De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

“Hebt u goed geslapen, meneer?”

door Reageer

Joris van de Kerkhof begint goed.
Hij zal met Robert Giebels ( ‘Onze excuses voor het ongemak’ over treinforenzen) met de trein van Breda naar Hoofddorp reizen. Eerst een ticket kopen. Bij een apparaat waarmee de Filiaalhouder de ervaring heeft “dat het vaak zegt dat je pas niet werkt”.
“Staan de sterren goed?” vraagt hij aan Giebels.
Geen regen, geen wind – “ik kan niets verzinnen wat er mis zou kunnen gaan”.

Met de trein gaat ook niets mis. Integendeel. Aardige medepassagiers, alles op tijd, Giebels die z’n boek uitdeelt en voorleest uit eigen werk.
Joris van de Kerkhof test een aantal beweringen. Praten passagiers niet met elkaar? “Hebt u goed geslapen, meneer?” Als de aardige verslaggever ze wat vraagt, praten ze wel degelijk.
Helaas knalt de verbinding van de NOS er nu uit en komt hij een tweede keer slechts enkele seconden tot stand waarna we weer een uur op de Filiaalhouder moeten wachten.

Aan het slot wil Robert Giebels graag zijn pet peeve kwijt: passagiers die via de 1e klas instappen en dan naar de 2e klas hollen. Het blijkt geen klassieke ergernis want etiquette-guru Beatrijs Ritsema (was die het?) denkt dat alleen van belang is dat iedereen zo snel mogelijk de trein ingaat.
Waar ze wel iets over wil (en móet, JvdK is behoorlijk sturend) zeggen: de afstand tussen mensen.
We streven, onthult ze, naar “een privé bubbel van 30 cm om je te beschermen tegen anderen”.
Dat wil bij stevig gebouwde personen in een tweedeklascoupé niet altijd lukken.

Waarna de Filiaalhouder in de trein terug stapt. Naar zijn auto die op hem staat te wachten in Breda.
“Tot ziens, het was leuk” zegt hij tegen zijn gast.
Het was zeker leuk.
@NOS: nu nog iets doen aan die eruit schietende verbindingen.

[Update: stiekem dacht ik dat het flauwekul was, dat Joris van de Kerkhof helemáál niet zijn auto in Breda had staan en dat áls hij al naar het zuiden moest hij dat zou doen rijdend in een auto, ev. gereden wórdend.
Neen.
Lees wat de Filiaalhouder overkwam toen we hem niet meer opgewekt en blij op de zender hoorden.]

De peiling van een allesomvattend gevoel

door Reageer

Mauro moet blijven!
Daarover laat het CDA zich splijten en daaraan zal vast een mouw worden gepast en wat mij betreft daarover morgen in de Kamer verder.

Het Radio 1 Journaal kan zo lang niet wachten en stuurt Joris van de Kerkhof naar Venray. Om over *Mauro moet blijven* te praten met de plaatselijke CDA-fractievoorzitter Michels en de voorzitter van Business Vision Hermsen.
Zowel Michels als Hermsen geeft aan (JvdK) dat ze Mauro best in dienst willen nemen. Wat in het geval van Michels wat merkwaardig is want vóór de uitzending blijkt hij te hebben gezegd dat dat niet kon en het kán ook niet want de man heeft een eenmanszaak.
De Filiaalhouder: “Dacht u: dat staat wel goed op de radio?”

“Wat is het allesomvattende gevoel (in Venray)? Wat heb je gepeild?”
Vraagt Lara Rense aan het slot van het Filiaal.
Allesomvattend? Joris van de Kerkhof heeft twee(!) mensen gesproken. Een ervan de CDA-fractievoorzitter die “bedreigingen wil omzetten in kansen” (voor het CDA) en Hermsen die CDA heeft gestemd en die nu *transparantie* wil.

Dan komt hij aan zijn trekken, veronderstelt de Filiaalhouder. Met die congressen.
Maar dat is niet het soort transparantie dat de man bedoelt. Hij wil eerst zónder pottenkijkers koers bepalen en die koers dan transparant varen.
Okee…

Kan Joris van de Kerkhof morgen ergens diertjes gaan tellen?

Radza is gered

door Reageer

“Helaas, Radza staat nog altijd in de greppel in Emmen” twittert Lara Rense om half zes. Anderhalf uur later wordt bekend dat de olifant zélf uit de greppel is gelopen.
Lara Rense, opgetogen: “Het is ‘m gelukt!”

