De Koude Kalkoen

De Perstribune

Mulisch is dood, lang leve de reageerders

door Reageer

Het is nog nét niet: en waar was jij toen je hoorde dat…
Maar het is wél: wat ging er door je heen…

Harry Mulisch is dood.
We wisten al dagen dat hij doodziek was, maar nu is hij dus dood.
Wat gisteravond om negen uur even op TT stond en na dertig seconden niet meer en om elf uur vanochtend is het officieel en raken we er niet meer over uitgepraat.
Iedereen die ik op twitter volg en die online is meldt het: Mulisch is dood. Een uur later nog steeds: Mulisch is dood. (Echt? En jij denkt dat je *nieuws* brengt?)

De NOS ruimt er in de nieuwsblokken ruim tijd voor in, OVT gooit het programma om en wanneer Govert van Brakel er in De Perstribune óók over begint snap ik dat wel maar ben ik er eigenlijk wel over uitgeluisterd.
Gast Arie Boomsma zegt dat hij het ‘wie brengt als eerste het doodsbericht’ onfris vindt, presentator Govert van Brakel is praktisch: als je het op tijd weet, kun je een mooie necrologie voorbereiden.

Interessant: het verhaal van NOS plv. hoofdredacteur Marcel Gelauff dat door een ‘miscommunicatie’ tussen twee redacteuren het bericht over Mulisch’ dood (die ze via-via hadden vernomen) gisteravond even op TT stond hoewel met de familie was afgesproken het pas vanochtend bekend te maken.
Maar ja: twitter.
Verzuchting: hebben afspraken met oude media nog wel zin nu er nieuwe media zijn.
Antwoord: nee.

Nelleke van der Krogt vindt het overlijden van Mulisch “vreselijk natuurlijk”, tot de vrouw van het SBS-programma over de paranormale kinderen is het nog niet doorgedrongen en Dirk Scheringa vond Mulisch “een bijzondere man” maar hij heeft “geen boeken van hem gelezen want daar had ik geen tijd voor”.
* Zucht*.

Als Clairy Polak niet bij Nieuwsuur paste, hadden ze Nieuwsuur aan Clairy Polak moeten aanpassen

door 1 Reactie

Een goede interviewster is iemand die zich heel goed voorbereidt en heel goed luistert, onderwijst Sonja Barend. Wetend (mn bij wetenschappers) “waar je moet prikken” en waar je niet moet gaan vragen om oeverloos voor geen enkele leek interessant gepraat te voorkomen.
Een wijze les die veel jonge talentjes (over wie we zich buitengewoon mild uit, omdat je “een programma presenteren alleen maar in de praktijk kunt leren”) zich ter harte kunnen nemen.

Sonja Barend is te gast bij Govert van Brakel. Omdat ze over Clairy Polak wil praten, zegt ze. Barend vindt het onbegrijpelijk dat Polak, die deze week de naar haar vernoemde prijs won, er bij Nieuwsuur is uitgewerkt. “Als Clairy Polak niet bij Nieuwsuur paste, hadden ze Nieuwsuur zo moeten maken dat Nieuwsuur bij Clairy Polak paste.”

Radio luistert Sonja Barend niet (tenzij haar man die aanzet). Tv kijkt ze wel. Naar P&W en naar DWDD. “Dan doe ik altijd heel erg mee in m’n hoofd en denk: wat zou ik nu vragen.”
Noem eens wat, nodigt Govert van Brakel uit.
Barend: “Ik zou graag willen dat ze zich meer in het debat mengen. Ik wil weten waar ze staan en dat vooral in deze tijd. Bij Pauw & Witteman zit heel veel rechts zonder weerwoord.”Zij zit dan te róepen naar de tv. Ze wil dat de presentatoren “zich genuanceerd maar met passie” erin storten.
Jamaar, houdt Govert van Brakel haar voor. Dan krijgen ze net als Clairy Polak het stempel ‘links’. Dat *is* niet links! vindt Sonja Barend. Niet bij Clairy en bij de genoemde heren zou het dat evenmin zijn als ze zichzelf wat meer in de strijd wierpen.

Haar werk mist ze niet: “Ik leef! Ik geniet!”
Wat ik geloof. Maar ik zou een minimoordje doen voor af en toe nog eens een Sonja-Barend-masterclass op televisie. Misschien samen met Clairy Polak.
Ik kan zo een lijst bedenken met wie ik graag voor deze prachtwolven zou willen werpen.

