• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar

De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

“Respect voor deze schildpad!”

6 augustus 2013 door Jeanne Reageer

Op Curaçao is een zeeschildpad het strand op gekropen (“gewaggeld” beschrijft correspondent Dick Drayer het beter) en heeft daar haar eieren gelegd.
Het is de Karetschildpad, een bedreigde diersoort.

Heel bijzonder, weet de correspondent, want de laatste keer dat een schildpad op Curaçao eieren heeft gelegd was in 1990 en hij duikt zelf wel eens in de wateren rond het eiland en is al blij als hij er een tegenkomt van 80 cm maar deze was 110 cm en dat is 4 cm onder het wereldrecord.
Hoe ze dat weten (van die 110 cm) vertelt hij niet zodat ik visioenen krijg van een man met een meetlint die zich over de dame bukt om haar de maat te nemen terwijl zij bezig is met de bevalling.

De schildpad kwam om twee uur ‘s nachts aan land en de toeristen die op het strand zaten haalden de beheerder erbij die het op film vastlegde.
DD: “Meer dan 100 eieren heeft-ie gelegd en daar was-ie vier uur mee bezig en nu liggen er overal pingpongballen.”

Lucella Carasso vindt het véél, 100 eieren in vier uur: “Respect voor deze schildpad!” en informeert hoe het nu verder moet.
“Er waren berichten dat de koninklijke marine de bewaking zou overnemen, *multitasking als ze zijn*, klopt dat?”

Tijdens de bevalling schijnt een commandant die op het strand was te hebben beloofd dat hij zich daarvoor “hard zou maken” maar toen Drayer ze belde ging dat toch niet door.
Dus moet de beheerder iets doen want het duurt tussen de 60 en 90 dagen voordat de eieren uitkomen en “ze liggen tussen de bedjes en de zandkasteelbouwers dus lopen gevaar”.
Aan de correspondent heeft de beheerder beloofd er een kooi omheen te bouwen dus daar vertrouwen we nu op.

LC: “Ik zou zeggen, ga kijken met gepaste afstand.”

Lekker feel good gesprekje door een presentator die nu alweer twee dagen prima op dreef is.
Wat ben ik blij dat ze terug is.

Categorie: Radio 1 Journaal Tags: Curacao, Dick Drayer, karetschildpad, Lucella Carasso

Mensen staan niet op het menulijstje van een slang

6 augustus 2013 door Jeanne Reageer

Een python heeft in Canada twee broertjes van 5 en 7 in hun slaap gewurgd.
“Vallen pythons vaker mensen of kinderen aan” vraagt Lara Rense aan Walter Getreuer van reptielenopvang Serpo.
Zelden. “Mensen staan niet op het menulijstje van slangen.”
LR: “Maar gebeurt het bewust als het gebeurt?”

Getreurer legt uit dat slangen doden om te eten.
En dan 1 prooi per keer. “Hij is niet zo slim om twee prooien te doden. Hij doodt eerst de eerste prooi en gaat die verzwelgen en als hij dan nog honger heeft doodt hij de tweede.”
Dát is natuurlijk gedrag.

Verder speculeren dus maar.
Misschien hebben de kinderen gespeeld met een hamster of een konijn – dan roken ze naar prooi.
Misschien hebben ze zich verdedigd en dan verdedigt de slang zich ook weer “en krijg je een heel vervelende samenloop van omstandigheden tot de slang het in dit geval helaas gewonnen heeft”.

En – nu raakt de deskundige echt op dreef – er zijn ook gevallen bekend dat *mensen* zelf kinderen gedood hebben “en dan proberen een slang de schuld te geven”.

Of (ik roep nu ook wat) de slang was wildwoest omdat een dierenwinkel (waaruit hij ontsnapte) niet de normale habitat is van een Afrikaanse rotspython van 4 meter en was begonnen aan een killing spree waarbij de broertjes de eerste slachtoffers waren?
Na – zal wel geen ‘natuurlijk gedrag’ zijn voor een slang om wraak te nemen op mensen.

