De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

“Aah….”

door Reageer

“Pff” doet Lucella Carasso.
En (meewarig) “aah” en nog eens “aah”…

Ze belt met Eric Rodenhuis van de KNRM die probeert een verdwaalde potvis van Stellendam richting open zee te manoeuvreren.
Rodenhuis ligt met een rubberboot naast de potvis. Die soms de goede kant op zwemt maar soms (nu bv) ook niet.
En dan? LC: “Hoe draai je een potvis?”
Door er met de boot tegenaan te duwen.

LC (superschattig): “Doet dat geen pijn bij de potvis?”
Volgens Rodenhuis vóelt het dier het niet eens. Veel helpen doet het ook niet. Ze zijn nu drie uur bezig (daar horen we Lucella’s *pff*), potvis is 1 km opgeschoten en moet er nog drie.

LC: “Wat gebeurt er als hij in de war raakt?”
Rodenhuis vermoedt dat het al zover is: “Ik denk dat hij zijn oriëntatie kwijt is.”
LC: “Aah…”
Dadelijk wordt het donker – wat als het niet lukt?
Rodenhuis: “Ik denk dat hij dan toch komt te overlijden.”
LC: “Aah…”

Een lief gesprekje.
Weet je dat je nog kunt stemmen voor de Gouden Radioring?
Doe als ik en stem op Lucella Carasso.

Scena..

door Reageer

Het duurt een tijdje voor begin september tot Conny Keesen doordringt dat ‘scenaria‘ alleen in háár vocabulaire als woord voorkomt.
De laatste week hoor ik haar vooral het woord vermijden.

Tot nu.
“Alle scena…” zegt ze.
Een lichte aarzeling.
Dan: “Alle scenario zijn nog open.”

O got.

Ping-pong en thee met honing

door 1 Reactie

“Hebt u bij Rover al de cursus gehad dat wanneer je iets positief brengt, het ook beter overkomt?”
Joris van de Kerkhof onderbreekt vriendelijk (klinkend) de tirade van Aldo Markus van de reizigersvereniging. Billen bloot, onoverzichtelijk product staat de man te briesen.
De onderbreking veroorzaakt een korte stilte en dan: “Wij zijn tegen verkeerde ontwikkelingen en dat gaan jullie dan uitzenden en dat is weer handig.
Beetje ping-pong.”

Vandaag is de eerste dag waarop nergens meer de strippenkaart kan worden gebruikt. Wat *niet* leidt tot wanhopige reizigers.
Die OV chipkaart beheersen ze intussen wel, incl. het uitchecken.
Hacken kan nog steeds maar, verzekert ons Anita Hilhorst van TLS: “steeds minder”.

Dan, eindelijk, helemaal aan het eind, stelt Joris van de Kerkhof wiens verkouden stem we gaande de uitzending steeds meer horen *breken* de vraag die zijn fans al drie uur bezig houdt. Wat zal hem helpen? “Thee met een beetje honing?”
“Whiskey denk ik!” zegt Anita Hilhorst gedecideerd.
De Filiaalhouder lacht.

“Morgen weer, hopelijk” kondigt Marcel Oosten hem af.
Dat hoop ik ook.

Spartelen

door Reageer

“Iemand die ooit op reddend zwemmen heeft gezeten,” schildert Duitsland-correspondent Wouter Meijer plastisch de reacties op het gedoe van Griekenland (referendum), “weet dat ’t het beste gaat als de drenkeling niet gaat spartelen.
Anders moet je ‘m loslaten.”

Lara Rense: “Mooi gezegd, Wouter.”

Je wil de ander nog 1x omhelzen

door Reageer

De dood is taboe, als de dood toeslaat zijn we sprakeloos en dan hebben we behoefte aan rituelen.

Joris van de Kerkhof, zelf “een beetje katholiek opgevoed” viert met Leo Feijen (RKK) Allerzielen. Vieren dat de doden “voortleven in ons hart en bij God”.
Feijen spreekt prachtige zin na prachtige zin. Hij draagt gedichten voor. Zoals het mooie Zeven maal om de aarde gaan van Ida Gerhardt. Feijen: “Je wil gewoon die ander nog 1x omhelzen.”
Hij vertelt over zes jaar geleden toen zijn moeder stierf. In de herfst, met druilerig weer zoals we nu hebben. Toen zij haar laatste adem uitblies brak de zon door. Waarop een vrijwilliger in de hospice Feijen op de schouder tikte en naar buiten wees: “ze is er al”.

Om half negen is het Filiaal verhuisd naar een kerkhof in Bilthoven. Joris van de Kerkhof en de beheerder van de begraafplaats doen lacherig. Over chrysanten en gladiolen.
Weg is even de sfeer van weemoed.

Een half uur later krijgt de Filiaalhouder van Marcel Oosten de vraag mee wat Halloween met Allerzielen te maken heeft. De gasten kunnen er niet veel mee (ik als luisteraar ook niet), Feijen valt -gelukkig- weer terug op “eeuwenoude rituelen die met verdriet verzoenen”. De beheerder, Vos, vertelt over “wierook, die opstijgt naar de hemel, mét alle verdriet” terwijl hij die wierook en het verdriet nakijkt.

MO om vijf voor half tien tegen JvdK: “Wat is jóuw gevoel?”
Stenen beschrijft de Filiaalhouder. Maar ook een man die net langs kwam. Voor het graf van zijn vrouw die vorig jaar is overleden. Kindergraven.
Druppels van de bomen, herfstkleuren, bladeren die vergaan en nieuw leven dat ontstaat.
In de verte een ambulance.

Dit was heel erg mooie radio.