De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Een taart voor een lijk

door Reageer

Een zeer verantwoord Filiaal houdt Marc-Robin Visscher vanochtend.
Over dat personeel van brandweer, politie en ambulance beter moet worden opgevangen na een vervelende ervaring. Jaja, denk ik al snel en zet mezelf op ‘behangluisteren’.

Dan komt Marc-Robin Visscher helemaal opgewonden in de uitzending. Wat hij nú toch heeft gehoord! Het is ver-bijs-te-rend. Zal wel, denk ik. Maar hij heeft gelijk.
Commissaris Van Santen van de KLPD vertelt dat het bij de politie gebruik is om te tracteren wanneer je een lijk hebt gevonden.
Dat is inderdaad verbijsterend. Maar: is het waar?

Ik heb me in het verleden wel bezig gehouden met politie. Ik zat in een klachtencommissie, ik schreef een boek. Sommige van mijn beste kennissen waren politiepersoon of zaten in de rechterlijke macht. Toch hoorde ik hier nooit over.
Ik google op ‘politie lijk taart’ en ‘politie taart lijk’. Het enige dat ik vind zijn verwijzingen naar ánderen die al hebben gereageerd op wat ze net in het Radio 1 Journaal hoorden.

Anderhalf uur later nóg een keer dit verhaal waarbij Marc-Robin Visscher ‘taart’ combineert met ‘een dooie’ en Van Santen: “Wij spreken liever van stoffelijk overschot.”
Dit keer plaatst hij het in een kader van macho-cultuur, trauma’s die niet worden verwerkt, afschuwelijke ervaringen die worden weggelachen of waarover verkeerde grappen worden gemaakt. Zodat die politiepersoon de volgende keer bij een melding “niet rechtsaf slaat maar eerst 3x linksaf in de hoop dat een andere auto er eerder is”.

Nu geloof ik het wél. Wat kan liggen aan dat kader.
Maar vermoedelijk moest ik gewoon even wennen aan het idee.
‘Gewoon’. Mm.

Een Filiaal met rustige uitstraling en schapen met nieuwsgierige hoofden

door Reageer

“Een rustige uitstraling” heeft Filiaalhouder Joris van de Kerkhof.
Dat leiden we af uit het feit dat ezels Bob en Harrie óók rustig zijn, want die pikken de gemoedstoestand van een mens feilloos op en reageren dan navenant.
“Zijn er ook veel ezels in de politiek” vraagt de verslaggever. Er zijn, is het antwoord, inderdaad “veel mensen met een sterk karakter”.

Het Filiaal begint in Voorst op het landgoed van Daisha en Sander de Wijs die met hun partij Heel NL in de Kamer hopen te komen. Holisme is het credo. En behalve ezels hebben ze veel hanen en een hond en voeren ze wilde poezen en zenden ze uit via radio Merlijn vanuit een kamer die ‘Klaproos’ heet.

Mens en Spirit zou de volgende partij zijn geweest die Joris van de Kerkhof had bezocht, maar hij staat tussen Zutphen en Arnhem in de file. Dus belt hij met lijsttrekster Lea Manders. ‘Spirit’, legt die uit, heeft vele dimensies. Het is een partij op spirituele grondslag maar spirit staat eveneens voor pit.
Mens en Spirit zit ook op Radio Merlijn – waarom dan niet samen met Heel NL.
Omdat Spirit éérst was. Bovendien zijn haar mensen “heel politiek”. En tegen de bioindustrie want je mag mensen geen pijn doen en dieren ook niet.
JvdK: “Das helder en u hebt mij in elk geval twee hectometerpaaltjes verder geholpen.”

Tenslotte de Piratenpartij waarvan de nummer 3 Ruud Poutsma “geen doekje maar wel een staartje” heeft. Hij typeert zichzelf als “heel creatief persoon”, werkt in de ICT en heeft de pest aan auteursrecht en patenten.
*One issue* partij? Nee: “thema-partij.”

Drie uur eerder begint Het Filiaal langs de IJssel waar “een enorme boot voorbij tuft, door de mist de windmolens naar boven komen (1 staat er in al zijn grootheid stil), alleen de bovenkant van een electriciteitsmast te zien is, er velden zijn met schapen met nieuwsgierige hoofden en koeien en een paard en vogeltjes”.
JvdK: “Ach, het is zo mooi.
Maar o ja – *politiek* daar ging het over.”

