Vrolijk getjilp en een boer die zegt dat hij dat prachtig vindt “en dan vooral de zwaluwen en de musjes” waarop Joris van de Kerkhof (terzake): “En de koeien die eronder staan?”
Daar moet de man “het van hebben”.
Of hij drinkt wat eruit komt?
Nou en of: “Een beetje rauwe melk en dan bijna aan de kook, dat is heerlijk.”
Ook op het erf: vrouwen die midden in het dorp een tap willen maken waar de bewoners “en ook onze toeristen” melk kunnen tappen.
Melk van de boeren uit de omgeving.
Wat van onze Warenwet niet mag maar in de rest van Europa wel.
Joris van de Kerkhof wordt afgeleid door de koeien.
“Brave beesten” vindt hij het. Die volgen wat er gebeurt.
En die lekker staan te eten.
“Dat moet ook gebeuren,” zegt de boer want: “Wat je er vóór in stopt, dat krijg je er weer uit. En als je er niks in stopt, komt er ook niks uit.”
Een wijsheid om op een kussen te borduren.
En dat tappunt?
Lijkt de man wel wat.
Of kan hij geen nee zeggen nu er drie dames op z’n erf staan?
Maar de man vindt dames leuk en “waarom zou dat niet kunnen” en de dames lachen vrolijk.
Met “over dames gesproken” stapt Joris van de Kerkhof weer over op de koeien waarvan hij geen genoeg kan krijgen en schildert hoe nummer 2233 bij 2985 wat eten op de nek ziet wat ze er met zorg vanaf likt.
Lief portretje van mooie dieren op de dag dat ook de Partij voor de Dieren een forse winst boekte maar daar hoor je op Radio 1 (veel) te weinig over.