De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

Vrijwilligers verzorgen het centrum van Lichtenvoorde

door Reageer

Op de eerste dag dat iedereen buiten geniet van de zon duikt Joris van de Kerkhof in het zwembad van Lichtenvoorde.
Tijdens peuterzwemmen.
Dus veel hol zwembadgeluid en veel opgewekt “en dat is twééé” en andere teksten die ik niet kan verstaan zingende vrouwen die de kleintjes enthousiast moeten maken om met armpjes en beentjes te spartelen.

Het zwembad wordt gerund door vrijwilligers.
Het was of dát of het zwembad ging dicht.

“Behoorlijke uitdaging” zegt een man.
“Een gedwongen keuze waar we nu blij mee zijn” zegt een vrouw.
“Het centrum van Lichtenvoorde, iedereen kwam hier wel een keer” zegt de wethouder, die trots is.
Vertegenwoordiger van D66 doet zuur.
“Het had nooit zo mogen gebeuren” zegt die.
Wat het signaal lijkt voor een klein kind om hárd te gaan blèren.

Tientallen vrijwilligers, twee mensen met een vaste baan, mensen die er ruimte huren.
Zodat voor de peuterzwemles -door professionele krachten- wél moet worden betaald.
En ook de ‘Fifty Fit’.
Maar soms zijn de professionele krachten óók weer vrijwilliger.
Ingewikkeld is het wel.

Joris van de Kerkhof werpt nog een blik in de pool.
Tien moeders met tien peuters “en zo te zien vinden de moeders het in ieder geval leuk”.
Uitfaden met bemoedigend gezang door de vrolijke moeders.

Hij was weer fijn.

Folders uit een bakfiets

door Reageer

“De Partij voor de Jeugd – is dat de jongerenpartij van de PvdA?”
Pijnlijke vergissing maakt deze vrouw.
Want de Partij voor de Jeugd is een nieuwe partij die in Haarlem zeven zetels in de gemeenteraad hoopt te te halen om dan goede dingen te doen voor inderdaad: de jeugd.

Joris van de Kerkhof is mee flyeren en ziet de lijsttrekker folders uit -ja!- een bakfiets halen en uitdelen aan de moeders die hun kinderen uit school komen halen.
“Er wonen hier veel jongeren en kinderen dus ik denk dat het wel een aanwinst is” vermoedt een moeder.

Dat is wat vaag dus neemt de verslaggever de speerpunten even door: veilige speelplekken, meer starterswoningen, betere aansluiting op de arbeidsmarkt, vrije studiekeuze, betere alcoholwet (nl: niet verbieden maar voorlichten), legaliseer cannabisteelt en de nachttrein.
Van Amsterdam naar Haarlem omdat als je in Amsterdam uitgaat je na 1 uur ‘s nachts niet meer met de trein naar huis kunt.

Zuipen, blowen en de hele nacht doorhalen.
Joris van de Kerkhof heeft me totaal op het verkeerde been (ik vermoed dat het hier gaat om een stel fuivende jonkies) wanneer hij de lijsttrekker, Rob Mollee, vraagt naar zijn leeftijd.
Zevenenvijftig is de man.
En hij wil heel graag in de gemeenteraad.

“Háááái!” mengt zich een kind in het gesprek.
JvdK: “Weet je waarom die meneer hier staat.”
Zorgvuldig lezend: “Partij.. voor.. de .. Jeugd.”
JvdK: “Wat moet de gemeenteraad voor jou regelen?”
“Dat er meer televisies komen hahaha!”
Nee, vóórlezen, stuurt Mollee het knaapje een andere kant op.
“Ja!” kraait de kleine. “Er moet veel gelezen worden en volg mijn advies hihihi.”
En: “Wij hebben hier op school een soort ding dat je kan zorgen voor arme kinderen.” Dat vindt hij ook wel een goed idee.
Om als ware hij Frans Weisglas af te sluiten met een vrolijk “en nog een goeie dag!”

Hoe van een betrekkelijk zouteloos onderwerp (de zoveelste plaatselijke partij met een kan-alle-kanten-op programma) toch nog iets verrassends te maken.
Laat dat maar over aan Joris van de Kerkhof, R1J’s eigen magneet voor praatgrage kindertjes.

Eén onachtzaamheid kan fataal zijn

door Reageer

Drie mannen kwamen vorig jaar om bij het schoonmaken van een mestsilo en nu zegt de Onderzoeksraad voor de Veiligheid dat die klus vaak wordt onderschat.
Deskundigen horen we de hele dag, Joris van de Kerkhof bezoekt op het Brabantse land twee melkveehouders.

Twan Arts zegt “dit zijn vierovijzemanowiets”.
“Mooie beesten” stelt de verslaggever vast dus ik neem aan dat het over koeien gaat.
“Das de insemnasiegroep” en daarna wordt het ietsje verstaanbaarder maar als ik als ooit-Brabantse al denk ‘waar is de ondertiteling’ vraag ik me af hoe de de rest van Nederland dit verstaat.

