De Koude Kalkoen

Lara Rense

Lara en het herderinnetje (en het poesje)

door Reageer

Brave Margot van Georges Brassens staat op nummer 74 in de Radio Tour Top 100.

Een wezenloos voortkabbelend liedje waar ik niet echt naar luister. Zodat Lara Rense me kan verrassen wanneer ze na afloop de inhoud even samenvat.
“Margotje, dat is een herderinnetje dat een verloren poesje adopteert en dagelijks de borst geeft.” Lara schiet in de lach.
Marcel Oosten: “Dat wordt niks meer.”

Haha, doet Lara maar vervolgt (dapper): “Nou goed, het leven in het dorpje kwam stil te staan doordat alle mannen naar dat tafereeltje kwamen kijken..” De presentator blijft er nu in zodat collega Marcel nog vrij koel afrondt met “Dat doet ons vrezen voor de komende 73 nummers uit de top 100″, het gesprek met Maarten Ducrot aankondigt om dan zélf in de lach te schieten na het “goedemorgen”.
Lara hinnikt verder op de achtergrond.

Een vrolijk moment in de ochtenduitzending.
Alleen te beluisteren via het volle uur en dan doorscrollen tot ongeveer 8.42 uur.

De pijp opzij en niet over je handen plassen

door Reageer

Verslaggevers vinden het maar grappig, dat plas-en poepgedoe in de Tour.
Gaat iemand in de bosjes familie begroeten? Nee hoor, haha, hij gaat poepen.
En die ander, die een etappe slecht reed? Daar zat een bolus dwars.
Plassen is bij mannen natuurlijk niet zo’n probleem, ook al moeten ze er wel even voor de fiets af.
Maar hoe doen vróuwen dat?

Marijn de Vries die nu in de Tour Donne rijdt schreef er gisteren over op haar weblog en wil het best in de uitzending met Lara Rense en Marcel Oosten delen. Na een leuk misverstand wanneer Marcel vraagt: “Waar stá je” doelend op het klassement waarop zij verhaalt over waarop ze uitkijkt vanuit haar kamerraam.

Smakelijk vertelt Marijn de Vries (positie in het klassement 65/66 maar ze gokt op “een mooie uitslag in een etappe”) hoe gisteren de spoorbomen dicht gingen en alle vrouwen de fiets neergooiden en de berm in doken. “Een hilarisch gezicht al die witte billen in het gras.”

Maar als je nou niet de tijd hebt voor de broek naar beneden? Dan is er “een techniekje”. Waarbij je de pijp opzij trekt “en als je het goed doet, plas je niet over je handen heen”.
Dan: “snel afknijpen en achter de wagens aan weer terug”.

Leuke meid. Leuk weblog heeft ze ook.

“Kúnt u daar wat mee?”

door Reageer

“De staatssecretaris zegt: we moeten de mouwen opstropen en zoeken naar creatieve oplossingen. Dat klinkt wat leeg, kúnt u daar wat mee?”
Een inkoppertje van Lara Rense in gesprek met hulpverlener Marvin Penig en ooit-zwerfjongeren Tamara en Joost.
Nog wat vragen van beide presentatoren. “Het overkomt je?” “Er zijn geen instanties die je helpen? Of is het moeilijk de juiste te vinden?” “Zijn er teveel instanties? Weet je wel waar je naartoe moet?”

Gecommuniceerd
LR: “Had kunnen worden voorkomen dat je op straat terecht kwam?”
“Als op een andere manier met mij gecommuniceerd was.” Zo! Die Joost is een hoop wijzer geworden in het hulpverleningscircuit.
Marcel Oosten: “Tamara, wat had je willen hebben?”
“Als je een veilige thuisbasis hebt…” zegt Tamara die op haar 18e het huis verliet, bij anderen introk en: “Je loopt tegen dingen aan van elkaar enzo”.

Loket
Tegen Tamara op een toon van ‘vast niet’: “Zou jij naar de gemeente stappen?” Nee dus. Maar als er nou een loket kwam?
“Almere heeft een jongerenloket,” vertelt nu Penig. “En dat verwijst goed door.”
Maar soms is er onrecht. Zo kreeg Joost na een baantje te weinig geld en toen was hij te laat voor een uitkering maar “nu heeft hij een ziektewetuitkering zodat hij even tijd voor zichzelf heeft”. In september gaat Joost (geheel hersteld) naar school.

