De Koude Kalkoen

Carl-Johan de Zwart

Amusement

door 1 Reactie

Ik kijk radio 1 op mijn laptop.
Althans ‘kijken’ staat aan maar ik luister.

Dan valt het geluid uit.
Ik dénk dat het aan mijn laptop ligt, kijk nu dus wél naar het radioscherm.
Waar ik Frénk van der Linden druk zie argumenteren.
Dus.. nee, niet dús.
Een vrouwenstem stelt me gerust (wat betreft de laptop) dat de verbinding met de studio is verbroken.

Op de webcam zie ik de heren doorpraten.
Ik wacht op dat schrik-moment van ‘doe ik dit allemaal voor niks? word ik niet gehoord?’
Niks daarvan.

Dan is het geluid er weer en is Frénk van der Linden nog steeds aan het babbelen en Carl-Johan de Zwart stelt nog steeds ‘vertelt u verder’-vragen.
Om pas minuten dáárna te onthullen dat ‘we even uit de lucht zijn geweest’.

Waarom heeft die man een koptelefoon op de oren als de regie niet de moeite neemt te melden wanneer het geluid het heeft begeven.
Tenzij ze het expres hebben gedaan.
Ik vond het wel grappig.

Een uur niet alleen door Facebook

door 1 Reactie

“Ho! Ik stoot even een schilderijtje van uw bureau maar gelukkig is het niet kapot.”
De 74-jarige mevrouw Hellemans gaat net als veertig andere senioren op Facebook-cursus en heeft daarom Roy Heerkens over de vloer.

Het is een cursus van twee dagen.
Twee dagen! Doet de verslaggever.
De vrouw wil leren “geen stomme fouten te maken”. Aangezien er “zoveel tekentjes” zijn.
RH: “Kent u die termen al: liken, porren, delen?”
Nee. Dat wil ze juist leren.
Omdat haar kinderen op Facebook zitten.

RH: “Gaat er nu een nieuwe wereld voor u open?”
En dan zegt de vrouw iets, zo mooi, zo persoonlijk, zo kwetsbaar.
“Als je de hele dag alleen zit en je kunt een uurtje Facebooken dan ben je dat uur niet alleen.”
“Voor u het weet,” pikt de verslaggever het helemaal verkeerd op, “doet u het de hele dag. Verslaving ligt op de loer.”
Nee, denkt mevrouw Hellemans, want: “De kinderen mailen niet de hele dag.”

“Ik denk ook niet dat deze mevrouw snel verslaafd zal raken” kondigt Carl-Johan de Zwart af en ik hoor iets badinerends in zijn toon.
Hetzelfde badinerende dat doorklonk in ongeveer álles dat Roy Heerkens zei.
Dat ‘dit simpele oudje moet zo nodig maar bereikt natuurlijk nooit óns sociale-media-niveau’.
Ja: oudje.

De knul opgezocht op Facebook.
34 vrienden en zijn laatste bericht is van 24 november waarin hij meldt dat hij luistert naar een liedje op Spotify.
Mm.

Korhoen uit Zweden

door 3 Reacties

We mogen de hond weer slaan en de kat weer pesten, vat Kees Boonman in Goedemorgen Nederland samen wat het betekent dat de Dierenpolitie gisteravond is afgeschaft door de daadkrachtige Kunduz-coalitie.

Aan het slot van de uitzending aandacht voor het korhoen, door Midas Dekkers een paar dagen geleden nog bij DIDD het etiket ‘kapsoneskip’ opgeplakt. Met als boodschap: als de vogel zo moeilijk doet, moet-ie maar verdwijnen.
Terwijl de boswachters van de Sallandse Heuvelrug juist korhoenders uit Zweden willen halen in de hoop onze (kleine) bevolking een oppepper te geven.

