De Koude Kalkoen

Tros Nieuwsshow/MAX Nieuwsweekend

Dromen van het eindexamen of van een konijn in de wei

door Reageer

Een nachtmerrie is een nare droom waar je de volgende dag last van hebt.
De ‘ik heb mijn eindexamen niet gehaald’-droom van Peter de Bie voldoet daar niet aan, zegt psychotherapeut Annette van Schagen.
De ‘ik kan op mijn eindexamen Homeros niet vertalen’-droom van Mieke van der Weij evenmin.
Het moet echt gaan om *horror* waarin je zelf de hoofdrol speelt en dan liefst 3-4x per week en zo erg dat je niet meer durft te gaan slapen.

Het goede nieuws: daar kun je iets aan doen.
Door -weer wakker- te visualiseren hoe je de droom een andere draai kunt geven. Dan kun je dat mogelijk ‘s nachts ook écht doen.
Althans als het een herhaaldroom betreft. Droom je telkens een andere horror dan is er helaas geen oplossing voor je leed.

“Droom je ook wel eens dat je in een weiland ligt en bloemetjes plukt en er komt een konijntje voorbij?” vraagt Peter de Bie.
“Droom jij dat zélf wel eens?” confronteert hem Annette van Schagen.
Nee dus.

Ik ook niet.
Ik droom wel de ‘eindexamen niet gehaald’-droom en veel vaker dan de 1x per jaar van Peter de Bie (ik ben altijd gezakt op Duits).

Maar als we nu eens allemaal tegelijk ons voornemen dat we vannacht de weiland-met-konijntje-droom gaan dromen?
Via een soort kosmische energie: 1 nacht allemaal plezierig bloemetjes plukken.

Nah – zal wel niet werken.

Vissen voor de kicks

door 2 Reacties

Anderhalf miljoen Nederlanders zijn ‘sportvisser’.
Pieter-Rim de Kroon maakte er een documentaire over. Hij is met vissers Hugo (14) en Lucas (15) te gast bij de TROS Nieuwsshow.
“Supervet” vond Hugo het toen hij voor de film werd gevraagd.
“Eng toch, zo’n beest van de haak afhalen?” vraagt Peter de Bie.
Nee hoor.
Mieke van der Weij is iets anders met name opgevallen, de wormen: “een bak met wriemelende beesten, de meeste vrouwen denken dan *bwah!*”

Hugo en Lucas vissen “voor de kicks”.
Peter de Bie: “Vind je het nooit zielig?”
Jongetje: “Daar denk ik niet zo over na.”
PdB: “Dénk er dan eens over na.”
Jongetje (aarzelend): “Ja, aan de ene kant is het wel zielig…” (de andere kant overheerst).
MvdW: “Jullie halen dat haakje uit de bek…”
Jongetje: “Het mooiste moment is als je hem terugzet en weer ziet weg zwemmen, dat je hem nog een keer kan vangen.”

PdB: “Ja, daar zwemt-ie wel maar hij heeft toch een flinke jaap in z’n lip!”
Jongetje: “De wond is bijna niks.”
PdB: “Ja, in het ideale geval, maar het gaat ook wel dieper dan die lip.”
Daar heeft het joch “een speciale tang” voor.

In de documentaire komt “hebben vissen pijn” ook aan de orde.
Krom haalt Gert Flik (Wageningen) aan als iemand die zou zeggen dat vissen wel stress ervaren maar dat het dubieus is of ze ook pijn lijden.
En: “de visser heeft ongelooflijk respect voor die vis” en: “het is een oerinstinct”.
PdB: “Denken jullie wel eens, wat zou die vis nou denken?”
Alleen of de vis ze door het heldere water ziet zitten en zich dan niet laat vangen.

Anderhalf miljoen mensen.
Allemachtig.

Overigens ervaren vissen wel degelijk pijn.
Zei de -terecht- als deskundige opgevoerde Flik gisteren nog in de Volkskrant.
Jammer dat de presentatoren van de Nieuwsshow dat artikel hebben gemist.
Maar ook zónder die kennis deed Peter de Bie goed zijn best.

Kippenvel

door 1 Reactie

*Cliché* denk ik wanneer mensen zeggen dat ze bij iets op de radio ‘kippenvel’ krijgen.
Nu heb ik het zelf.

