Het is weer eens uitgerekend: we zijn te dik.
Van de mannen tussen 30 en 70 jaar is 60% te zwaar van de vrouwen 44%.
Het Radio 1 Journaal besteedt er aandacht aan in een gesprek met Paul Rosenmöller die (zelf *spriet*) ons steeds toespreekt dat wij gezond moeten eten en moeten bewegen.
Boos is hij op Connexxion dat in de bussen snoepautomaten heeft opgehangen.
Die boosheid snap ik en natuurlijk moeten kinderen speelplekken in wijken hebben en ‘eet een appel’ op school.
Maar soms denk ik: waarom is die man zo akelig dun.
Zo ‘ik word nou eenmaal niet dik wat ik ook eet’-dun.
Roel Pauw bezoekt een sportschool in Utrecht en geeft de personal trainer alle ruimte reclame voor zijn nering te maken.
De man heeft, vertelt hij, in januari veel nieuwe inschrijvingen gehad.
Wat me geen nieuws lijkt: volgens mij is dat vaste prik – nieuw zou zijn wie er over drie maanden nog steeds personal door hem getraind het lijf aan het pijnigen is.
Een paar mannen aangeschoten. Een blijkt overal matig mee: “En een strenge vrouw, hè?”
De ander geeft als advies “veel vrijen, veel sex”.
En de verslaggever wrijft er zélf bij de niet zo dunne luisteraars in dat hij (49) het prima doet kwa vetpercentage.
Dat wijst de weegschaal van de sportschool namelijk uit.
In de afkondiging vraagt Lucella Carasso aan collega Tim Overdiek of er ook niet iets was met “mannen van 40+ met een te dik buikje”?
Collega sputtert en “nee, dat was niet lullig bedoeld” probeert Lucella te sussen.
“Ik wist het écht niet meer.”
Hoe zou het toch zijn met Vincent Boterman?