De uitstraling van de maatschappelijke stage

Het (binnen)Filiaal van vandaag raakt bekneld tussen de ontslagen bij KPN en de vieze verpleeghuizen. Zo vervalt het ‘praten met leerlingen’ van half negen en gaat Joris van de Kerkhof na de stagemakelaar en de schooldirecteur meteen door naar de zorginstelling.
Onderwerp: de maatschappelijke stage die voor scholieren verplicht wordt. “Jij,” weet Marcel Oosten, “spreekt wel eens kinderen in die leeftijd.” Klopt. Een van de zonen van de Filiaalhouder die aan atletiek doet had -handig- bij zijn eigen vereniging een stage geregeld om kinderen te trainen (en krijgt daar nu voor betaald).

Maar de maatschappelijke stage is natuurlijk in een tehuis voor gehandicapten of bejaarden. Nuttig voor alle partijen, zegt de stagemakelaar. Omdat de bejaarden ontdekken dat de jongeren niet per se lanterfantend tuig zijn en de jongeren merken dat niet alle oudjes zitten te klagen en te zeuren.

De ideale Filiaalgast vindt Joris van de Kerkhof in mevrouw Mutsaers. Drieëneenhalf jaar in een rolstoel. Ze heeft tientallen pubers zien opbloeien, vertelt ze. Die binnenkwamen “als verlegen musjes” en vertrokken in tranen omdat ze langer hadden willen blijven. Wat ze dan niet doen want ze willen geld verdienen (cynische conclusie is van mij).
Wat de stagiairs voor haar betekenen? Koffie drinken, praatje maken, appeltje voor je schillen, ergens naartoe brengen. “Dingen die je zelf niet kunt.” En weer: praatje maken. Hebben ze daar meer tijd voor dan het gewone personeel? Niet per se. Want: “Ze komen om te leren.” Ze hebben taken. En sommigen doen daar lang over.

Aan het slot nog een mooie Filiaalgast. Scholier Alexander die koffie en thee rondbrengt.
“Boeiend?” vraagt Joris van de Kerkhof en “ja ik weet het maar ik geef ook extra hulp” interpreteert de jongen dat ‘boeiend’ als: “geen bal aan, toch?” Om dan te vertellen over hoe fijn het is iets extra’s voor mensen te doen en ze dan “in de ogen te kijken”.
Mevrouw Mutsaers heeft goede ervaringen met Alexander: “Hij straalt wat uit.”

Zo werd het Filiaal met de beperkte middelen kwa tijd toch nog mooi.