Geen mediaoverzicht, zegt Lucella Carasso.
Want we bellen met VN-gezant Ad Melkert die net in Irak een aanslag heeft overleefd.
Wat is er gebeurd? Een klap achter hem in het konvooi. Slachtoffers, vermoedt Melkert, onder Iraakse militairen.
Lucella Carasso, invoelend: “U staat zo te horen -uiteraard- nog te trillen op uw benen.”
Altijd rekening mee houden, zegt Melkert. Zijn erop voorbereid. En getraind. Toch verschrikkelijk. Hij klinkt mechanisch en inderdaad érg aangeslagen.
LC: “Wat zag u.”
Knal. Enkele auto’s achter hem. “Luchtdrukverplaatsing.”
Melkert snapt het wel: na 7 maanden nog geen regering. De VN probeert (moeizaam en totnutoe zonder succes) partijen tot elkaar te brengen. “De situatie wordt er niet veiliger op.”
LC: “Het is net gebeurd, dus er schiet van alles door uw hoofd, wat moet hierop het antwoord zijn.”
Melkert zegt iets vaags (“op beste manier rol spelen”).
LC: “Wat gebéurt er met u, u bent *de* VN-gezant – volle kracht vooruit om u in veiligheid te brengen?”
Melkert: “ja, ja”
LC: “U was het hoofddoel.”
Melkert wil “niet speculeren” en “geen uitspraak over doen” maar o, wat klinkt hij uit zijn evenwicht.
LC: “Sterkte met het verwerken van deze nare ervaring.”
Wat een goed gesprek met Ad Melkert van wie wij allen weten hoe narrig die kan zijn, zeker in een voor hem lastige situatie, wanneer hij zijn gesprekspartner *niet* respecteert.