JPB krijgt een deeltijdbaan als hoogleraar aan de Erasmus Universiteit.
“Wat gaat hij de studenten leren” vraagt Lucella Carasso aan de voorzitter van het College van Bestuur, Pauline van der Meer Mohr.
Governance, Institutions and Internationalisation heet de leerstoel en het is iets met economie en recht en dat dan in een wetenschappelijk kader.
“Poe!” reageert Lucella Carasso, “das een brede opdracht. Gaat hij putten uit eigen ervaring?” Ja. Is de leerstoel speciaal voor hem gecreëerd? PvdMM: “Toegespitst.”
LC: “Kwam hij er zelf mee, of u?” Spel van geven en nemen.
LC: “Is hij benaderd of heeft hij gesolliciteerd?” JPB is benaderd en PvdMM is “trots”.
“Het zou me niet verbazen,” merkt de presentatrice op, “als er meer kapers op de kust waren. Ik denk even aan de VU.” En: wat hebben ze hem geboden, meer dan de Balkenende-norm? Daarover wil de voorzitter van het College van Bestuur niets kwijt.
LC: “Denkt u dat het een leuke docent is?”
Dat weet PvdMM wel zeker: ze heeft hem een aantal keren zien spreken en de studenten hingen aan z’n lippen.
LC: “Waar zit dat in?” Boeiende docent met ervaring.
LC: “Gaat hij meer studenten trekken?” Dat is niet per se de bedoeling maar de studenten die zijn colleges kunnen volgen zullen dat als wonderbaarlijk mooi ervaren.
LC: “Bestaat niet het risico dat hij snel weg is als er een baan is in Europa?”
PvdMM: het is een deeltijdbaan.
LC, die werkelijk álle relevante vragen stelde op een vrolijke maar niet onserieuze toon, neemt afscheid en zegt: “dág!”
Het “dag!” waarmee zij de uitzending pleegt af te sluiten en als ze dat niet doet, dan mis ik het.
Omdat het bij haar hoort zoals ooit bij Rob Trip z’n Mooie Dag. En bij Felix Meurders z’n Blijf aan het toestel (wat Meurders tot mijn spijt alweer enige tijd achterwege laat).
Geef een reactie