Radio is het mooiste medium

door 2 Reacties

“Er zitten hier twee oude mannen voor een ouderenomroep en niemand weet hoe we eruit zien.”
Mart Smeets is op bezoek bij de Perstribune en heeft het over tv vs radio.
“Heerlijk, hè” is de eerste reactie van Govert van Brakel die meermalen heeft laten weten niets te voelen voor een op hem gerichte webcam. Maar, zegt die dan: van jóu, Mart, weten mensen natuurlijk wél hoe je eruit ziet.
“Maar niet hoe we hier zitten” corrigeert die. Waarop we beschreven krijgen dat de sportcommentator een kop koffie in de hand heeft (okee) maar ook dat hij ongeschoren is (aha) én dat hij “een roodachtige bril” (GvBr) op heeft.
Mart Smeets: “Heel modern ben ik opeens geworden.”

Mogen we Mart Smeets voorlopig nog hóuden? Hij doet of hij het ook niet weet: de NOS wikt en beschikt. Hij hoopt wel dat hij mag blijven. Want hij “zit vast” aan de sport. Zoals jij, Govert (zegt Mart) “aan deze microfoon. Je hebt zo mooi afscheid genomen en nu zit je er weer.”
“Is er druk op je” vraagt Van Brakel. Smeets vindt, zegt hij, dat hij “anderen een kans moet geven.” GvBr: “Je zit toch niemand in de weg? Laten ze zich maar bewijzen.”
Waarop de mannen vaststellen: “Radio is het mooiste medium.”

Dit is mijn derde Perstribune.
De eerste uitzending vond ik warrig. Intussen lijkt de vorm te zijn: uur 1 praten met een journalist, uur 2 praten met iemand van de sport.
Vandaag beviel die aanpak me zeer. Slimme mensen die iets te zeggen hebben over onderwerpen die me interesseren.
De aanpak heeft ook een risico. Wat als de gast van het uur je niets zegt of erger: je tegenstaat.

Gezellig keuvelen over sport en entertainment en ietsje politiek

door 5 Reacties

Govert van Brakel is terug op de radio.
NOS-Nieuwslezer Onno Duyvené de Wit kondigt het aan en de fans van destijds Govert van Brakel in het Radio 1 Journaal en Studio Sport zitten op de puntjes van hun stoelen.

“Praat vooral met ons mee via ons antwoordapparaat” nodigt de presentator ons direct al uit. En: laat een redactie achter op onze website. (Aan twitter doet Max blijkbaar niet)
Robert ten Brink is de eerste Perstribune-gast. Beetje babbel-babbel waarbij ik denk: hoor ik dat nou goed, klinkt Govert van Brakel wat onzeker? Dan iets over nieuwe stemmen op de radio en Prem die een jaar lang elke dinsdag Rob de Nijs gaat bellen. “Dag meneer Rob” is -voor mij- een omslagpunt: vlot-lopend, leuk gesprek.

Ook geslaagd: de verslaggever die knip-en-plakwerk over de tv heeft gemaakt en Govert van Brakel in gesprek een RTL parlementair verslaggever over ‘de deur’ en hoe het voelt als Heet nieuws te brengen dat de kroketten zijn gearriveerd.
Een vraag op het antwoordapparaat: hoe werd de mol in (het filmpje in) Zomergasten gefilmd. En: wat vond Karin Kraaykamp van de omroepers (tv-experiment). Eerst vindt ze niets, want: andere tijd. Dan gaat Govert van Brakel over op liefdevol vleien over haar bekende stem en “dat vind ik lief van je!” roept ze uit en komt toch met wat meninkjes.

Het tweede uur is meer sport en of het nou komt omdát het het tweede uur is of omdat sport hem beter ligt om gezellig over te keuvelen, maar nu lijkt de presentator goed op stoom te komen. Met Maurits Hendriks van NOC*NSF en in gesprek met een wat tegenstribbelende vader Huntelaar over de aflopende carrière van zijn zoon (wat die niet gezegd wil hebben).

Ik vind het lastig zo’n eerste aflevering goed te beoordelen omdat me niet duidelijk is wat het programma beoogt en ik daaraan dus niet kan afmeten of het dat gestelde doel benadert.
Moet het vooral gezellig zijn of mag het onze hersentjes ook een beetje uitdagen?
Ik wil namelijk graag worden uitgedaagd.
Maar gezellig praten kan ook onderhoudend zijn als dat door Govert van Brakel gebeurt.

[Erg leuk: Govert van Brakel reageert op élke reactie in het MAX-gastenboek]