De lopers komen Nijmegen binnen.
Joris van de Kerkhof bitcht om 12 uur over hoe lelijk gladiolen zijn en vraagt of mensen ze direct ergens in een prullenmand kieperen.
Die is er helemaal klaar mee, met die Vierdaagse denk ik.
Dan komt er om 1 uur een flits van nog geen anderhalve minuut.
De verslaggever ziet een man en vrouw innig omhelzen. De man is op 100 meter van de finish voor zijn 23e kruisje. De vrouw vertelt.
Dat ze “na 40 jaar, nee 45 jaar, nee méér, na 48 jaar” via hyves weer contact hebben gekregen: “En ik weet dus dat hij de Vierdaagse loopt.”
“Uw 1e liefde, u zei het er nog niet bij” helpt Joris van de Kerkhof haar (zij: “ja, die vergeet je nooit”).
JvdK: “U zag het er toen al in dat hij dit zou kunnen?”
Ja. Want hij was altijd heel sportief. “En hij heeft veel gevoel voor humor en dat vond ik nu gelijk terug in zijn ogen.”
JvdK: “Mooi om te zien hoe jullie bij elkaar stonden tussen al die mensen en die belachelijke herrie. Dat jullie zo’n intiem moment hadden samen.”
Mooi dat deze verslaggever er altijd weer in slaagt dit soort mensen te vinden.
Hoe druk het ook is.
Now, I belong to you
From this day until forever,
Just love me tenderly
And I’ll give to you every part of me.
Oh, don’t ever make me cry
Through long lonely nights without us.
Be always true to me,
Keep this day in your heart eternally.
Geef een reactie