“Campagneklassieker” omschrijft politiek redacteur Joost Vullings het koffie schenken van Geert Wilders in het bejaardenhuis. En logisch dat hij (dierenpolitie!) met een hond ging wandelen en een volgens mij zeer onwillige kat in de armen knelde.
De persoonlijke kant van ‘Blondie’ zoals Prem hem consequent noemt leren we nu kennen. Zoals de namen van zijn poezen en die heb jij, Joost, vast genoteerd, vermoedt Marcel Oosten. Helaas.
Maar bij KoffieMAX hoorde hij wel dat Wilders een goede band met zijn moeder heeft en een nakomelingetje is en dat hij denkt dat hij verwend is. Opmerkelijk, dat hij dat laatste zei.
Vullings: “De stijlfiguur zelfspot is ook nieuw voor hem.”
De menselijke kant van de PVV-leider toonde hij ook bij eerdere verkiezingen, vertelt de redacteur. Omdat hij weet dat veel mensen zijn ideeën goed vinden maar dat zijn harde, confronterende optreden ze tegenstaat.
En nu dus bij een vrouwenprogramma. Joost Vullings: “Dan denken journalisten: dat is heel erg doordacht, dat doe je om vrouwelijke kiezers te trekken.” Maar laat hij Geert nou toevallig gisteren zijn tegengekomen en die zei toen dat hij er niet over had nagedacht maar “het is mooi meegenomen”.
Dus, concludeert de politiek redacteur, “er is veel over nagedacht maar niet tot de laatste snik.”
Grappig dat Vullings de voorman van de PVV op zijn blauwe ogen gelooft, denk ik. Maar misschien is dat ook wel terecht. Hij kent ‘m, ik niet.
Interessant zijn ook de waarnemingen van Jean-Pierre Geelen in de Volkskrant.
Niet alleen: “Het bozige mannetje toont zijn poeslieve kant.” Maar vooral: “Niet Geert is gek, maar de mannetjesmakers van de media.”
Geef een reactie