De Koude Kalkoen

Premtime/Lijn 1

Trap ‘m dood

door Reageer

Waarover gaan we ons tzt schamen als we terugkijken op deze tijd.
Dat is het onderwerp van Prem. Met als aanleiding de afschaffing van de slavernij.

Een vrouw belt op. De bio-industrie, zegt ze.
Prem luistert niet (what else is new) en schreeuwt haar toe: “Weet je dat dieren de leukste tijd in de geschiedenis hebben?! Vroeger schopten we een hond en maakten we een paard dood voor een film.”
Ja maar – de dieren in de bio-industrie…

Prem: “Ik ben totaal niet van de dierenrechten, trap ze dood, onverdoofd of niet, het interesseert me allemaal niet.”
En wat vindt ‘de professor’ – legt de presentator voor aan zijn gast Jan Lucassen die hem vertelt dat de bio-industrie pas sinds midden vorige eeuw bestaat. Waar Prem niet op ingaat.

Maar, zegt hij tegen de belster: is ze het niet met hem eens “dat de winnaars de geschiedenis schrijven”?
O. Eh. Daar belde de vrouw niet over en (zegt ze verstandig), het zou kunnen maar daar zou ze dan over moeten nadenken.

Prem Radakishun en dieren.
Inderdaad geen gelukkige combinatie.
Trap ‘m dood.
Onverdoofd of niet.

Wat je zegt ben je soms zelf

door Reageer

Ook Premtime gaat over Alphen.

Tristan? Dat is, weet Prem, “een idioot”, “een randdebiel”, “een randdebiele idioot”, “een psychopaat”.
Het duurt even maar dan zegt een vrouw dat hij de schutter niet zo moet typeren. O nee? Wie is zij dan wel helemaal, een psychiater? Ze blijkt psychotherapeut in opleiding.
Prem: “Ik hoef geen psychotherapeut in opleiding te zijn om te weten dat dit een randdebiele idiote psychopaat is.”

Later nog een vrouw: “Dat kun je niet maken, Prem.” O nee? “Ik ben woedend op deze jongen, ik vind het belachelijk!” Maar, veronderstelt de vrouw. Misschien is de man wel “in een hoek gedreven” en schoot de hulpverlening tekort. En: “U noemt afschuwelijke termen om een slachtoffer van onze maatschappij…”
Prem: “Slachtoffer?! Het is een dader die willoze mensen in een scootmobiel vermoordt, dan ben je toch een randdebiel, dan ben je toch een psychopaat!”
Denk aan de ouders en de grootouders en de familie van Tristan, zegt de vrouw. Maar daarmee heeft Prem niets te maken.

Dan
– “Ik ben een volwassen man, ik brul mijn emoties zo op de radio.”
– “Ik ben Prem, ik ben niet van de nuances.”
– “Luisteraars, ik blijf wie ik ben, ik zal nooit veranderen.”

Waaraan ik iets vals kan toevoegen.
Maar laat ik het simpel houden.
Dit was geen bijdrage aan de discussie en het biedt ook geen hulp bij het verwerken van de tragedie.

Dus

door Reageer

Prem praat met filmregisseur Antoinette Beumer over de films die ze al maakte en over wat ze nu gaat doen.
Ze regisseert ‘In therapie’ vertelt ze. En intussen is ze bezig wat films op de rails te krijgen.

Prem: “In therapie – is dat uw nieuwe film?”
AB: “Nee, dat is een tv-serie.”
Oja – verwacht ik nu.

Maar Prem: “Wie spelen er dan in?”
Huh?

Prem: “Want ik speel er niet in dus weet ik dat niet.”
Dus.

Welke dag het is?

door Reageer

Prem: “Weet je welke dag het is?”
Meisje Annemarie: “Bedoel je maandag of dinsdag?”
Prem: “Het is Internationale Vrouwendag.”
Daar heeft meisje nog nooit van gehoord.
Maar ze vindt het onzin. Hoewel ze niet weet wat het voorstelt. Maar dat vindt ze dus.

Annemarie is een protestant meisje uit Brabant dat in Ede journalistiek studeert.
Journalistiek studeert ze.
En niet alleen wéét ze niet wat Internationale Vrouwendag is, ze heeft vandaag blijkbaar de Volkskrant ook al niet gelezen. Want die krant besteedt op bijna elke pagina aandacht aan deze dag.

Zelf gaf ik ooit les aan de School voor de Journalistiek in Utrecht.
Daar stond in de hal een grote tafel met erg veel kranten.
Die werden de kids geacht te lezen. Veel kids deden dat ook.
Die kwamen een stukje verder dan degenen die alleen met een kop koffie onderuit in een hoek hingen.

Niet dat ik denk dat Annemarie dat doet.
Annemarie klonk wakker en opgewekt.
Pedant-opgewekt.
Vrouwendag? Nooit van gehoord maar wég ermee.

Annemarie moet nog een hoop leren.
Zeg ik maar vriendelijk.

“Een reactie op de verkiezingen, neem ik aan?”

door 2 Reacties

Hero Brinkman is “mijn vriend”. En, Hero: “Ik vind jou altijd een lieve brombeer.”
Jan Marijnissen is “mijn held”.

Prem is geheel zichzelf en dat is een half uurtje per dag nog wel te pruimen maar ik had het niet vervelend gevonden om de dag na de verkiezingen met iemand anders de uitslagen urenlang te (horen) analyseren.

Ook Tessel Blok lijkt wat aan haar plafond te zitten wanneer ze Hans Andringa aan de lijn heeft die net Mark Rutte heeft gesproken: “Een reactie op de verkiezingen, neem ik aan?” Nee, Tessel. Of hij onlangs nog een mooi boek heeft gelezen.
En een gespreksonderwerp als ‘heeft het u gestoord dat het over EK ging en niet over de provincies’- hoeveel keer is dat de laatste weken al niet voorbij gekomen.

Leuker is het Journalistenforum in Lunch! met Wouke van Scherrenburg en Max van Weezel die je allebei om een boodschap kunt sturen als je op zoek bent naar een leuke kwoot. Eerst met scherpe messen Jeroen Pauw fileren nav z’n ge-haha om de ontvoering van Claudia Melchers.
Dan het mooie beeld van Wouke die gisteravond met andere journalisten een etentje had zodat iedereen op de iPad zat te kijken naar de uitslagen. (Klaas Drupsteen: “Gezellig.”) Het Grote Debat dat niet doorging had zij niet gemist en ook Max van Weezel begrijpt wel dat politici geen zin hebben commentaar te leveren als de einduitslag nog heel anders kan uitpakken.

Het in de NOS-uitzending verwerken van tweets, vonden ze dat leuk?
Ja! Roept Wouke van Scherrenburg uit. “En niet alleen omdat een tweet van mij voorbij kwam.”

Straks napraten in DIDD.
En dan een heleboel nachtjes slapen tot 23 mei.