De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Chinezen in Chinatown

door Reageer

Marc-Robin Visscher heeft vier redenen voor een feestje.
* het Chinees Nieuwjaar is begonnen
* 100 jaar geleden zette de eerste Chinees in Amsterdam voet aan wal
* nieuw boek ‘Chinese karakters’ over de 3e generatie Chinezen
* dit weekend Asian Food Festival

Nu is dat Chinees Nieuwjaar al maandag begonnen en kwamen de eerste Chinezen in 1911 naar Nederland (wat vorig jaar zomer uitbundig is herdacht) maar dat boek en dat voedselfestival – dat mag de Filiaalhouder vandaag vieren.
“Ik ga Chinatown in! Chinezen! Eh… naar de Chinezen.”

Eveline Brilleman (“geen ochtendmens”) schreef het boek dat de verslaggever, vertelt hij, met veel plezier heeft gelezen. Afgaand op de beschrijving op bol.com denk ik: kan inderdaad heel interessant zijn.
Uit het Filiaal krijg ik dat niet mee.
Het is wat babbelen over chinese kruiden die ze koopt (MRV: “ga je die roken?” nee) en reclame voor het Asian Food Festival (MRV: “liefde gaat door de maag, hè, zo zijn we ook van de Chinese Nederlanders gaan houden”).

Cliff Chang, eigenaar van drie restaurants Nam Kee, beschouwt zichzelf als 2e generatie maar is 3e generatie in de theorie van Brilleman (MRV: “ze begint ontzettend te zwaaien, maar dat *zien* de luisteraars niet”).
Chinees Nieuwjaar vierde Chang alleen op maandagavond en hij weet tenminste wélk jaar (van de Draak) het is. Terwijl Jenny Ho die erg klinkt als Ebru Umar en als sociologe voorzitter is van de Stichting Chinatown “geen idee” heeft.

Ziet ze een tendens voor de komende 100 jaar.
Ho: “Jeetje.” Maar toch: “Een tendens dat iedereen terug gaat op zoek naar de eigen identiteit.” Zij ook? “Nee, ik heb m’n identiteit wel gevonden.”
En Cliff, merk jij er wat van? Nee.

Wat hád dit Filiaal interessant kunnen zijn.
En wat werd het op z’n best gezellig gebabbel.

Genieten op de autoloze snelweg

door 1 Reactie

File in Zeeland omdat de politie er boeven heeft achtervolgd en beschoten.
Een afgesloten snelweg.

Zie je al iets, Joris?
Want Joris van de Kerkhof is gestuurd naar de A58. Ergens bij Krabbendijke.
Eerst ziet hij niets. Om half tien wéét hij al wel iets (meer dan Lara Rense en Marcel Oosten met bellen naar de politie konden achterhalen).

‘Zien’ doet de verslaggever nog steeds niets. Maar nu loopt hij over de snelweg.
Weten we nog? De autoloze zondag? Ja! reageren de presentatoren die toen nog niet geboren of kleuter waren maar de oudere luisteraar (nog steeds trouw aan het programma ondanks alle pogingen een jongere doelgroep aan het boren) doet deze associatie weemoedig wegdromen.

Daar om de bocht moet het gebeurd zijn, weet Joris van de Kerkhof, dapper doorstappend.
Had hij nu zijn skates maar meegenomen! Want “het is genieten”.
“Maar ik weet niet of jullie wel eens op de snelweg langs een BP-station komen en daar moet je dan weer sparen voor allerlei dingen en dan zie je dat gezicht van Joop Braakhekke dat is dan weer zonde …”
Lara Rense (lach van herkenning): “O jee. Doe je ogen dan maar weer gauw dicht.”

Joris van de Kerkhof (met Lara) live in de ochtend.
Met werkende techniek.
Dat is inderdaad genieten.

“Dat gaat het niet worden, Joris”

door 1 Reactie

De binnenvaartschippers die al weken voor de sluis bij Eefde liggen, krijgen een compensatie van het Rijk.
Het blijkt het onderwerp van het avondFiliaal en ik heb niet zoveel met die schippers maar ik heb wél veel met het Filiaal en ook met Joris van de Kerkhof dus ik zit klaar voor goed luisteren en ev een stukje over schrijven.

Om kwart voor vijf komt de Filiaalhouder in de uitzending. Veertig schepen ziet hij liggen en de schippers, hoorde hij al, hebben een “eerst zien dan geloven”-houding terwijl Peter Ruiter van EVO “niet blij” is.
Ruiter spreekt drie woorden en wég is hij. Dan nog een paar en opnieuw: wég.
Lucella Carasso: “Dat gaat het niet worden, Joris, we gaan naar Frankrijk.”