Hóe dat is gebeurd? “Met heel veel geduld” vertelt Wybren Landman van Dierenpark Emmen. Aan de ene kant de met brood en meloen verleidende verzorgers, aan de andere kant Radza die (twee stappen vooruit, tweeëneenhalve achteruit) een hapje groen hier en daar uit de planten om de greppel consumeerde.
Tot vijf uur toen hij er de sokken in zette en zelf de stal binnenliep. Waar hij nu *rustig* staat tussen de andere olifanten.

LR: “Heeft hij geen stress ervaren?” (een beetje wel)
Marcel Oosten: “Is er ruzie in de kudde? Is die bijgelegd?” (wás wel ruzie, nu rust)
LR: “Wraak nemen?” (zo denken olifanten niet)
MO: “Ze hebben wél een goed geheugen…” (Radza zal de rand voortaan mijden)
LR: “Die greppel, is die wel handig?” (gaan ze nog eens naar kijken)
LR: “De slagtand?” (dierenarts zal kijken, maar is afgebroken waar geen ‘leven’ zit)
En de afgebroken tand, wat gebeurt daarmee? Daaruit worden géén mini-olifantjes gesneden, hij wordt wél bewaard.

Dat is dan 1 diertje van de dag waarmee het goed is gekomen.
Dit itt orka Morgan van wie het volk gisteren gratis mocht afscheid nemen zodat ze nu naar Tenerife kan om daar kunstjes te doen voor weer ander volk.

‘Enge’ beesten sterven in 12 dagen een gruwelijke dood

door Reageer

Marc-Robin Visscher begint sterk.

Dan bezoekt hij de rattenvanger van Leersum die 18 jaar in het vak zit en (evenals later de deskundigen van ‘Wageningen’) benadrukt dat je ratten moet wéren, niet per se doden.

Geen voedsel, geen schuilplaatsen bieden.
Als het toch mis gaat is er gif (waarvoor de rat resistent kan worden). Bovendien lijdt de rat die ervan eet 12 dagen voordat hij sterft.
Als ik het goed begrijp duurt het zo lang omdat andere ratten anders doorhebben dat het foute boel is zodat die er *niet* van eten.

Een ethisch probleem vindt dr. Meerburg. Want de proefdierrat, daar moeten ze juist lief voor zijn.

Een alternatief is de klem. Pats! Doet die. Alleen is dat ‘pats’ niet altijd op de nek maar ook wel eens op de staart of een pootje.
“Zet de klem vast” adviseert daarom de rattenvanger. “Dan loopt-ie er niet mee weg.”

Voor de echte softies onder ons heb je ook nog de diervriendelijke val zodat we de rat elders kunnen loslaten. Niet de bedoeling, mompelt vanger Berends. Op een toon van: maar ja, die mensen heb je nou eenmaal.

“Enge beesten” vindt Lara Rense het. Iemand op twitter vraagt: verspreiden ze ziektes? De ziekte van Weil. Als je zwemt in water waarin ratten plassen.
Verder valt het mee.

Een ‘best leuk’ Filiaal waarin Marc-Robin Visscher ook weinig tijd kreeg om leuke puntjes te maken. Misschien had hij toch beter ‘Mauro’ kunnen doen.

Geen kerstpakket door artikel 35

door Reageer

Drie jaar geeft de gemeente Gemert-Bakel aan de 350-400 uitkeringsgerechtigden een kerstpakket.
Mag niet meer, van de regering.
Want in artikel 35 van de Wet Werk en Bijstand, vertelt wethouder Jan Bevers, blijkt te staan dat je per individu moet vaststellen of iemand een kerstpakket nodig heeft. Omdat je daar per individu een half tot een heel uur mee bezig zou zijn, zou dat meer kosten (nl. 15-20.000 Euro) dan het hele kerstpakket (13.000 Euro).

Waarom is het ooit ingevoerd, vraagt Lara Rense.
Om die mensen het gevoel geven dat ze erbij horen (die snap ik) en “als werkgever” zegt Bevers.
Dat laatste is mij niet direct duidelijk en de presentator evenmin: “Die mensen werken toch niet?”
Toch is de gemeente werkgever op een bepaalde manier, probeert de wethouder uit te leggen.
LR: “Ze doen er niks voor.”

Soms wel.
Vrijwilligerswerk bv. Of ze zitten in een voortraject om tot werk te komen.
Maar vooral: Gemert-Bakel wil ze graag het gevoel geven je hoort erbij, je bent niet alleen een profiteur.

Lara Rense reageert niet erg warm en fuzzy.
Komt misschien omdat de wethouder op teveel benen hinkt.
Zeg gewoon dat die mensen arm zijn en een extraatje goed kunnen gebruiken.