De spoorkrekel wil eens verderop gaan

De spoorkrekel is in Nederland gesignaleerd.
Dat is z’n ‘werktitel’ vertelt insectenonderzoeker Jaap Bouwman aan Lucella Carasso. Hij liep laatst langs de rails van het station Ede, hoorde een geluid – “en toen” veronderstelt de presentatrice, “dacht u gelijk: hé, dit is een gekke krekel”.
Zoiets ja. Dus trok Bouwman zijn mobieltje, maakte een krakkemikkige opname en ging die later die avond vergelijken met opnames uit Zuid-Europa. De volgende dag Naturalis gebeld en bingo! Ze weten dus hoe de krekel officieel heet (Bouwman spreekt het even voor ons uit) maar ‘spoorkrekel’ is voor de eenvoudige luisteraar beter te behappen.

Is Bouwman teruggegaan? Hij heeft iemand anders gestuurd om goede opnames te maken. Van zeker zeven mannetjes. De vrouwtjes zingen niet.
“Om te verleiden, hè?” zingen de mannetjes (weet Lucella Carasso).
Gezien heeft de onderzoeker de krekels nog niet. Ze zijn anderhalve centimeter en die vind je overdag tussen de stenen nooit, maar ‘s nachts als ze zingen mogelijk wél.

LC: “Zijn ze met de trein gekomen?” Zou kunnen.
Kan ook via grint. Of: dat ze zelf op sjouw zijn gegaan, op zoek naar een nieuw, geschikt leefgebied – “kom, laten we eerns verderop gaan”.
“Net mensen,” herkent Lucella Carasso.
Klopt.

Leuk gesprek.