Het Duo Sans Soucis vertelt bij de TROS Nieuwsshow over de musici op de Titanic.
Die tot het eind bleven spelen. Wat we weten uit de verhalen van de mensen die met reddingsboten zijn gered.
Annoesjka Cabo en Frans van Dalen ontdekten welke muziek voor de reis van de Titanic was gepland. Passagiers kregen een boekje met de mogelijkheden aangereikt. Voor in de binnenzak waar het precies in paste.

Het duo speelt wat fragmenten. ‘Zomaar’ fragmenten. Leuke salonmuziek.
Maar dan.
Toen het mis ging met de Titanic speelden de Titanic-musici eerst Alexander’s Ragtime Band – om de stemming erin te houden.
Toen duidelijk werd dat het écht mis was, werd de muziek minder uitbundig.
Om te eindigen met een psalm.

Letterlijk eindigen.
Want de muziek ging door en de musici zijn verdronken.

Mooi verteld, prachtig gespeeld.
Kippenvel.

Beluister het onderwerp.

“Vrij dodelijk, hè?”

door 8 Reacties

Heeft psychologe Willeke Bezemer de foto’s van Bleker en vriendin in de Telegraaf gezien?
Dat heeft ze.
Mieke van der Weij: “Vrij dodelijk, hè?”
Bezemer: “Ja. Niet mooi, niet mooi.”
De toon is gezet. Onder het mom van ‘hoe gaat dat in relaties met groot leeftijdsverschil’ slaan de presentatoren en de deskundige opgewekt aan het Bleker-bashen.

Tweeëndertig jaar leeftijdsverschil vinden we dus teveel – wat mag nog wél. Vraagt Mieke.
Twaalf jaar. Méér… “ik denk dat onze cultuur dat héél lastig vindt” weet Willeke.
Hij krijgt vast snel gebreken, voorspelt ze. En ja, wáár moet je het over hebben (roept Peter steeds).
De disco wil Bleker vast niet en met haar jaarclubvriendinnen heeft hij bij de pinda’s ook niets te wisselen maar weer wél met de generatiegenoten van haar ouders. En dadelijk wordt hun kind nichtje van een tante die even oud is.
Of zoiets.

Precies! Kind!
Dat komt hij dan ophalen op het schoolplein en dan wordt hij met ‘opa’ aangesproken en bovendien gaat-ie gauw dood en een dode ouder is héél traumatisch voor een jong kind.
Bezemer: “Als vrouw moet je verantwoordelijkheid nemen: wie wordt de vader van mijn kind.”

Mieke van der Weij: “Wát staat Bleker te doen om die relatie een kans te geven?”
Stilte.
Willeke Bezemer: “Ik zou het (werkelijk) niet weten.”
Hoewel ze het eerder nog had over unlikely couples die wel een *passie* gemeen hebben. Niet per se voor elkaar maar voor bv paarden.

Ik vind Blekers natuurbeleid verwerpelijk, als persoon lijkt hij me ook niet fijn.
Maar dit soort ranzige gesprekken met al die speculaties (disco, vriendinnen met pinda’s, kinderen krijgen) – gatver.

Wie nooit in het eigen liefdesleven stomme fouten heeft gemaakt mag als enige werpen met de oordelende steen.
De rest van ons mag alleen gniffelen.
Daar laat ik het zelf dus maar bij.

Arie en de onzichtbare trap

door Reageer

“Niet te veel vertellen, Arie! Dan worden de mensen boos.”
Mieke van der Weij remt Arie Storm die een nieuw boek van Stephen King bespreekt.
Ademloos bespreekt, zo ademloos dat ik ook ademloos zit te luisteren.

Het gaat over een onzichtbare trap (Peter de Bie doet “pff” en ook Mieke zucht hoorbaar). Via die trap komt de hoofdpersoon van het boek in 1958. Zodat hij daar de moord op Kennedy kan voorkomen.
Wat lukt.

Waarmee de recensent volgens mij al te veel heeft verteld maar Arie Storm verzekert me dat dat niet zo is, want er is nog véél meer.
En Stephen King kan niet alleen schrijven over geesten en spoken en enge honden – hij blijkt ook een kei te zijn in het oproepen van sfeer.

Mij heeft Arie Storm overtuigd. Maar Arie Storm overtuigt mij vrijwel altijd.
Dit zou niet de eerste keer zijn dat ik na een enthousiaste bespreking van hem impulsief een boek bestel om het nooit verder dan een halve pagina te lezen (zelfs de Dickens-biografie die hij net roemde zette ik bijna op mijn moet-hebben-lijst).

Daarom even Amazon.com geraadpleegd. Viereneenhalve ster. Laaiend enthousiaste reacties.
Ok, Arie. Ik doe het.