De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Tik alleen een kipvriendelijk ei

door Reageer

Welke kip legt het meest diervriendelijke ei?
Bert van Slooten vraagt het aan Jan Knoben van ‘Blij met een ei’ die ontbrandt in een lofzang op de scharrelkip die “lekker vrij door een stal loopt” waarin allemaal stellages zijn zodat de kip de hele dag dingetjes kan doen die ze leuk vindt.
Hij verzwijgt dat de kip nooit daglicht ziet en dat ze nog geen 2 A4-tjes heeft om zich op te bewegen aangezien die stallen bomvol zijn.

Bert van Slooten vraagt vrolijk verder. Hij wil “gewoon als consument” weten wat het meest diervriendelijk is. Je hebt, zegt Knoben, ook nog het vrije-uitloop-ei en het biologische ei…
“U gaat niet kiezen! U noemt ze op” stelt de presentator lachend vast.

Aanleiding voor het gesprek: miv 2012 mogen dankzij de EU kippen niet meer in een legbatterij gehouden. Twintig Nederlandse bedrijven gaan naar nog een half jaar mee door omdat ze de boel nog niet op orde hebben en dat mág.

Eten wij veel eieren? 180 per persoon per jaar. De Duitsers eten er twintig méér.
Het mág wel: elke dag een eitje tikken. Want het is niet slecht voor je zoals vroeger werd gezegd.
O ja, weet Bert van Slooten. Je had iets negatiefs en iets positiefs en dat negatieve was cholesterol maar “liefhebbers van de potentie” die zagen iets positiefs in het ei.

Het is zo simpel, met die eieren.
Het beste ei is het biologische ei (er staat een 0 op gestempeld) en daarna komt het vrije uitloop ei (stempel: 1).
Lees het hier nog eens rustig na.
En laat je niet in de luren leggen met dat ‘scharrel’ei.

Fuck It

door Reageer

Je kúnt natuurlijk een trendwatcher vragen wat onze goede voornemens zijn.
Je kunt het ook vragen aan bol.com: welke boeken worden de laatste tijd besteld?

Over afvallen en stoppen met roken, vertelt Maurice Nieuwland van bol. Het gewone werk eigenlijk. ‘Succes’ van Annemarie van Gaal doet het ook goed.
“We willen ons verbeteren, we willen hogerop?” begrijpt Bert van Slooten.
“Want hoe hoger ik zit hoe minder hard ik kan vallen?”

Bestseller: ‘Fuck It’ van John Parkin.
Loslaten en naar ware vrijheid zoeken
BvSl: “O jee!”

Gezien de crisis is het, meent de presentator, “niet zo aantrekkelijk om te gaan scheiden” – zijn er ook nog “boeken van hoe-blijf-ik-bij-mekaar”?
Nee, lacht Nieuwland, “maar wie voldoende romans leest die blijft vanzelf wel bij elkaar want dan zie je heel veel mooie positieve kanten voorbij komen van het leven van getrouwd zijn.”

Die Nieuwland leest duidelijk andere romans dan ik.

Van de regen in de drup gezwommen

door Reageer

Dat is zo leuk aan nieuwsluwte: er is ruimte voor dieren.
Wessel de Jong bericht over verbod op bont en foie gras in Californië (wat volgens hem alleen over ‘imago en boodschap’ gaat) en Theo Verbruggen laat proefdierapen een aantal keren aankomen bij Stichting Aap zodat alle media hun mooiste plaatjes kunnen schieten.

Lucella Carasso maakt zich zorgen over de 800 aangespoelde bruinvissen (bijna 2x zoveel als voorgaande jaren) en treft in onderzoeker Mardik Leopold een filosofische ziel van het type ‘wat wordt geboren zal ook sterven en shit happens’.
Vroeger, vertelt hij, zaten de bruinvissen noordelijker en “deden daar hun ding”.
LC: “Deden hun ding? Rondzwemmen?”
Leopold: “Rondzwemmen, eten, kleine bruinvisjes krijgen en ook weer dood gaan natuurlijk.”
LC (lachend): “U benadert het allemaal zeer nuchter moet ik zeggen.”

