Hoewel erkend super softie mbt dieren vind ik dat afgezet tegen het deze week zo duidelijk naar voren gebrachte grote leed in de bio- en reli-industrie de tegenslag voor pinguïn Happy Feet behoorlijk sneu is. Érg sneu. Maar het gaat wel om 1 individueel dier. Dat z’n extra aandacht dankt aan z’n extreme aaibaarheidsfactor.
Bert van Slooten maakt er in gesprek met Artis-verzorger Job van Tol nog een aardig gesprekje over. We duiken in de ingewanden van deze Keizerspinguïn. Zand in de darmen is dodelijk daarom moet geopereerd nu het nog in de krop zit.
Hoe hij in Nieuw-Zeeland komt? ‘Verkeerde afslag genomen’ lijkt waarschijnlijk. Grote golf en toen “een foutje gemaakt”.
Overleven in Nieuw-Zeeland is geen optie (te warm). Teruggebracht worden naar Antartica evenmin (is blootgesteld aan exotische ziekten). Dus: tzt in zee gezet en dan hopen dat-ie terugzwemt.
BvSl: “Heeft-ie iets gps-achtigs in zijn systeem?”
Nee. Maar met een “hongergevoel” kiest hij misschien richting Zuidpool.
Van Tol: “Als het een pinguïn is met karakter en doorzettingsvermogen.”
Toch nog een beetje een feel good onderwerp op deze manier.
Tot ik op twitter de reactie lees van deskundige Kees Moeliker: “De pinguïn die in Nieuw-Zeeland aanspoelde, zal Antartica nooit meer zien. Terug laten zwemmen is zinloos.”
Ah – shit!
Geef een reactie