De Koude Kalkoen

Geen categorie

Kippen verongelukt en slang in een doosje

door Reageer

Ernstig ongeluk bij Hoevelaken.
Vrachtwagen met kippen geschaard en gekanteld. Mensen bekneld. Kind zwaar gewond.

Marcel Oosten laat zich informeren over de mensen, over de stremming in het verkeer en hoe lang die nog zal duren.
Dan: “Hoe is het met de kippen?”
Hij klinkt oprecht bezorgd wat me natuurlijk meteen voor hem inneemt.
“Dat is onbekend” zegt Thomas Aling van de politie.
MO: “O.”
De mensen gaan vóór, zegt Aling.
MO: “Uiteraard.”
Aling (nog een keer): “Hoe het gaat met de kippen weet ik op dit moment niet.”

Jammer natuurlijk maar ik was zeer verrast geweest als de politieman had gezegd: er zitten nog wat mensen bekneld in de auto’s maar die laten we even zitten totdat we hebben vastgesteld of de kippen wel okee zijn.
We horen er later in de ochtend trouwens niet meer over, over de kippen.
Maar aangezien er een kippenslachterij bij Hoevelaken is, is de kans groot dat ze daarheen op weg waren zodat nú ‘okee’ ook maar zeer betrekkelijk zou zijn.

In het nieuws van half 1 wel ander dierennieuws.
Een witgele tijgerpython die gisteren was ontsnapt is gevangen door een agent met een bezem die ‘m in “een doosje” (nieuwslezer Jan van de Putte) stopte.
Twee meter lang maar nog niet volwassen en daarom niet gevaarlijk. Ontsnapt uit een camper.
JvdP: “Maar ze hebben ‘m.”
Eind goed etc maar waarom mensen een slang van 2 meter meesleuren in een camper blijft een raadsel.

Op de wieken

door Reageer

De Kalkoen is op de wieken.
Als je goed kijkt kun je haar zien in deze groep grauwe ganzen.

Ze landt weer op Schiphol op 5 juni.
Goeie kans dat je de week erna hier weer stukjes van haar kunt lezen.

Op haar huis wordt intussen gepast door een man die van wanten weet.

Radio 1 de Nieuwszender (haha)

door Reageer

Om kwart over 12 schiet een man in een winkelcentrum in Alphen aan den Rijn mensen dood. Om 1 uur heeft de nieuwslezer op Radio 1 een winkelier aan de lijn die geëmotioneerd zijn verhaal vertelt.

Dan gaat de zender verder met TROS in Bedrijf. Babbel-babbel, keuvel-keuvel doen Peter de Bie en Tineke Verburg. Ze maken grapjes.
Om half 2 weer even de nieuwslezer maar dan weer babbel en keuvel en even een onderbreking voor … een spookrijder.

Dan is Jeroen de Jager ter plaatse. Drie doden, heeft die gehoord. Ook de dader zelf (zelfmoord). Mogelijk is er nog een dader (is dan nog het gerucht). Er komt een persconferentie. Nieuwslezer Ewout de Jong: “Die zenden wij geloof ik ook uit.”

Dan is om half drie eindelijk het geklets van de TROS voorbij en wát doet de *Nieuws*-zender Radio 1?
Die gaat na een nieuwsblokje verder met Opium waarbij ik presentator Hans Smit wezenlijke vragen als “wanneer is kunst kúnst” hoor aansnijden.

Ik heb het nu echt gehad met Radio 1 en schakel over naar de televisie.

[na drie uur werd ook Radio 1 wakker en ging verslag doen over de schietpartij]

Ganzen die gakken en water dat stroomt

door Reageer

“Hoor je het stromen, Marcel?”
Karin Alberts staat in de Ooijpolder waar het water stijgt en morgen het buurtschap De Vlietberg een eilandje met 60 mensen en gevlucht wild zal zijn. Het is jaren geleden dat ze haar laatste Filiaal deed, maar eens een (goede) Filiaalhouder altijd een prima verslaggeefster. Zodat ze ons tracteert op mooie beschrijvingen, leuke gesprekken, interessante informatie. En een fragment met Gerard Arninkhof uit 1995 toen de polder bijna twee maanden onder water stond.

Zeven mensen waren toen achtergebleven. “En dan moet je wel met elkaar overweg en er iets van maken” vertelt Fred Konings die al 42 jaar in de Ooijpolder woont en er toen ook bij was.
Nu gaat het bestaan als eilandbewoner een dag of vier, vijf duren. De mensen kijken er naar uit. Het hééft wat om alleen met een bootje de bewoonde wereld te kunnen bereiken. Maar vooral: het is zo mooi.

Karin Alberts hoort “ganzen gakken” en ziet in gedachten al “hazen die het hogerop zoeken, en molletjes”. Later zal de boswachter haar beschrijven hoe de wegvluchtende muizen weer prooi zijn voor torenvalk en buizerd en hoe de meeuwen zich zullen storten op naar boven kruipende regenwormen: “een gedekte tafel”.
“Het is genieten” herhaalt de Filiaalhouder een aantal keren. Van het uitzicht, van de wolken, van het water. Vroeg opstaan, zoals Marcel Oosten haar voorhoudt: geen probleem – als ze naar buiten mag. De (vertrouwd) haperende verbinding: slaat ze zich ook dapper doorheen.

Morgen weer? “We kijken wel even” zegt de presentator die het vanochtend na een half uur al zonder de -ziek geworden- Lara Rense moest doen.
Wat mij betreft: *graag* morgen weer.
Zoveel oprechte belangstelling, zoveel aanstekelijk enthousiasme – als we het echt een tijdje zonder Joris van de Kerkhof moeten doen, geef ons dan oud-Filiaalhouder Karin Alberts. En misschien kunnen Menno Reemeijer en Mattijs van de Wiel ook een paar keer?

De bobo die geen bobo wil zijn

door 1 Reactie

Vanochtend direct na het Radio 1 Journaal schakel ik naar Radio 2.
Bijna direct. De aankondiging van wat ging komen in het Jaaroverzicht trok niet.
In de middag zal het Live vanuit dat café in Amsterdam zijn. Jan Mom dus.
Heel soms heeft dat programma zijn moment(en). Heel vaak is het ongein.

Net toch even geprobeerd. Ik val in Erica Terpstra.
Eén van mijn idolen. Lekker aan de babbel. Met inderdaad Jan Mom maar ook Jurgen van den Berg. Over sport. Over dalen en toppen en meer dalen.
Ze was erbij, toen met Sven Kramer. En nee, ze is toen *niet* met ‘m gaan praten.
Omdat ze geen bobo wou zijn. Wat ze natuurlijk is. Maar ze wou dus niet als bobo zich bemoeien met dingen die haar niets aangingen.

Eén keer deed ze dat wel.
Toen de waterpolovrouwen na het winnen van de halve finale uit hun dak de polonaise in gingen. Toen heeft ze hun trainer gebeld. Dat hij moest zorgen dat ze weer de voetjes op de vloer kregen. Dat ze bij de les bleven. Voor de finale.

Waarop die zei: “Terp – maak je niet druk. Ze vreten ze op.”
Wat ook gebeurde.
“Terp”. Wat een leuke koosnaam voor deze kanjer.