Er zijn verslaggevers en presentatoren bij wie ik verwachtingsvol opveer: dit wordt vast leuk!
Anderen heb ik minder hoog. Die presentatoren mijd ik als het even kan (de radio hóeft niet aan) en wanneer ik uitkijk naar een bepaalde reportage en zo’n verslaggever ‘doet’ ‘m dan leg ik direct de balpen neer, wetend: dit wordt niets.
Vergissen is uiteraard mogelijk. Toppers kunnen floppen. En wie ik niet-zo-goed vind, kan me verrassen.
Trudy van Rijswijk is iemand met wie ik weinig heb.
Kan ze niet helpen. Haar stijl is me te zijïg. Anderen vinden haar mogelijk charmant, ik neig tot ‘pjoek’.
Weg dus met pen en papier wanneer wordt aangekondigd dat Trudy van Rijswijk het onderwerp ‘vozen in Amersfoort’ toebedeeld heeft gekregen. De vozers zijn Indische neushoorns en ik ken het verhaal al uit de korte berichten en ben zeer verbaasd wanneer de verslaggeefster een heerlijk sfeerverhaal maakt. Over rondjes hollen en hollen en hollen en béng tegen het gaas en kijk eens, een deuk in een boom.
Dan in het mediaoverzicht, gemaakt door Trudy Vendrig, een zilvermeeuw die in juni door 1 of andere gek oranje is geverfd maar met wie het steeds beter gaat in een Zeeuwse opvang. In november (wanneer het koppie door rui ook verfvrij is) mag ze de vrijheid tegemoet.
Eind goed al goed en zoals Lucella Carasso al zei: zomertijd (komkommertijd) dus kom maar op met die diertjes in het Radio 1 Journaal.
Hier een foto van de meeuw met het verhaal waarom dat verven geen leuke grap is maar dierenmishandeling.
Het slot van de vrijpartij van de neushoorns is door de NOS gefilmd.
Eerlijk gezegd lijkt het voorspel me, afgaand op de reportage van Trudy van Rijswijk, een stuk spannender.