De Koude Kalkoen

Jeanne

Het Drielandenpunt zien en de balans op maken

door Reageer

“Het Drielandenpunt zien en dan terug naar Hilversum” bereidt Bert van Slooten ons erop voor dat dit de laatste dag is van de RadioRoute.
Marc Hamer ( “zo’n RadioRoute, je slaapt weinig, gezond eten is er ook niet bij, maar we halen de top, hoor!”) beklimt op zijn meegenomen racefiets de Vaalserberg. De rest van de uitzending is hij in Bocholtz bij zorghotel Weloord dat *bijna* af is.
Een hotel waar je terecht kunt als je er even uit wil zijn terwijl je ook zorg nodig hebt.

Die zorg kan variëren van drempelloze kamers tot verpleegkundige zorg en fysiotherapie. Ook biedt men, in samenwerking met Atrium MC ‘vakantie-analyse’ aan voor nierpatiënten. Voordeel voor de regio: werkgelegenheid. En klandizie voor de winkeliers.
Bart Lommen begon eraan toen hij ontdekte dat zijn eigen vader na een herseninfarct nergens voor vakantie terecht kon. Men was eenvoudig niet ingesteld op (bv) een scootmobiel.

Aan het slot van de uitzending vraagt Bert van Slooten aan Marc Hamer “de balans op te maken” van een week Limburg. Wat is hem het meest opgevallen? Dat er massaal op de PVV is gestemd. En dat de Limburgers daar zelf nog een verklaring voor zoeken.
Heeft onze RadioRouter wél een verklaring? Hij vermoedt dat het te maken heeft met een behoefte aan ‘law and order’, niet met racisme.

Straks horen we wat gouverneur Frissen ervan vindt.
Dan is het dag met het handje tegen de RadioRoute(r).

Foto fiets: Marc Hamer
Foto Marc Hamer (met wethouder Van der Aa): Bart Lommen

Een Mooie Dag op Vrijdag de 13e

door Reageer

Je kúnt bij nieuwsluwte natuurlijk wat extra plaatjes draaien.
Het Radio 1 Journaal kiest voor vrijdag de 13e als running gag. Dwars door de uitzending belt Bert van Slooten 4x met Albert van der Zeijden die alles weet van volkscultuur.

Jezus is op vrijdag gekruisigd, vertelt hij. En er zaten 13 mensen aan het laatste avondmaal.
Maar pas vanaf 1900 werd vrijdag de dertiende tot ongeluksdag. Door een Amerikaanse griezelfilm.
Verder is 13 een priemgetal en heeft ‘ongeluksgetal’ dertien letters. En hoewel (zegt hij) “niet bijgelovig” zou Van der Zeijden het niet leuk vinden als hij vanavond in de schouwburg op stoel 13 zou zitten.
“Ik woon op nr. 13!” roept Bert van Slooten uit. “O jee!”

Nu we de expert toch aan de lijn hebben nemen we meteen wat andere bijgeloven door: De ladder waar we niet onderdoor moeten lopen. De zwarte kat waarvan volgens onze voorouders in de Middeleeuwen een heks de gedaante kon aannemen. Wat regio-gebonden is want in Engeland moet je juist oppassen voor een *witte* kater.
BvSl (die net twitterde dat hij dit weekend naar Londen gaat): “O jee, je zal maar vandaag van Nederland naar Engeland reizen, dan moet je voor álle katten oppassen.”

Nog wat tips: een Christoffel-medaille mee op reis, of een amulet, of een talisman. En het Nederlands elftal zou zijn geholpen door hun (bij)geloof in de geluksbandjes. Tot het ándere bijgeloof in octopus Paul ze de das omdeed.

“Ik vond het hartstikke leuk met u te praten” verwoordt Bert van Slooten ook het gevoel van deze luisteraar. “Nog een Mooie Dag, hè – een Mooie Dag.”
Wat me doet denken aan mijn eigen bijgeloof uit de tijd dat Rob Trip zo de uitzending afsloot. Bij een afraffel-MD dacht ik: deze dag wordt niks.
Bij een warm “het wordt een Héle Mooie Dag” wist ik zeker dat het goed zat.

