Diederik Ebbinge doet het ochtendhumeur.
Hij heeft, zegt hij, geen zin en geen inspiratie dus zal zijn zoontje het doen.
Volgt een kryptisch verhaaltje over bietels en pinguïns en zoontje Gilles maakt het geluid van bietels ‘bobobo’ en ik wacht tot het leuk wordt of er desnoods een niet-leuke pointe komt.
Maar dan, zegt Ebbinge, komen de Russen en nu gaat Gilles zingen.
“O denneboom.” Het hele liedje.
Ik krijg het angstige gevoel dat Diederik Ebbinge het méénde over “geen zin” en “geen inspiratie”.
En dat hij toen (geld ziet hij graag rollen) besloot tot deze waardeloze vertoning.
Als je niets te zeggen hebt, zeg dan niets.