Er vallen al een week dode vogels uit de lucht.
Met duizenden tegelijk. En er spoelen dode vissen aan.
Wat is er aan de hand?
Niets.
De Apocalyps nadert *niet*.
De Maya-kalender die eindigt in 2012 (samen met de wereld) kunnen we er wel even bij halen, maar erin geloven doen we evenmin.
Het is toeval. Het kan gebeuren.
Zegt de ene na de andere bioloog.
Vuurpijl in een groep slapende spreeuwen: paniek – bam! Op de grond gevallen. Dood.
En die vissen – geen idee maar zal ook wel toeval zijn.
“Dus niet ‘Goddelijk’?” hoor ik een paar dagen geleden John Sarbach vragen aan een vrouw van een dierentuin. Nee, hoor. Stelt die gerust.
Zelf denk ik ook niet dat het ‘Goddelijk’ is.
Maar ik zou het zo graag iemand op Radio 1 serieus horen vertellen: God die hartstikke boos op ons is omdat we de aarde naar de kloten helpen. Omdat we niet ophouden elkaar de hersens in te slaan.
Of desnoods: omdat we het op enkelen na vertikken in Hém te geloven. Hoewel ik dat laatste wel wat flauw zou vinden.
Er zijn toch vast mensen die dit denken? Zonder dat ze stapelgek zijn en als zodanig kunnen worden af geserveerd.
De EO stelt me teleur.