De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Hele beesten van kop tot staart

door Reageer

Wat zouden andere mensen toch eten met kerst?
Ik lig er niet wakker van maar als het Radio 1 Journaal me erover wil informeren, wil ik er best naar luisteren.

Dit keer is niet Jeroen “me-vrou-ouw” Schutijser de straat opgestuurd. Lucella Carasso belt met Marjan Ippel van ‘What not to eat in 2011′. Die eet zelf ‘eend op z’n Chinees’.
Is dat een trend? Oesters zijn een trend. En hele kreeften.
Terwijl de *voorhoede* “hele beesten van kop tot staart” naar binnen werkt en “dit druppelt door tot de massa”.
Heeft Ippel “een leuke tip”? “Zeker oesters!”
Een tegenvallend, kritiekloos gesprekje, om het vriendelijk uit te drukken.

Even Marjan Ippel gegoogled. In al haar uitingen schept Marjan Ippel een bewustzijn bij de klant over hoe eten en drinken momenteel in elk facet van de samenleving de toon zetten.

Op haar website een lijst met trends. De derde in populariteit (nee maar): veggienista.
Genieten: Ooit een vies woord bij hardcore vega’s. Nu mag het en sipt de haute vega aan een biococktail en likt zijn vingers af bij een vegatoetje. In plaats van vlees te haten, genieten zogenoemde vegivoren van groenten.
Zo te lezen is Ippel niet erg van deze trend gecharmeerd. Wat haar niet had hoeven weerhouden er melding van te maken.

Er had natuurlijk ook naar kunnen worden gevráágd.

Het geschenk van God conserveren valt niet mee

door Reageer

Beschrijf je mentor eens, zegt Joris van de Kerkhof tegen Vincent Boterman terwijl op de achtergrond Last Christmas van Wham klinkt (met al die mooie slanke mensen in het filmpje).
“Wat forser dan normaal” zegt Vincent maar (aardig) “ik weet niet of hij er zelf iets aan kan doen”.
Wat forser? Flink forser, oordeelt de verslaggever. “Ik ben iets te klein voor m’n gewicht” grapt leraar Wienke. Hoeveel hij weegt? “Iets meer dan m’n IQ” en of hij slim is laat hij over aan anderen.

Ook dit keer mag Vincent de vragen stellen. Wat vindt de leraar van hem (hij doet het goed) en wat vónd hij van hem toen hij hem de eerste keer zag. Dappere vraag! Zeker ook gezien het antwoord: “nerveus en verlegen”.

“Snapt u dat Vincent wilde afvallen” vraagt Joris van de Kerkhof. Ja. “Bent u er een beetje jaloers op?” En: “Zou het iets voor u zijn?” Maar Wienke weet het wel hoe het moet, alleen zit het ‘tussen de oren’ en: “Ik ben niet zo’n doorzetter.”
Iedere dag al die kilo’s meesjouwen… De verslaggever houdt vol en zelf zou ik allang de microfoon hebben weggeduwd of woest het lokaal zijn uitgebeend maar de mentor geeft antwoord. “Ik beschouw mijn lichaam als een geschenk van God en daar ben ik blij mee,” zegt hij. “Maar ik zou er wel iets aan kunnen doen dat dat geschenk beter geconserveerd wordt.”

Dappere mensen, deze leraar en de leerling. Zoveel over jezelf vertellen op de radio.
Morgen is Joris van de Kerkhof, die ze zover weet te krijgen, zelf aan de beurt.

En krijgt hij de kans deze Vincent-reeks Mooie Radio tot Perfecte Radio te maken.

Het (op 1 na) slechtste verpleeghuis bestaat niet

door 1 Reactie

De Volkskrant komt met een lijst beste/slechtste verpleeghuizen.
Bert van Slooten belt met de directeur van het slechtste: Strijp op nr. 369. Die zal uitleggen hoe dat komt, belooft hij.

Stoer van die vrouw, denk ik. Maar ook: hoezo zal ze ‘uitleggen hoe dat komt’? Opgewekt melden dat de oudjes inderdaad de hele dag in de stront liggen maar dat ze dat leuk vinden zal ze vast niet doen.
Blijkbaar is er een vergissing gemaakt, dus erg heftig zal het gesprek niet worden.
Dat klopt. Zowel de vergissing als het niet-heftig.

Het échte verpleeghuis van haar organisatie heet De Passaat en staat op 32. En ooit, in de jaren tachtig, was er ook een verpleeghuis ‘Strijp’: “Maar dat adres gebruiken we niet.” Sterker: in dat pand *is* helemaal geen verpleeghuis meer.
Mevrouw Beks klinkt er monter onder. Helemaal niet erg, dit misverstand. En ook al niet erg dat ze wordt platgebeld. Ze zal straks even een stukje op de website zetten.