Ter zake dus. Hoe kómt het nou dat ze doodgaan.
Ze zijn, denkt Leopold “van de regen in de drup gezwommen”. Want een derde van de dood aangespoelde bruinvissen is ondervoed en dat komt omdat ze “hele kleine magere visjes” eten.
LC: “Ondervoede visjes?”
Nee. “Een bruinvis kan geen grote vissen aan want hij heeft geen handen en geen mes en vork en hij moet in 1x doorslikken dus dan zou het wel fijn zijn als het dan vette vis was als haring en ansjovis maar die zit hier niet.”

LC: “Kan je iets doen om hun leven op te rekken en het leuker te maken?”
Slim zijn met visnetten, oppert Mardik Leopold. Daar zwemmen de bruinvissen namelijk in en je kunt proberen die niet uit te zetten waar zij bivakkeren of er *alarmbellen* aan hangen zodat ze er omheen zwemmen.

LC: “Red de bruinvis!”
Yes!

“Merk je dat ik een verstandelijke beperking heb?”

door Reageer

De derde medewerker van LFB die Joris van de Kerkhof portretteert is Dé de Haas.
JvdK: “Groot, fors, stekelhaartjes, dikke bril, 49.”
De Haas is de pr-man van LFB en hij draait plaatjes voor radio Gerbera, een stichting waar zijn vrouw Jannie van ‘is’. Ook op Radio Lelystad.

Een ontwapenende man die het leuk lijkt “als journalist ergens heen te gaan” zoals Joris: “Dat zou ik ook wel willen eigenlijk. Best wel.”
JvdK: “Je krijgt een nieuwe baan.” Klopt maar die is voor 2 dagen.
“De andere 3 dagen zou ik kunnen opvullen bij de NOS.”

“Hoe had je dat voor je gezien?” vraagt Joris van de Kerkhof.
Dé de Haas weet het wel: “Ik loop eerst een tijdje met je mee en als ik zelfstandig kan werken ga ik naar een locatie toe om een verslag te maken.”

JvdK: “Ik zit even te denken hoe dat dan zou werken, want je hébt een verstandelijke beperking.”
DdH: “Een licht verstandelijke beperking.”
JvdK: “En wat is licht?”
DdH: “Mérk je dat ik een verstandelijke beperking heb?” Ja. “Hoe merk je dat dan?”
JvdK: “Je ziet het een beetje aan je gezicht en aan je ogen en je kunt heel goed praten maar je merkt aan je praten wel dat er iets is.”
Korte stilte. DdH: “Okee..”

Een mooi gesprek waarbij ik me altijd weer verbaas hoe eerlijk Joris van de Kerkhof zijn vragen stelt en vooral zijn antwoorden geeft.
Achter het mooie gesprek zit een nog mooier verhaal.
Dat kun je hier lezen.

Een ghetto zonder prikkeldraad

door Reageer

“Allah is groot!”
We horen geroep en uitgedeelde klappen. Pets-péts.
“Ze slaan met stokken op het hoofd van een jongeman die bloedend op de grond ligt” vertelt Michel Maas. De jongeman wordt doodgeknuppeld, net als twee anderen.
Omdat godsdienstvrijheid in Indonesië officieel wel bestaat maar *niet* voor de Ahmadijah, een kleine moslimsekte.

We verplaatsen ons naar een dorpje op Lombok.
Vogels. Geluiden die ik hoor als ‘jungle’.
Een boer op een rijstveld is trots dat de Ahmadijah die er woonden door de bevolking zijn weggejaagd en dat hun huizen in brand zijn gestoken.
Michel Maas bezoekt zo’n huis, een ruïne, kapot dak, stukgeslagen televisie. Op de muur: Donderdag is hier iedereen dood.
(op de achtergrond even het geluid: Pets-péts)

De mensen zijn niet dood, wel verdreven. En zitten nu al 5 jaar met 138 in een ‘doorgangskamp voor migranten’. Zonder geld en hulp met alleen water uit een primitieve put (geluid water halen uit put).
Klaslokalen met meer dan 20 mensen per lokaal met doeken tussen de bedden. Voor ‘privacy’.

“We moeten geduld hebben,” zegt een man. “En wachten op een beslissing van de regering.”
Die regering, weet de correspondent, “doet niets. Als het aan de overheid ligt is dit hun eindstation.”

MM: “Een ghetto zonder prikkeldraad maar met een muur van haat er omheen.”
(het geluid waarmee de reportage begon: de roepende en dood-slaande mannen)

Dit is niet meer ‘mooie radio’, dit is beklemmend-prachtige radio.