Categorie: Radio 1 Journaal Tags: Lara Rense, python, Walter Getreuer

Zonder toeters en bellen

5 augustus 2013 door Jeanne 3 Reacties

Steeds vaker draait de gemeente op voor de kosten van een uitvaart.
Lara Rense belt erover met Frank van der Aa van ouderenbond ANBO.

– Hoe verklaart u dat?
Frank van der Aa denkt dat ouderen een erfenis nalaten met schulden en dat kinderen die dan niet aanvaarden.
LR: “… en dus… vervolgens ook niet voor de uitvaart willen betalen..?”
Zou kunnen, en dat die kinderen dan ook geen geld hebben.

Dús, concludeert de presentator, “zijn ze kennelijk ook niet verzekerd voor hun uitvaart.”
Zóu kunnen, denkt weer Van der Aa, maar het is niet onderzocht.

LR: “U constateert niet ten opzichte van de kinderen dat ze killer zijn geworden, heeft het te maken met de crisis denkt u..?”
FvdA: “Kán.. En ook dat de kinderen mondiger zijn dat ze denken, ik krijg nu een erfenis maar wat houdt die eigenlijk in…”

LR: “Maar goed, het zijn wel je ouders, hè.”
Van der Aa vermoedt dat het “een moeilijke beslissing” is.

LR: “Zo’n gemeentelijke uitvaart, is dat erg karig? Hoe ziet dat eruit?”
“Heel eenvoudig, zonder toeters en bellen, heel erg simpel” is het -vage- antwoord.
“Mm…” doet Lara Rense en: “Mogen er wel nabestaanden bij zijn, stel dat je als kind toch je ouders de laatste eer wil bewijzen mag je wel aanwezig zijn bij zo’n uitvaart?”
FvdA: “Ja. Uiteraard.”

Dan: “Is het iets waar u zich mee bezig houdt als ouderenbond?”
Nee.
Wat me intussen niet meer verbaast want wat een hoop veronderstellende beweringen heb ik gehoord.

Ik pak het artikel erbij dat de aanleiding is voor dit gesprek.
Het staat in het AD.
Het gaat over “mensen” die op kosten van de gemeente worden begraven.
Niet per se ouderen. En al helemaal niet per se ouderen-met-kinderen.

Merkwaardig dus om het onderwerp alleen te benaderen alsof het wél daarom gaat en dan nog in gesprek met iemand die er eigenlijk niet zo veel (om het mild te zeggen) van weet.

Categorie: Radio 1 Journaal Tags: ANBO, Frank van der Aa, Lara Rense

Vakantiebaan

1 augustus 2013 door Jeanne 2 Reacties

Joost Vullings en Jeroen Wollaars mogen tijdens de vakantie van Lucella Carasso en Tim Overdiek elk een week avond-Radio1Journaal presenteren.
“De leukste vakantiebaan” twittert @wol en daar kan ik me iets bij voorstellen.
In (bijna?) iedere verslaggever schuilt een jongetje of meisje dat als je het diep in het hart kijkt anchor zou willen zijn.

Joost Vullings deed het, vond ik, adequaat.
Niet geweldig, zeker niet slecht.
Hij klonk alsof hij héél goed naar Tim Overdiek had geluisterd en verder alsof hij dolgraag ontspannen wou overkomen.
Ik was er niet kapot van, maar mocht hij nog eens een keer invallen dan kan ik daar mee leven.

Jeroen Wollaars dan.
Takketetakketak!
Er bovenop! Alleen vriendelijk in gesprek met de weerman en de correspondenten.
Verder denderend dwars door de geïnterviewden heen wanneer die niet precies (en dan wel *direct*) zeiden wat hij graag wou horen.
Vooral niemand laten uitpraten, steeds voorop stellend: kijk/hoor eens hoe scherp *ik*, Jeroen Wollaars de presentator, ben.