Even vk.nl/verpleeghuizen bekeken.
Strijp aangeklikt. Dat geen informatie blijkt te hebben doorgegeven. Vandaar die lage plaats.
Opmerkelijk: Strijp is, anders dan Bert van Slooten zei, niet als laagste geplaatst. Dat is Vliedberg in Koudekerke. Waarom dat tehuis dan niet gebeld?
Omdat het niet wou? Omdat het geen lekker verhaal had?

Voordat Bert van Slooten het gesprek met Chantal Beks aanging wist hij wat ze zeggen zou. Was het dan niet interessanter geweest bij de Volkskrant te informeren hoe zo’n vergissing kon worden gemaakt en of er niet meer fouten in de lijst kunnen zitten?

En de winnaars zijn…

door 6 Reacties

Een jaar geleden reikte ik namens Fanlog Radio 1 Journaal de 1e Fanlog Award uit voor de Mooiste Radio uit dat programma.
Intussen is Fanlog gestopt en de Kalkoen heeft niet de pretentie alle radio te horen maar zij heeft wel een mening.

De beste presentator van Radio 1 vind ik Lucella Carasso van het Radio 1 Journaal.
Niet alleen slim en goed geïnformeerd maar perfect in het creëren van prettige sfeer in gesprekken. Wanneer het zich voordoet ‘gezellig’ en wanneer het moet met onnavolgbare charme politieke types uitspraken ontlokkend. Scherp. Maar niet prik-prik-klap-in-je-smoel-scherp.
Er is geen presentator die ik liever hoor.

De beste verslaggever is Joris van de Kerkhof.
Omdat hij consistent hoog niveau levert.
Het hele jaar op en af Filiaalhouder. Vanaf het eerste ‘goedemorgen Lara’ om kwart over zes spannend aanwezig.  Hoorspelkern stap-stap resp. knisper-knisper. Heerlijke humor, soms plagend, nooit afzeikend, erg vaak in enkele minuten de kern uit een onderwerp en een mens peurend. Verstand van zaken. Gevoel van en voor mensen.
Subliem in de Vincent-serie die ook dit jaar werd gecontinueerd en waarvoor hij vorig jaar de zo ontzettend prestigieuze Fanlog Award kreeg.

Het beste programma: OVT ex aequo met DIDD.
Omdat ze me nieuwe dingen leren, nieuwe inzichten bieden en me aan het denken zetten.
Telkens die stap verder. Soms omhoog, soms opzij, soms de diepte in.
De luisteraar prikkelend, inspirerend. Achterlatend in verwarring soms.
Dat is wat Mooie Radio moet zijn.

Pastoor Paul is niet meer vleugellam

door Reageer

Pastoor Paul Vlaar.
Bert van Slooten vraagt eerst naar de bekende weg: de Oranjemis en waarom het niet mocht.
Gelukkig grijpt pastoor Paul elke gelegenheid aan om *uitspraken* te doen. Over hoe belachelijk het was dat een collega homo’s de hosti weigerde. Dat er gedreigd werd liederen van Huub Oosterhuis te schrappen. Dat de regels mbt de eucharistie strenger zijn geworden.
Hoe het komt? “Door benoemingen is de koers verlegd.”

“Moet het een kleine kerk zijn met echte gelovigen of een brede volkskerk” geeft Bert van Slooten een voorzet waarop de pastoor uiteraard zegt: volkskerk. Maar hij zegt het zo móói.
Hij wil: “Een kerk waar mensen binnenlopen, met open deuren, waar ze iets vinden van gastvrijheid.” Omdat “er een God is die er voor ons wil zijn, juist als het moeilijk is”.
“En als wij dan als kerk de deur dicht doen, dan botst dat.”

Mbt de schandalen: er had direct openheid moeten worden betracht. Geen smoezen, geen bedekken, geen ‘we wisten er niets van’ en dan nu de vernietigde archieven. Terwijl iedereen het allang wist, de verhalen deden ook in Noordholland de ronde: de pastoor die iets met een misdienaar deed en toen niet uit het ambt werd gezet maar werd overgeplaatst.

In zijn eigen parochie heeft de Oranjemis gemaakt dat er “nog nooit zoveel over het geloof is gesproken”. En mensen moeten “verschil maken tussen de kerk als het instituut in Rome en het geloof dat ze meedragen”.

De nachtmis? Pastoor Paul heeft een verhaal voorbereid over engelen en mensen die ook engelen kunnen zijn op je levenspad. Hij zal een beeld meenemen van een engel met een beschadigde vleugel. Omdat mensen beschadigingen oplopen en zelf heeft hij zich maandenlang “vleugellam” gevoeld. Maar nu niet meer.

Wat een geweldige, inspirerende man is het toch en ik moet weer denken aan Elsbeth Gruteke met haar “ik zou bijna willen dat ik katholiek was” na haar gesprek met Paul Vlaar.
“Ik ook” zeg ik haar na. Maar tussen droom en het geloof staan ondanks een inspirerende pastoor nog teveel twijfels aan het bestaan van hun God.