Aansturing
Marvin Penig werkte ooit bij een instantie maar is vorig jaar met een collega voor zichzelf begonnen. In Stichting Just Us.
“Waar haalt u de aansturing vandaan” vraagt Marcel Oosten hem ietsje kritisch.
MP: “Ik kijk sec naar de jongeren.”
MO: “Mist u er dan niet af en toe een paar?” Ja, maar dat is niet anders.
Waaruit Penig en collega worden betaald voor hun 1 op 1 aandacht aan de jongeren vraagt de presentator niet.

Fame
Natuurlijk hoef je deze jongeren die nu op tv en radio hun halve uur *fame* hebben niet het vuur zo na aan de schenen te leggen als een politicus met een berg boter op het hoofd.
Maar als je ze doodknuffelt neem je ze volgens mij niet serieus.

Geen last van jeukende handen

door Reageer

Het Radio 1 Journaal praat deze maand met politici die uit Den Haag zijn vertrokken om ‘iets anders’ te gaan doen.
Vandaag te gast André Rouvoet.
“Zit u nu ontspannener tegenover ons” vraagt Marcel Oosten. “Niet dat wij nou zo vreselijk zijn.” “Nou….” lacht Lara Rense.
Zelf vind ik ze af en toe inderdaad een ietsje vreselijk maar niet in dit gesprek.

Wat mist Rouvoet aan Den Haag? De mensen.
Wat was er mooi aan het werk? Je dag en nacht inzetten voor de publieke zaak.
Lara Rense (kleine prik): “Was uw houdbaarheid op?”
Zo zou de gast het niet formuleren. Maar: zetelverlies, kritisch rapport, verlies bij Staten, discussie in de partij. Daar wou hij “ruimte aan geven”.

Lara pakt door. Was Rouvoet “te links”? Daar kan de CU-er niets mee, zegt hij.
Ze doen als partij wat ze “moeten doen vanuit onze christelijke uitgangspunten”. Opkomen voor kwetsbaren dus. En dat de PvdA dat uit een ander uitgangspunt óók doet maakt de CU niet per se links.

Wat hij nu gaat doen. Rouvoet weet het nog niet, zegt hij.
Maar van een zwart gat of *jeukende handen* heeft hij geen last.

Een vriendelijk gesprek met een vriendelijke man.
Geen vuur aan de schenen. Geen verrassende kwoots.

De meneer wordt er doodmoe van

door 3 Reacties

“Elk kwartier hetzelfde nieuws. Daar word ik dóódmoe van.”
Klaagt ‘een meneer’ op het antwoordapparaat van de Perstribune.
“Klopt het dat jullie zoveel herhalen” vraagt Ruud ter Weijden aan Lara Rense.
“Gesprekken of reportages nauwelijks” zegt die.
‘Nauwelijks’ licht ze toe, is hoogstens 2x per week. Wat niet waar is maar vooruit.

Je wil mensen die maar kort inschakelen steeds bijpraten over wat nieuws is, legt Lara Rense uit. Daar komen allerlei reacties bij. En soms samenvattingen. Of een andere invalshoek.
Zou dat op de luisteraar niet “cosmetisch overkomen” vermoedt Ter Weijden. Die “andere slinger”.
Zou kunnen, beaamt Rense.

Geestig in dit gesprek is dat beiden steeds gissen naar wat ‘de meneer’ eigenlijk bedoelt.
Misschien bedoelt hij dat het nieuwsbulletin van het hele en halve uur óók het belangrijke nieuws brengt en ervaart hij dat als herhalingen.
Misschien luistert hij langer dan de meeste mensen -die een half uur of drie kwartier luisteren- en komt hem daarom veel bekend voor.

“Ik hoop dat het de meneer duidelijk is,” zegt Ruud ter Weijden ter afsluiting van de speculaties. “Ik wil best met de meneer in gesprek, als hij dat wil” biedt Lara Rense aan en Ter Weijden dénkt dat ‘de meneer’ dat fijn zou vinden.

Zou het niet veel praktischer zijn zo’n meneer direct in discussie te laten gaan of hem na het inspreken van het antwoordapparaat terug te bellen met het verzoek zijn vraag te preciseren?