Niet doen! Zegt Harm Niesen van Faunabescherming.
Want er zijn er al *duizenden* uitgezet in Europa en het is altijd mislukt.
Het zou pas mogen als we eerst ontdekken waarom de huidige korhoenders zijn verdwenen én we daar iets aan hebben gedaan. Maar we maken ons al sinds de jaren tachtig zorgen over en komen geen stap verder dan: vergaderen.

Bovendien zijn de Zweedse korhoenders heel anders dan de onze, weet Niesen.
Hun dna is anders, hun darmstructuur is anders, hun veren zijn anders en ook de grootte van hun eieren.

“Behalve de naam delen ze niks?” concludeert Carl-Johan de Zwart.
‘Niks’ lijkt overdreven en Niesen heeft volgens mij ook niet gezegd dat ze het *niet* leuk zouden kunnen hebben met onze exemplaren.
Het probleem ligt ook anders. Als de Zweedse korhanen het hier wél leuk krijgen met onze korhennen, “is het west-Europese laaglandkorhoen verdwenen”.
Als unieke soort dus.

De boswachters van de Sallandse Heuvelrug zijn nú aan het vangen in Zweden.
Op hoop van zegen. Want (aldus Staatsbosbeheer): “De kans op overleving is niet op voorhand in te schatten, maar de eerste ervaringen met bijplaatsen in Duitsland zijn hoopgevend.”

Vroege Vogels geeft beide standpunten weer. Zonder een conclusie te trekken.
Ik vind het lastig.

Alleen al omdat niet alle geponeerde feiten tegelijk waar kunnen zijn (“altijd mislukt” vs “in Duitsland gaat het goed”).

“Ik moet echt even…”

door Reageer

Correspondente vertelt Carl-Johan de Zwart over de race om het burgemeesterschap van Londen.
Middenin het gesprek: huilend klein kind.

“Sorry,” zegt de correspondente. “Ik was even afgeleid.”
Niet erg, zegt de presentator die haar een opstapje geeft om verder te gaan waar ze was gebleven.
Het lukt niet.
Want het kind blijft krijsen en de moeder blijft afgeleid.

“Het spijt me heel erg,” zegt de correspondent.
“Dit is me nog nooit gebeurd in een live uitzending.”
Maar: “Ik moet echt even …”
Waarna de verbinding wordt verbroken.

Wat moeten we daar nou van vinden.
Megafail! Uberfail! Reageren (mannelijke) twitteraars.
Vrouwlijke tweep: Nadeel van het nieuwe werken net te horen op #radio1: Kindje zet het op de achtergrond op schreeuwen tijdens live interview. “Oh wat erg.”
Andere vrouw: Journaliste in live-uitz #radio1 moet verhaal stoppen vanwege haar huilende kindje. Ik hoop niet dat ze zich ‘schuldig’ voelt #zoishetleven

Ik moest er vooral om lachen.
En balen omdat ik meteen dacht: stukkie schrijven en nu heb ik bij het begin niet geluisterd wat de naam van de correspondente was.

Naam is opgehelderd dankzij een tweet van nieuwslezer Jan van de Putte

Voor de luisteraars

door Reageer

Frans Weisglas in gesprek met Carl-Johan de Zwart.
Nav zijn artikel in de Volkskrant met kritiek op VVD en CDA die slaafs achter de PVV aankruipen en hun eigen ideeën verloochenen.

Wat een aardige, slimme man is het toch. Die wanneer de presentator blijft aanhouden zelfs vertelt dat zijn favoriete Nederlandse artiest Lee Towers is.

Omdat ik weet wat er komt, wacht ik in blije verwachting op zijn laatste woorden. Waarvoor Rob Trip hem altijd de volle ruimte gaf. Even stilte, in gedachten een kleine roffel: spot aan.

Weisglas: “En een heel prettige dag, voor de luisteraars.”
“Ja, ga ik doorgeven.”
Zegt Carl-Johan de Zwart die blijkbaar niet met de Weisglas-wens vertrouwd is.

Jammer, hoor.