Het gaat over de mest die onder de stal in een put verdwijnt en na anderhalve maand wordt overgepompt naar een mestsilo.
Waar het zeil bol gaat staan en dan “opmixen en dan zakt het zeil weer en dan is het homogeen”.
JvdK: “Maar als u daar boven gaat kijken en het zeil een beetje omhoog doet, dan valt u om. Of erin of op uw rug hier naar beneden.”
Arts: “Ja dan is het einde oefening.”

“Vies, hè?”
Bij collega boer Jos de Kleijne hangt Joris van de Kerkhof boven de mestkelder onder de stal. Raakt hij de stront zelfs aan?
Want “als je je handen wast is het weer ok” zegt de veehouder.
Hij legt uit over wind door de stal laten waaien en oppassen bij het mixen voor de gevaarlijke stoffen.

JvdK: “Weet u zeker dat het u niet overkomt?”
De Kleijne: “Dat weet je nooit zeker. Eén kleine onachtzaamheid en het kan fataal zijn.”

Nuchtere boeren.
Tegen een achtergrond van kleine technische geluidjes.
Geen geforceerd geloei voor de ‘sfeer’.
Wat prima is. Want inderdaad vaak: geforceerd.
Maar misschien loeien de vierovijzemanowiets niet.


links: Twan Arts, rechts Jos de Kleijne (foto van Joris van de Kerkhof)

Beleving en service in de platenwinkel

door Reageer

Een winkeldeur die piepend opent: het kan niet anders of we gaan terug in de tijd.
VelvetMusic. Een muziekwinkel waar de eigenaar, Martijn Drenth, tweedehands cd’s aan het prijzen is.
The Best of the Doors. Joris van de Kerkhof mag ‘m voor € 2,50 meenemen. Maar de meeste tweedehands cd’s kosten tussen de € 3,50 en € 5.
Eminem, Dire Straits, Red Hot Chili Peppers.

Op de achtergrond een muziekje dat doet denken aan de muziek bij stomme films.
Maar het *is* nieuw.

Met de cd-verkoop gaat het slecht, hier gaat het goed.
“Komt het door mensen als u die met glimmende ogen over muziek vertellen en helemaal muziek ádemen?”
“Wij brengen een stukje beleving in de winkel…”
JvdK (lachend): “Een stukje beleving – zegt u het écht?”
Drenth (serieus): “Een stukje beleving, service naar de klanten toe.”

De verslaggever duikt nu zelf in de bakken.
“Radiohead.” Beetje verbaasd: “Dat is een LP.”
Klopt, want vinyl is weer helemaal hip. Dat is “het gouden randje om het platenwinkelverhaal”.

Joris van de Kerkhof vertelt dat zijn zoon van 17 naar Earth, Wind and Fire luistert.
Drenth kijkt er niet van op: “Ze hebben een nieuwe plaat gemaakt.”

Van Spotify maakt hij zelf graag gebruik.
Als een klant komt om iets dat hij niet kent. Of als hij nieuwsgierig is naar aanleiding van een goede recensie.
De verslaggever bladert verder.
The Police.
Dat is inderdaad “niet nieuw” maar er is ook een opname van hun laatste tour.

Tenslotte nog even wat beter luisteren naar de achtergrondmuziek.
Pokey LaFarge.
Leuk, vindt Joris van de Kerkhof. Hij wordt er vrolijk van.
Op dat moment zingt de zanger (tot nu toe was de muziek instrumentaal): “You never know what the rain will bring…”

Wijze woorden aan het slot van een fijne reportage.

Ronddraaien in A’DAM

door Reageer

Het oude hoofdgebouw van Shell in Amsterdam gaat A’DAM heten.
De afkorting voor Amsterdam Dance And Music.

Joris van de Kerkhof mag erover berichten en doet dat eerst om tien voor half vijf bij Bas van Werven die weinig uitnodigend bromt dat hij daarover al eerder heeft gehoord en dan blijft grommen bij elke enthousiaste zin van de verslaggever.
Het is duidelijk: deze inbraak in *zijn* show wordt niet op prijs gesteld.

Het Radio 1 Journaal dan maar .
Waarin de visionair die dit uit de grond stampt (Marcel Dam?) vertelt hoe hij als kleine jongen het gebouw uit zijn slaapkamertje in Edam zag liggen.
Na een reis om de wereld wist hij het zeker: 5 lagen hotel, dan creatieve bedrijven, dan op de huidige 15e verdieping nóg vier lagen met een ronddraaiend restaurant en bovenaan een observatiedek.
En een bar, genaamd Hemel.

In de kelder is een Hel.
Omdat daar vroeger een galgenveld was “waar dagjesmensen gingen kijken hoe lijken uit mekaar aan het rotten waren”.
Het leek hem “wel leuk daarnaar te verwijzen”.

“Wordt het niet uw zakelijk kerkhof” informeert de verslaggever bezorgd.
Nee. Want “daar ben je ondernemer voor”.

Heerlijk, zo’n optimistisch man in tijden van crisis.