De rechter, hij/zij nee: zij/hij

door Reageer

Lucella Carasso praat een item aan elkaar.
Geluid is opgenomen, het zijn dus alleen aankondigende tekstjes.

Zodat zij begint met “de rechter licht zijn uitspraak toe”.
Volgt een vrouwenstem. Van de rechter.

Ik denk: zal Lucella Carasso corrigeren. Iets zeggen als “het was dus háár uitspraak”.
Ze doet het niet.

Maar wat erger is: ik kan me haar vergissing voorstellen. Terwijl de meeste rechters tegenwoordig vrouw zijn.
Echt waar. En al een tijdje ook.

Nu ons bewustzijn nog bij de tijd turnen.

Slingeren met apen

door Reageer

Van mij geen kwaad woord over komkommers als ze dieren opleveren.
Vanochtend maanvis Luna (en de eikenprocessierups – maar dat is toch anders), nu Epke Zonderland die de orang-oetans in Ouwehands Dierenpark vrijdag turnles gaat geven.

“Wat is dit nou” helpt Lucella Carasso de turner op gang. Hij is ‘benaderd’ vertelt hij. Want de dierentuin heeft een nieuwe installatie voor de apen neergezet en nu moeten ze leren klimmen en slingeren.
“Durven ze niet of vallen ze,” vraagt de presentator en het blijkt te gaan om “extreem hoge bomen” waar de apen in mogen klimmen (Zonderland gaat dat niet doen) en ze vinden het inderdaad een beetje eng.
De kampioen gaat tussen de apen turnen. “Vind je dat niet eng” wil Lucella Carasso weten maar, zegt Epke: “Ik ga er vanuit dat er goeie begeleiding bij is.”

En de risico’s? Blijft de presentator somberen. “Je wil toch geen blessures.”
“Het slingeren laat ik aan de apen zelf over,” verzekert ons Zonderland.
“Krijg je goed betaald” stelt Lucella dan ook nog de vraag die ons allen op de lippen brandt, “of vind je het voornamelijk leuk.”
Waarop het weinig verrassende antwoord: hij vindt het leuk.

“We komen kijken, denk ik,” sluit Lucella Carasso het leuke gesprekje af.
Iets zegt mij dat de Radio 1 Journaal-verslaggever niet als enige journalist zal staan toekijken.

Kaarsje branden en goed terecht komen

door Reageer

RadioRouter Marc Hamer blijft goed bezig.
Gisteravond nog een mooie reportage over de St. Servatiuskerk en St. Servatiuskapel in resp. bij Nunhem. De kerk waar steeds minder mensen komen en de kapel die een constante stroom bezoekers heeft. Omdat het er goed wandelen is en (vertelt een vrouw): “altijd fijn om een kaarsje aan te steken”.
Marc Hamer: “Het is hier een stiltegebied, luistert u zelf maar” waarna we wel twee seconden even helemaal niets horen. Wat we later wél horen: het geluid van een ouderwetse pomp die water pompt waarmee vroeger de heidenen werden gedoopt. Ideetje: daar nu de ongelovigen mee besprenkelen zodat die weer ter kerke gaan.

Vanochtend treft de RadioRouter het niet met de eerste gesprekspartner. Een man die werkelijk om de twee woorden ‘zegmaar’ zegt zodat je als luisteraar alleen nog maar dáárnaar luistert en de inhoud volledig mist.
Leuker is Ton van Vught van de wijkraad Echt-Zuid die bij de 115 gezinnen (van de 150 die er wonen) langs de deur gaat om de contributie op te halen. Omdat ze anders niet betalen maar ook: “Als er iets onderhuids aanwezig is, kunnen ze het uiten.”

De Sinterklaas-affaire. Waar Echt bekend mee is geworden. “Ik kan het niet helemaal ontkennen” zegt Ton van Vught waarna Marc Hamer op zijn vertrouwde manier, half lachend, half plagend, half de man confronterend met zijn kennis hem toch van alles ontlokt.
Om af te ronden met
“Je moet opstappen in Echt,
de gemeenschap is zo hecht,
dan kom je toch weer goed terecht”.

In die man schuilt een nieuwe dichter des vaderlands.
Mark my words.