Drie kwartier later: Ruiter.
En het kán live zijn maar het klinkt opgenomen. Denk ik, omdat het zo duidelijk vraag-antwoord is zonder associaties leuke kanten op. En omdat Joris van de Kerkhof alleen maar gesloten vragen stelt.
Op het laatst zijn er wél hardkrijsende vogels (zodat Lucella de Filiaalhouder aanraadt vooral te *genieten*) maar ik ken niet veel vogels die om die tijd nog krijsen.
Hoewel ik het ook niet uitsluit.
Meeuwen misschien.

Vlak voor half zeven een opgenomen gesprekje met een schipper met wie Joris van de Kerkhof vanmiddag is meegevaren.
Best leuk. Niet leuk genoeg.

Als ik de Filiaalhouder was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.
Maar hopelijk is Joris van de Kerkhof een zonniger typ dan ik, duwt hij een leuke cd in de cd-speler en is hij de frustraties intussen allang weer vergeten.

Een plofje hier, een uitbarstinkje daar

door 1 Reactie

“Heb je al iets gezien?” vraagt Lucella Carasso.

We horen ‘m té weinig op Radio 1, Govert Schilling.
Maar vanavond mag hij vertellen over de zonnestorm die op de aarde afkomt. Gezien heeft de wetenschapsjournalist nog niets, maar hij is er al wél.
Tussen vier en tien over vier signaleerden instrumenten verstoringen in het magnetisch veld van de aarde.
“Wij hadden verbindingsproblemen met Joris van de Kerkhof” associeert Lucella – had dat ermee te maken? Nee, reageert Schilling nuchter. Dat lijkt ‘m meer een krakkemikkige provider.

Vertel dan maar wat er is gebeurd.
Gisterochtend vijf uur “een prachtige heldere uitbarsting van energie” waarbij “een geweldige hoeveelheid zonnegas de ruimte in ging” en dat “met honderden km per seconde richting aarde”. Dat is snel maar “het is nog wel 150 miljoen km vliegen”.

Wie nu nog niet is betoverd verdient de vertalenverteller Govert Schilling niet.
Misschien om te voorkomen dat het ons teveel wordt kiest Tim Overdiek voor een praktische invalshoek: krijgt André Kuipers er last van? Nee.
GS: “Maar ik hoop dat hij tijd heeft om te genieten om het Poollicht te bekijken van boven.”

LC: “Gebeurt het vaak?”
“Een plofje hier, een uitbarstinkje daar” – ja, dat gebeurt vaak, beaamt de poëet Schilling. Maar de grote uitbarsting zoals nu – 1x per jaar. Al kán het “een opstapje zijn naar méér”.
Dat, belooft Lucella Carasso, “gaan we samen in de gaten houden”.

Ze wil neerleggen maar wácht, wácht! doet Govert Schilling.
Het Poollicht! Daar moeten we vanavond écht naar kijken. Op een donkere plek. Kijken naar het noorden.
Wanneer? (TO)
“Vanaf dat het donker is.”
“Gaan we doen,” belooft de presentator.

Altijd weer een lichtje in de donkere werkelijkheid: Govert Schilling over wat zich afspeelt achter en boven de horizon.

Sleutelen aan de Chinook

door Reageer

“Heb je je oordoppen op?”
Tim Overdiek introduceert Joris van de Kerkhof die zal berichten over Chinook-helicopters.
“Ja, en daardoor hoor ik jou nu” zegt de avondFiliaalhouder. We gaan nl helemaal niet vliegen. Maar de verslaggever heeft dat wél een keer gedaan in een Chinook. Hij heeft water gestort op een brand.

Het Filiaal gaat erover dat Boeing aan het Brabantse Rijen heeft toevertrouwd dat ze monteurs opleiden die de Chinook in elkaar kunnen zetten en kunnen vertroetelen wanneer zij (JvdK wordt niet moe het te herhalen, de Chinook is een *dame*) -letterlijk- vlieguren heeft gemaakt.

Het is een geweldig project waarmee Gilze-Rijen blij is en ook het naburige Tilburg en de hele provincie en allemaal zijn ze sponsor. Rotary Wing Training Center. World Class Aviation Academy. Ze doen mee en zijn mogelijk zelfs de spil hoewel de échte spil natuurlijk Boeing is dat ook bepaalt uit welke landen monteurs mogen worden opgeleid.
Iran heeft dus wél met Rijen gebeld maar dat “leek niet een goed idee” om monteurs uit dat land op te leiden.

Tenslotte: mág het?
Het mag en Joris van de Kerkhof ritst de verpakking open van de Chinook van 8,5 ton die net na een reis van Schiphol via de A2 aan een katrol voor hem is neergezet.
“Aha! Push! Trigger! Turn!”

Even hoop ik dat onze stoere Filiaalhouder nu toch achter het stuur klimt en up! up and away! gaat met het leuke speeltje dat nog niet al z’n rotorbladen heeft maar dat mogelijk best kan vliegen.
Helaas. “We kunnen er niet in.”
Domper.