De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Da geh’ ich ins Maxim…

door 6 Reacties

“Da geh’ ich ins Maxim…”
De wat brekelige maar nog steeds opmerkelijk toonvaste stem van de 107 jaar oude Johan Heesters.

Gisteren onverwacht optredend in theater De Flint in Amersfoort. Ter ere van het afscheid van directeur Erkelens. Die, vertelt hij aan Matthijs Holtrop, “een heerlijke avond” heeft gehad.
Dat ‘heerlijk’ geldt niet voor iedereen. Hein Kasbergen van het actiecomité ‘Heesters Raus’ (opgericht toen de man twee jaar geleden ook in De Flint optrad) vindt het maar niets. Zeker niet voor “de joodse gemeenschap”.
Waarna de verslaggever kwoot tegenover kwoot zet.

Erkelens over Heesters die te groot was voor Nederland (“net als Linda de Mol”) en in 1932 naar Wenen is gehaald en toen Hitler kwam “als ijdele opportunist” is blijven optreden.
Kasbergen over Heesters als een collaborateur die nu “als een mol onder de grond” zou moeten blijven.
“Ziekelijk gedrag” verwijt Kasbergen aan Erkelens omdat hij mensen pijn heeft gedaan. Geschoffeerd.
Ach, doet Erkelens. Hij als theaterdirecteur zoekt “de randjes op en achteraf zal de geschiedenis aangeven of ik me over het randje heb bewogen”.
Met Heesters “Das teure Vaterland!” het slot van ‘Maxim’ zingend eindigt de reportage.

Erg knap gemaakt. Citaat na citaat. Geen overdreven sentiment. Maar daarmee des te sterker.

(foto: Vera van Brakel)

Knappe hippe jongeren hebben “geen idee” maar zijn vóór bont

door Reageer

Vijfentwintig “knappe, hippe jongeren” met bontjassen of bontsjaaltjes staan te demonstreren voor een gebouw waar een *fur free* modeshow wordt gehouden.
Ik zou zeggen: vijfentwintig? geen nieuws.

Maar Mattijs van de Wiel is er niet voor niets naar toe gestuurd dus horen we dom lachende meisjes die niet eens weten welk beest voor hun hippe outfitje het leven heeft gelaten. En als ze het wél weten (nerts) niet hoevéél. “Geen idee maar ik ben voor bont.”
De (mannelijke) woordvoerder ontkent dat hij er staat namens de pelsdierenlobby -zoals de verslaggever veronderstelt- en houdt een kulverhaal over de tijdgeest en zelfbewust zich niet de wet laten voorschrijven en hypocrisie: “Iedereen draagt leer en dat is bont zonder haartjes. Wij eten het dier niet alleen op maar dragen het ook en dat gaat veel langer mee dan alleen eten.” Eten we nertsen dan? Ik niet. En hij ook niet.

Nicole van Gemert van de Bont voor Dieren komt erbij.
Weet je wat, bedenkt Mattijs van de Wiel: de luisteraar mag het uitmaken.
Dus mogen ze alle twee drie argumenten bedenken voor en tegen.
Van Gemert: waarom dieren enkel doden voor bont, er zijn alternatieven, het is een luxeproduct, voor 1 kilo (pels)nerts is 4000 kilo vlees nodig, het is niet duurzaam want er worden veel chemicaliën voor gebruikt.
Joris Lam van ‘Baas in eigen Bont’: het gaat lang mee, het is wél duurzaam, we leven in een vrij land, het is een ontzettend mooi natuurproduct.

Waarna Mattijs van de Wiel de luisteraars nogmaals aanmoedigt zelf uit te maken waar we stáán.

Dat is objectief natuurlijk. Zoals de publieke omroep moet zijn. Geen partij kiezen.
Niet expliciet althans.

Zoeken naar verrassingen en urgentie (en de koffieautomaat)

door 8 Reacties

Het is zover.
De duopresentatie slaat nu ook toe in het Radio 1 Journaal in de avond.
Niet omdat Tim Overdiek na zijn afzien van het subhoofdredacteurschap toch *iets* te doen moet hebben maar, aldus de NOS op de website: “Die formule heeft de ochtendeditie meer vaart en urgentie gegeven. Zo’n slag willen we ook in de avond maken.”

Vaart
Wat mij betreft: ik had zonder gekund. Ik ben enorm fan van Lucella in d’r eentje. Maar -eerlijk- het valt niet tegen. Er zit duidelijk vaart in de uitzending. Waarbij de omstandigheden (aanslag op vliegveld Moskou, discussie in TK over Uruzgan) ook meewerken.
Samen interviewen is riskant: wie weet is de een net een mooi betoog aan het opbouwen terwijl de ander in een niet bedoeld gat duikt. Maar als dat al het geval was: het is niet storend dus zal het wel niet of is het handig over-praat.