Ik hoor een Sven Kockelmann kloon.
Een afkat-mannetje.
Een ‘alles draait om mij en niet om het nieuws en zeker niet om de gesprekspartner’-presentator.

Daar word ik vanmiddag zo erg niet goed van dat ik om 17.00 uur de radio UIT zet en deze week het avond Radio 1 Journaal voor ‘gehoord’ verklaar.
Ik schakel volgende week wel weer eens in.
Met hopelijk Lucella Carasso.
Aan wie beide invallers een voorbeeld kunnen nemen kwa natuurlijke charme, scherp en goed ingevoerd zijn zónder de behoefte dat nadrukkelijk te etaleren.

En guess what?
Door mensen op die manier tegemoet te treden krijg je er veel meer uit dan door ze af te blaffen.

Categorie: Radio 1 Journaal Tags: Jeroen Wollaars, Joost Vullings, Lucella Carasso, Sven Kockelmann, Tim Overdiek

Speldjes in het haar

31 juli 2013 door Jeanne Reageer

Een brief is bij herinneringscentrum kamp Westerbork bezorgd.
Een brief die een vader heeft geschreven aan pleegouders bij wie zijn dochtertje Mieke (2,5 jaar) gaat onderduiken. Bijna vier kantjes.
Over dat het een lief kind is en of ze speldjes in haar haar willen doen en hoe ze op het potje wordt gezet en hoe in bed gestopt.
En dat ze haar graag weer zelf willen opvoeden als de oorlog voorbij is.

Ontroerend. Want wat moet het moeilijk voor die ouders zijn geweest hun dochtertje.
En hartverscheurend wanneer directeur Dirk Mulder vertelt hoe het is afgelopen.
De ouders kunnen niet zonder Mieke, halen haar op en brengen haar naar het eigen onderduikadres.
Niet lang daarna wordt het gezin afgevoerd naar Sobibor waar eerst Mieke en haar moeder worden vermoord en dan ook de vader.

Prachtige, indringende reportage van Colette van Nunen.

Categorie: Radio 1 Journaal Tags: Colette van Nunen, Westerbork

  • « Ga naar Vorige pagina
  • Pagina 1
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Pagina 37
  • Pagina 38
  • Pagina 39
  • Pagina 40
  • Pagina 41
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Pagina 226
  • Ga naar Volgende pagina »

Primaire Sidebar

Radio

Het gaat hier over radio.
Over Radio 1 en dan vooral Radio 1 Journaal maar ook over andere programma's op die zender.
Misschien gaat het heel af en toe ook over andere radiostations.
Maar eerlijk gezegd lijkt me dat sterk.

Jeanne

Jeanne Doomen schreef van 11-7-2005 tot 1-3-2010 op Fanlog Radio 1 Journaal over het Radio 1 Journaal.
Hier zoekt ze een vorm om zonder pressie leuk bezig te zijn met schrijven en met radio.

Neem contact op met Jeanne

Rubrieken

  • Avondspits
  • BNN Today
  • De Gids.fm
  • De Nieuws BV
  • De Ochtend/Spraakmakers
  • De Perstribune
  • De Proloog
  • DIDD
  • Dit Is De Zondag
  • EenVandaag
  • Geen categorie
  • Goedemorgen Nederland
  • Holland Doc
  • Journaal (Nieuws)
  • Langs de Lijn
  • Lunch!
  • Nachtvluchten
  • Nieuws en Co
  • OVT
  • Premtime/Lijn 1
  • Radio 1 Journaal
  • Radio 1 Vandaag
  • Radio Een Vandaag
  • Radio Kassa
  • Stand.nl
  • TROS Kamerbreed
  • Tros Nieuwsshow/MAX Nieuwsweekend
  • Vier Zeven
  • Villa VPRO
  • Vrijdagmiddag Live
  • Vroege Vogels
  • WNL op Zaterdag

Zoeken

Copyright © 2025 · Metro Pro op Genesis Framework · WordPress · Log in

7ads6x98y