Mattijs van de Wiel doet boodschappen in ‘de supermarkt van De Rijp’ met iemand die er verstand van heeft wat gezond is.
Een pastasalade zal het worden.
Krop sla.
*Volkoren*pasta.
Drie verschillende kleuren paprika.
Gesneden munt.
En dan even dubben: vegetarisch of niet.
Feta? Of toch gerookte kip?
Gerookte kip wordt het.
Waarop Lucella Carasso: “Toch wel biologisch neem ik aan?” waarmee ze precies de vinger op de zere plek legt want deze supermarkt verkoopt nog steeds kiloknallers en mn die voorbewerkte kip komt er nóóit van vrije kippen.
Mattijs van de Wiel hoort haar niet en babbelt vrolijk verder.
Maar Lucella heeft mijn hart weer eens gestolen.
Weer heel toevallig hoorde ik hier ook een fragment van. Ging dit niet over ‘verstandig eten’? Over de voorlichting van het Voedingscentrum die niet aankomt? De ‘pastasalade’ kwam een paar keer voorbij, maar de pointe heb ik gemist.
Dat de verslaggever de biologische kip niet hoort, komt niet als verrassing. Het zou pas verrassen als hij er wel bij zou stilstaan. (Maar dan was hij waarschijnlijk geen verslaggever.)
Het ging idd om verstandig eten en dan mn kinderen die dat moeten doen.
Ik lette vooral op de kip omdat die mij het meest aan het hart gaat.
Bovendien is dit ‘mijn’ supermarkt (in het naburige dorp) waar ik me al jaren erger aan de idioot goedkope kip-aanbiedingen.