Aandacht voor een dode voetballer

Coen Moulijn is dood.
Dat is een voetballer. Hij speelde voor Feyenoord. Hij was erg goed. En, zegt men, nog aardig ook.
Radio 1, de ‘Sport- en Nieuwszender’ met ‘het nieuws van alle kanten’ besteedt er al vanaf de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal aandacht aan. Toen ook in de meeste nieuwsblokken. En -schat ik- een derde van de avonduitzending van het Radio 1 Journaal gaat eraan op.
Ik vind dat veel. Voor een voetballer. Want je kunt een mooie dribbel in huis hebben maar daarover zóu je na een paar uur kunnen zijn uitgepraat.

Wanneer ik me daar (op twitter – jawel) kritisch over uit, krijg ik als tegenvraag: welk beroep moet je dán hebben om veel aandacht waard te zijn. En: was Coen Moulijn dan geen bijzonder mens.
Dat laatste weet ik niet. Men zegt het. Maar er zijn veel bijzondere mensen die geheel ongemerkt of amper gemerkt doodgaan.
Laten we eerlijk zijn, de aandacht betreft de Beroemde Voetballer die óók nog een bijzonder mens was. Niet een bijzonder mens dat toevallig een balletje trapte.

Had het onvermeld moeten blijven? Natuurlijk niet.
Als Shaffy of Mulisch doodgaat (BN-ers in andere beroepsgroepen) wordt daaraan ook aandacht besteed. Maar een derde van de uitzending?
Dat is te veel, dat is veel te veel.