De Koude Kalkoen

Ben knapen

Hopen dat ánderen Afrika helpen

door Reageer

Amper geland (maar natuurlijk wel Business Class gereisd, dat scheelt) moet staatssecretaris Ben Knapen verantwoording afleggen aan Marcel Oosten en vooral Lara Rense.

Hij is in het vluchtelingenkamp Dabaab in Kenia geweest. “Het kamp barst uit zijn voegen” is Knapen opgevallen. Er moet dus voedsel komen.
“Geen reden tot nadenken over een structureel andere oplossing voor deze regio?” informeert Lara Rense.
“Als u,” probeert Knapen het persoonlijk te maken, “honderden kilometers naar het zuiden marcheert” dan wil ‘u’ eten. “Het gaat er in eerste instantie om dat deze mensen niet van de honger omkomen.”
LR: “En dán?”
Nadenken over “elders vestigen”.

Marcel Oosten: “Is de internationale druk op Somalië niet te veel verslapt?”
Druk op dat land kán niet, legt Knapen (overtuigend) uit.

De hulp dan maar. “Oxfam verwijt Europese landen dat ze traag zijn,” houdt Lara Rense de staatssecretaris voor. “Voelt u zich aangesproken?”
Antw: “Ja en nee.” Het *is* erg, herhaalt hij nog eens. Maar anders dan bij de tsunami: “Je schrikt niet in 1 keer wanneer je de tv aanzet.”
LR: “Ja. Maar is dat voor u een reden voor een extra bedrag.”

Knapen hoopt “op andere landen en op burgers”.
Terwijl veel burgers weer wijzen naar de overheid. Of vooral inzoemen op de strijkstokken waaraan een hoop zal gaan hangen.
Ik voorspel dat we die mensen gewoon hartstikke dood laten gaan.

Uitsmeren en in mindering brengen

door Reageer

De bedragen voor de organisaties voor ontwikkelingssamenwerking zijn bekend en Terre des Hommes krijgt niets. Staatssecretaris Knapen (ex-journalist) mag het Lucella Carasso uitleggen.
Wat voor kop zou hij bedenken bij het artikel over dit onderwerp, vraagt ze.
Maatschappelijke organisaties kunnen de komende jaren vooruit verzint Knapen en “met iets minder geld want dat is de realiteit, toch?” vult Lucella Carasso vriendelijk aan.

Knapen krijgt de gelegenheid uit te leggen hoe de verdeling tot stand is gekomen, hoe het nu gaat met verwachtingen en beloftes en met het ‘begrotingsvoorbehoud’.
Lucella Carasso leidt hem door het onderwerp, laat hem uitpraten en zegt dan vriendelijk: “U wordt al helemaal een politicus, hè, uitsmeren en in mindering brengen u zit er al helemaal in. En speerpunt, dat is er nog zo 1.”

De presentatrice probeert Knapen te verleiden tot een uitspraak over waar hij fors zal snijden. Wereldbank? Andere internationale organisaties? Landen?
De staatssecretaris kijkt “er zorgvuldig naar”.
LC: “U hebt niet zo’n zin om te zeggen Afghanistan met al die corruptie en dat geld uit Iran, dat krijgt niets meer.” Dat, beaamt Knapen, heeft ze goed gezien. Dat hij zich niet zo wil uitlaten.
Het draagvlak voor ontwikkelingssamenwerking snijdt Lucella Carasso aan. Gaat Knapen iets doen om dat te vergroten?

En dan: “Is het een grote overgang trouwens van journalist en schrijver en WRR naar de politiek? Dat vraag ik u als mens.”
BK: “Niet zo groot als ik had gedacht.” Wat wel? “De papierstroom.”
LC (lachend): “U leest zich helemaal suf.”

Het zoveelste interview door Lucella Carasso waardoor ik wijzer ben geworden en tegelijk heb genoten van de sympathieke aanpak met de zeer prettige sfeer.