De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Het plassende hondje en de redster in nood

door Reageer

Een mevrouw laat haar hondje uit op de Wallen.
Het hondje plast hier en plast daar (klinkt als een mini-macho) en plast dan ook tegen het stoepje van een meneer.
Die net zijn kind naar de kresj wou brengen.

De meneer zegt iets over dat plassen tegen de mevrouw.
De mevrouw zegt dat hij niet moet zeuren en dat hij maar in Purmerend moet gaan wonen.
De meneer spuugt naar de mevrouw.

En dan… is daar niet Superman of Batman maar de wijkagent met in haar kielzog Filiaalhouder Marc Hamer. Dat ging maar nét goed, constateert die.

Fijn stukje klein nieuws te midden van de door Libië vrijgelaten militairen en een aardbeving met tsunami in Japan.

Ik kan niet tegen de stem van Tim Overdiek

door 5 Reacties

Tim Overdiek is nu ongeveer zes weken duopresentator met Lucella Carasso.
Ik was niet direct enthousiast. En ik werd niet snel enthousiaster.
Maar ik probeerde een open geest en een open oor te houden.

Zo beluisterde ik gesprekken waaraan geen touw was vast te knopen en gesprekken die ‘wel gingen’ en zeer bedachte of in elk geval bedacht klinkende bon mots. Ook was ik getuige van zgn leuk gekwinkslag tussen de presentatoren tijdens het mediaoverzicht. Alleen is het steeds zgn leuk. Ze doen hun best. Ze verzinnen het. Het komt niet spontaan.

De laatste week luister ik steeds minder.
Ik kan er namelijk niet meer tegen. Ik kan vooral niet tegen de stem en de manier van spreken van Tim Overdiek.

Niets persoonlijker dan een stem.
Dat die me niet bevalt, verwijt ik de presentator ook niet.
Vroeger vond ik de stem zelfs leuk. Dat geknepene, dat precicieuse, licht bekakte. Ik hóór een mond die niet wijd open gaat maar geknepen, getuit is. O’s die eu’s zijn.
Geestig als correspondent in Engeland vertellend over hun Queen.
Niet zo geestig als duopresentator van het Radio 1 Journaal.

Het is, ik zeg het nogmaals, een kwestie van smaak.
Mij staat de stem van deze presentator zo tegen dat ik naar hem luisteren niet langer dan een half uur opbreng – en zelfs dat niet altijd. Zodat ik ook Lucella Carasso wegdraai – wat me zeer aan het hart gaat.

Het is niet anders.

Luchtballet van spreeuwen

door 2 Reacties

De filmpjes zijn al op YouTube te bewonderen en heel fijn dat het Radio 1 Journaal er aandacht aan besteedt: de 60-70.000 spreeuwen die elke avond tegen zonsondergang zwermen boven Utrecht.
Ze socializen nog even voor ze een slaapplaats opzoeken, verklaart Lars Sorink van de Vogelbescherming het verschijnsel aan Tim Overdiek. “Luchtballet” beschrijft hij het verschijnsel. Waarop “elke balletchoreograaf jaloers zou zijn”.

Er is geen verklaring voor hoe ze het doen. Zó snel, zo wendbaar. En toch niet tegen elkaar vliegen. De strategie snappen we wél: veiligheid zit in grote getallen. Een roofvogel heeft er een behoorlijke klus aan uit zo’n zwerm een vogel te pakken.

Vorige week, vertelt ons de presentator, zag hij in Amsterdam ook zo’n zwerm. Indrukwekkend. Een deel ervan ging te ruste in de boom tegenover zijn huis. Waar zijn buren die eronder de auto hadden geparkeerd niet zo blij mee waren.
Hoe lang het nog duurt? Niet lang meer. Snel valt de groep uit elkaar in paartjes.
Pas eind najaar is het verschijnsel dan weer te zien.

Lucella Carasso: “Soort ‘spreeuw zoekt spreeuw’ op dit moment.”
Super-speed-daten.

Illegalen is een rotwoord

door Reageer

Het kabinet wil illegaliteit strafbaar stellen. Een Platform van vakbonden, gemeenten, kerken en nog veel meer protesteert ertegen.
Marc-Robin Visscher maakt er een Filiaal over en laat geen gelegenheid voorbij gaan ons er deelgenoot van te maken dat hij illegalen “een verschrikkelijk rotwoord” “een vreselijk woord” en “een afschuwelijk woord” vindt.

De Filiaalhouder bezoekt een huis in Utrecht waar zeven vrouwen (en zeven kinderen) worden opgevangen die geen verblijfsvergunning hebben. De vrouwen althans. In elk geval enkele van de kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit.

Marc-Robin Visscher is, valt me weer eens op, allerliefst met de kinderen. En aardig tegen de vrouwen. Geduldig als ze niet direct de juiste woorden vinden. Ze bemoedigen om iets wel te zeggen. En voor ze samenvattend wat ze hebben gezegd toen hij even niet in de uitzending was.

Lara Rense en Marcel Oosten bellen met Leers. Na een klein obstakel nl dat zijn telefoon leeg was. Die vindt dat we eerst maar eens moeten afwachten hoe hij zijn plan uitwerkt. “Aanzuigende werking” gooit hij wel vast in de groep.

Terwijl de Utrechtse wethouder Victor Everhardt via de Filiaalhouder met het (handige) argument komt dat hij uitgeprocedeerden bést wil begeleiden bij terugkeer maar als ze strafbaar zijn verdwijnen ze uit z’n vizier en kan hij ze niet meer bereiken.

(foto van het weblog van Marc-Robin Visscher)