De Koude Kalkoen

Mattijs van de Wiel

Yamada – Zeist

door Reageer

Een vondst: Roel Pauw maakt reportages in Yamada en Marc-Robin Visscher bezoekt Zeist dat met de door de tsunami getroffen stad een partnerschap heeft.
De rampenverslaggever spreekt er met scholieren die een band hebben met het Christelijk Lyceum in Zeist dat in januari nog Japanse tieners op bezoek had. Marc-Robin Visscher zoekt de kids op bij wie de Japanners logeerden.

Groot contrast. Diploma uitreiking op de Japanse highschool waarbij de geslaagden met trillende stemmetjes een als vrolijk bedoeld lied zingen. De directeur die ze toespreekt moet zichzelf een paar keer herpakken.

Met een paar meisjes graait de verslaggever in puin van huizen. Ze vinden een pianoboek. En een scherf van een bord dat een meisje op de lagere school heeft gemaakt. Veel is weg. Maar, lacht een meisje, zo vindt je ook herinneringen waarvan je het bestaan was vergeten.
Ze lachen sowieso veel. Omdat het “geen zin heeft een treurig gezicht op te zetten”. Wel erg dat de goudvis dood is. Maar: “groetjes uit Yamada” aan de mensen in Nederland. “Het gaat goed, iedereen is gelukkig en zodra we een nieuw huis hebben zullen we weer brieven schrijven.”

Marc-Robin Visscher moet het doen met goedbedoelende leerlingen hier die het erg vinden en die wel willen helpen “maar ik zou niet weten wát”. Een sponsorloop misschien. En de burgemeester van Zeist, Koos Janssen, wil “schriften en pennen en potloden en schetsboeken” opsturen.

Nederlandse artiesten nemen intussen bij Giel Beelen een singletje op. Zullen ze daar in Japan blij mee zijn?
Hans Dulfer tegen Mattijs van de Wiel: “De Japanners schamen zich voor wat verkeerd gaat. Als je ze gaat helpen benadruk je dat.”
Maar wie het niet kan laten kan altijd geld overmaken naar het Rode Kruis.

Radio 1 Journaal erin getuind

door Reageer

Een week geleden maakte Mattijs van de Wiel voor het Radio 1 Journaal een reportage over een pro-bont-demonstratie.
Een demonstratietje van 25 mensen.
Waren ze ingehuurd door de pro-bontlobby, vroeg de verslaggever.
Nee hoor! was het antwoord.
Zodat het tuig de kans kreeg hun zegje te doen.

Vandaag in Het Parool de onthulling: ze waren wél ingehuurd.
Via een castingbureau. Voor 300 Euro per stuk. Tja, dan kun je inderdaad “knappe, hippe jongeren” krijgen (zoals Mattijs van de Wiel ontwaarde).

Krijgen we nu een correctie in het Radio 1 Journaal?
Zou mooi zijn.
Maar het zal wel niet.

Knappe hippe jongeren hebben “geen idee” maar zijn vóór bont

door Reageer

Vijfentwintig “knappe, hippe jongeren” met bontjassen of bontsjaaltjes staan te demonstreren voor een gebouw waar een *fur free* modeshow wordt gehouden.
Ik zou zeggen: vijfentwintig? geen nieuws.

Maar Mattijs van de Wiel is er niet voor niets naar toe gestuurd dus horen we dom lachende meisjes die niet eens weten welk beest voor hun hippe outfitje het leven heeft gelaten. En als ze het wél weten (nerts) niet hoevéél. “Geen idee maar ik ben voor bont.”
De (mannelijke) woordvoerder ontkent dat hij er staat namens de pelsdierenlobby -zoals de verslaggever veronderstelt- en houdt een kulverhaal over de tijdgeest en zelfbewust zich niet de wet laten voorschrijven en hypocrisie: “Iedereen draagt leer en dat is bont zonder haartjes. Wij eten het dier niet alleen op maar dragen het ook en dat gaat veel langer mee dan alleen eten.” Eten we nertsen dan? Ik niet. En hij ook niet.

Nicole van Gemert van de Bont voor Dieren komt erbij.
Weet je wat, bedenkt Mattijs van de Wiel: de luisteraar mag het uitmaken.
Dus mogen ze alle twee drie argumenten bedenken voor en tegen.
Van Gemert: waarom dieren enkel doden voor bont, er zijn alternatieven, het is een luxeproduct, voor 1 kilo (pels)nerts is 4000 kilo vlees nodig, het is niet duurzaam want er worden veel chemicaliën voor gebruikt.
Joris Lam van ‘Baas in eigen Bont’: het gaat lang mee, het is wél duurzaam, we leven in een vrij land, het is een ontzettend mooi natuurproduct.

Waarna Mattijs van de Wiel de luisteraars nogmaals aanmoedigt zelf uit te maken waar we stáán.

Dat is objectief natuurlijk. Zoals de publieke omroep moet zijn. Geen partij kiezen.
Niet expliciet althans.