Urgentie
Alleen haalt de NOS bij elke verandering een stommiteit uit en dat is: breed uitmeten wát er allemaal beter wordt. Met ‘urgentie’ (=dringende noodzaak) telkens als kernbegrip. Ooit alleen in een interne nota van toen nog Jan Mom die (zo gaan die dingen) direct op straat lag.
Toen bij de introductie van het duopresenteren met Michiel Breedveld en Catrien Straatman – en wat was dat een jaar jammerlijk wenen met de pet op. Toen opnieuw bij Lara Rense. En nu dus wéér.

Checklist
En liet de NOS het daar maar bij. Ze stelt zich nóg meer doelen. Dichter bij de luisteraar staan. Verleiden te blijven luisteren door meer variatie. Nadrukkelijk contact zoeken met de luisteraar: wat wilt u weten.
Lees ook de checklist met bv “drie verrassingen per uur, qua onderwerp of gast”.
“Geen woordvoerders maar mensen die het nieuws van vandaag zelf aan den lijve ondervinden.”
“The talk of the town, wat is het gesprek op internet, bij de koffieautomaat of op het schoolplein.”
NOS: “We hebben onszelf scherpe doelen opgelegd. Of het ons lukt?”

Antwoord: nee
Antwoord: nee. Dat lukt niet. In elk geval niet in deze eerste uitzending die jullie als paradepaardje hebben opgesteld en waarop jullie met persberichten en radiospotjes en internet-tamtam hebben gewezen.

Oproep
Op jullie oproep: wat houdt de luisteraar bezig?! kwam op het weblog 1 reactie.
Twitter gebruiken jullie (nog) niet echt.
Ik heb geen enkele verrassing gehoord laat staan drie per uur. Ik hoorde als gesprekspartners correspondenten en deskundigen – tenzij jullie doelen op Henk en Ingrid, sorry: Bep en Rob als verzamelaars van McDonald’s prullaria.
En the talk of the town is natuurlijk boer Richard en daar hoorde ik helemaal *niks* over.

Conclusie
Conclusie: de uitzending was leuk, snel, boeiend. De duopresentatie verliep vlot. Er was niets bij om je van je stoel te doen vallen. Maar dat was alleen maar erg omdat de NOS telkens als er iets verandert meent de lat voor zichzelf zo idioot hoog te moeten leggen.

O ja – toch 1 ding.
De avonduitzending moet worden afgesloten door Lucella Carasso. En niet zo’n beetje aarzelend met ‘da-hag’ maar met haar eigen ferme ‘dág!’
Omdat er 1 ding is dat niet mag veranderen.
Als jullie willen dat ik een warm and fuzzy feeling bij de avonduitzending houd.

Hele lieve Joris is terug

door Reageer

“Tis een hele lieve jongen, heel normaal.”
Lara Rense kondigt Joris van de Kerkhof aan. Hij is als Filiaalhouder terug na zijn schouderblessure en blijkt zó lief dat de woordvoerster van Rijkswaterstaat die hij netjes met ‘u’ aan spreekt hem vrolijk tot 2x toe “goeiemorgen Joris!” toeroept.

Het onderwerp: een proef met files. Matrixborden. Langzamer rijden. Wereldschokkend is het niet. Leuk bedacht is wel dat Joris zich steeds verplaatst door mee te liften met ook al vriendelijke automobilisten.
Hij doet een ‘neem mij mee’-oproep via de radio, de NOS doet een oproep via twitter maar ik vermoed dat hij het toch gewoon regelt door mensen bij benzinestations aan te spreken: Mag ik mee? Tot het volgende benzinestation, verder hoeft niet.

Zijn eerste vervoerder is niet erg spraakzaam maar ziet wel wat in de proef, de tweede (“een ervaren rijder”) rijdt “normaal met de verkeersstroom mee” en vindt de proef niks. Een vrouw ziet het weer wél zitten en heeft nooit problemen met ritsen omdat ze charmant glimacht “en dan laten ze je er wel tussen”.
JvdK: “Dus als iedereen nou gewoon vrouw wordt en een beetje vriendelijk lacht…?” Alleen al vriendelijk zijn voldoet, verzekert ze hem en als iemand bewijst hoe wáár dat is, is het de Filiaalhouder zelf.

Moeiteloos heen en weer vervoerd. Slechts 1x geweigerd door een haast-hebbende vrachtwagenchauffeur. Gezellige babbel met de studio.
Ook de luisteraars zijn blij dat hij terug is.
Deze “hele lieve jongen”.

Studenten

door Reageer

Hoe het nou precies uit de hand kon lopen in Den Haag (werden de studenten lastig? werden ‘elementen’ lastig? werd de ME mepgraag?) wordt me uit het Radio 1 Journaal niet duidelijk.

Wat verslaggever Roel Pauw zeker weet: er is niet geschoten. Er was vuurwerk.
“Ik heb op het Malieveld een paar keer een lawinepijl horen afgaan.
Bljkbaar zijn er studenten die dat standaard in hun binnenzak hebben zitten.”

Bert van Slooten: “Klaarblijkelijk hebben ze daar ook geld voor.”

Ik zal niet zeggen dat de berichtgeving gekleurd was maar deze journalisten waren het denk ik niet 100% *eens* met de demonstranten.