn gevallen en dat er een huis op een auto is gevallen en meer van dat soort voorbeelden” (JvdK lijkt me nu toch wat van slag).
Z’n telefoon. Zou die liggen waar hij de tak heeft weggesleept? Erheen. En ja. “Die auto rijdt er héél zachtjes overheen, zo’n dag is het.” Daar kon de telefoon niet tegen.
“Het is allemaal niet echt van belang” verzekert ons de verslaggever die natuurlijk geen drama queen wil lijken. “Maar bel mij effe niet. Want ik neem niet op.”
Mooi verteld, mooi verhaald met veel hoorspelkern geluidseffecten.
Gewoon *mooie radio*.
Voor wie het ook miste en dacht dat die kop over die kelders weinig interessants beloofde
Geef een reactie