Hiken – das toch gewoon lópen?

door Reageer

Toen het Radio 1 Journaal het Filiaal nog niet had vervangen door het niet-Filiaal, was Mattijs van de Wiel 1 van de Filiaalhouders. Deze week herleven die tijden met eerst Filiaal-achtige berichtgeving uit Stavoren en vandaag bij Scouting Nederland waar de Jubjam wordt gevierd.
“En dan moeten ze een week weg bij hun ouders…” zegt hij invoelend over de kleintjes (7-11) op het welpenterrein. Eerst zat hij bij de Bevers, vertelt een jongetje, maar dat was niks. Nu, de Dolfijnen, dat is veel beter.

“Hoe vinden andere kinderen het: stoer of een beetje stom?” Mattijs van de Wiel vraagt het aan de welpjes en aan de Explorers (15-18 en “het lastigst wakker te krijgen”). De reacties blijken wisselend.
Kamp vindt iedereen “wel gezellig” en straks gaan ze hiken (MvdW: “Das toch gewoon lópen?”) en bij de Explorers staan de tenten als ware het Lowlands met ertussen lege bierblikjes. “Mag dat allemaal?” “Als je 16 bent,” luidt het antwoord dat mij niet helemaal geruststelt.
Er wordt een tent opengedaan: “Emiel en Tom, worden jullie wakker? Er staat hier een meneer voor de deur die wil even kijken hoe jullie erbij liggen.”

Een van de vele activiteiten van deze dag is “up into the air” wat neerkomt op een computersimulatorspel: net doen of je vliegt. Om “aan te sluiten bij de belevingswereld” van de kids. Want hutten bouwen en knopen leggen, daar lopen ze niet meer voor warm.
Zo gaat spoorzoeken nu met een GPS. Wát?! Doet Mattijs van de Wiel. Maar het is toch best moeilijk, probeert de directeur van Scouting NL hem te overtuigen. Ze doen iets met coördinaten nl. Het is niet alsof een TomTom zegt: bij de volgende boom links aanhouden.

Mattijs van de Wiel als (bijna)Filiaalhouder.
Goeie ouwe tijden herleven.

Sfeer

door Reageer

Vorige week toen we nog zeker wisten dat Nederland wereldkampioen voetbal ging worden, twitterde Lara Rense dat de NOS dan de hele dinsdag ging uitzenden. Nederland won niet, maar op een enkel uurtje andere zendgemachtigden in de ochtend na, scheelt het weinig.
Hoe is de sfeer, wordt om zes uur al gevraagd aan Floris van Hoorn. Op het Museumplein staat hij dan. Waar nog helemáál geen sfeer is. Niet getreurd: de presentatoren kunnen het hem allicht vrágen.

Zeikerig
Ik hoor niet de hele uitzending. Wel stukjes Maino Remmers. Op z’n allerlulligste zuigerigste manier. Mensen belachelijk makend waar ze bij staan. Wat die mensen niet door hebben. Wat het extra zeikerig maakt. Ik zet ‘m uit. Hoe raar die supporters ook zijn – zo ga je niet met mensen om.

Déjà vu
Kwart voor drie: radio weer aan.
Joris van de Kerkhof die dronken supporters tegenkomt die de groeten willen doen, aan zijn zender zitten en de middelvinger geven. “Déjà vu” zegt de verslaggever. Het doet hem denken aan toen PSV kampioen werd.
En, horen we: “Waar ik helemaal niet tegen kan: mensen die mijn microfoon afpakken – maar dat weten jullie niet.”

Ongelooflijk
Mattijs van de Wiel mag op een volgboot dé boot met de spelers volgen. “Ongelooflijk!” roept hij keer op keer uit. “Uitzinnige menigte!” “Oorverdovend!”
Helaas valt z’n met enthousiasme gevoede zender ook keer op keer weg.

Herrie
Joris van de Kerkhof zal zijn benijd door menig Oranje-fan: hij mag de huldiging bijwonen op het podium. Aanvankelijk lijkt hij er weinig lol aan te beleven. “Wat een herrie allemaal!”
Dione de Graaff in de studio (aarzelend): “Ik weet niet of dit nu afgelopen was, dit interview?”
Later Joris met voor de microfoon een meisje: “Ik wil graag een verzoek doen, wij (club) zoeken een trainer en ik wil aan Elias vragen of hij met mij wil trouwen, groetjes van Sanne(?)” Geluid van een zoen.
Spandoek “Wilnis feliciteerd Oranje.” JvdK: “Met een D, hè?”

Dorst
Pógingen tot gesprekjes: “U hebt vooral ontzettend veel dorst. (wat) Dát u dorst hebt. Dat u dórst hebt!”
“Wat zingt u? (huh) U was aan het zingen (huh) Wat zingt u?” Kampioenen!!
Tegen jongetje: “Wat is er goed aan Dirk Kuijt?” Na ‘huh’: “dat-ie goed voetbalt.” “Wat is dan het mooie, in 1 woord samengevat.” Jongetje: “Het snelle.” JvdK: “Nou, dat doet-ie hier even niet, het snelle, hij staat hier met zijn dochter te dansen en dat lijkt op synchroon zwemmen.”

Maar wanneer het er op aankomt: spelers begroeten het publiek, klappen over en weer, dan doet Joris van de Kerkhof zo precies en ja: *enthousiast* verslag dat hij zelfs mij weet mee te trekken in de sfeer waarnaar de NOS al vanaf zes uur op zoek is.