De bloemen en de bijen (en hoe het ermee zát)

door Reageer

Sommige radiostemmen vind ik mooi, bij andere krijg ik een warm gevoel, weer andere vind ik ‘zeurkous’ of juist ‘zuiger’ en dan zijn er ook nog die me betrekkelijk koud laten.
Mattijs van de Wiel deel ik in bij ‘warm’. Aardige jongen denk ik, oprecht belangstellend. Want zo’n stem projecteer je/ik dan al snel op de persoon van de journalist.

Vandaag is Mattijs van de Wiel bij het imkers-echtpaar Aarts. Ze hebben hun bijen het voer gevoerd dat nu giftig is gebleken dus 150 x 15.000 bijen (ál hun bijen) zijn hartstikke dood.
“Hoe zat dat ook weer met de bloemen en de bijen” trekt Mattijs van de Wiel de luisteraar die het óók even kwijt is bij de les. En luister naar zijn toon. Zó vriendelijk.
Grappig is dat mevrouw Aarts (“de bij pakt stuifmeel en brengt dat naar een andere bloem”) direct wordt gecorrigeerd door menéér Aarts: “de bij pakt *nectar*, stuifmeel blijft aan de bij hangen en wanneer die in de volgende bloem nectar haalt laat hij stuifmeel achter”.
MvdW: “Dat is even opgefrist.” (nog steeds: vriendelijk)

Voor de verslaggever worden de kasten geopend. Kijk! Op wit plastic rooster: dode bijen.
Meneer Aarts over het voedsel: “Het is de deal die wij met de bijen maken: wij ruilen suiker tegen honing.”
Dat bleek vergiftigde suiker dit keer. En bij de overbuurman (ook: kijk!) zien we wel jonge bijtjes en larven.
“Verschrikkelijk” zegt mevrouw Aarts. Ze hebben “keihard gewerkt” en nu “hebben we niks”.

De reportage eindigt wat abrupt.
Zodat ik ter plaatsing in een kader maar even teruggrijp naar wat in het begin zat: dat niet elke imker als doel heeft potjes honing vullen. Velen verhuren bijenvolken in kastjes zodat die (bv) fruitbomen kunnen bevruchten.
Dus voor uw te bestuiven gewas in heel Nederland – huur vitale bijenvolken bij Aarts Bij en Groen Vandaag gebeld, vandaag besteld! Lees ik op de website.
En op de pagina ‘Bijen’: Deze pagina wordt zo spoedig mogelijk aangevuld met informatie.
Gelukkig doet het echtpaar ook aan ongedierteverdelging en ongedierte eet geen bedorven voer. Ze verdelgen bv wespen. Maar: “alleen indien de populatie gevaar oplevert”.
Die mensen gún je hun “twee miljoen zoveel” (de man) lieve bijen.

Echte mannen in rode onderbroeken

door Reageer

“Wat is het toch heerlijk zo ‘s ochtends vroeg als het al licht is en je kunt zien waar je gaat.”
Joris van de Kerkhof gaat een hoek om naar de brandweerkazerne in Rotterdam (en eerst een hoek te ver, ondanks het licht). Hij treft twee mannen van de OR en 1 van de vakbond: “En de échte mannen, waar zijn *die* dan?”
Die liggen om kwart voor zeven nog te slapen en komen later niet langs een paal naar beneden roetsjen want dat mag niet meer van de Arbo-wet. De niet-echte mannen leggen uit waarom het plan om minder brandweerlieden op een kleinere wagen te laten uitrukken “een stom plan” (JvdK) is. Hoewel ‘stom’? “Dat wil ik nou niet 1-2-3 zeggen, om de baas niet voor z’n ballen te schoppen.”
JvdK: “Daar krijg ik gelijk een beeld bij…”

Ook de rest van het Filiaal is ‘beeldend’. “Hier staan mannen alleen in rode onderbroek, dat leidt af, gek is dat.” En (in de kamer van de wachtcommandant): “Wat hangt dáár nou toch? Een uitgeklede dame.”
Man: “Ja, ook wij hebben gevoelens.”

Joris van de Kerkhof mag een jongensdroom laten uitkomen door te spuiten met een brandweerslang. “Ooh!” doet hij. En: “Wat zwaar.” En: “Het ging de goeie kant op!”

Altijd leuk, Joris van de Kerkhof in Het Filiaal.
Marc-Robin Visscher zou dit Filiaal vermoedelijk ook leuk hebben gedaan.
Waarbij het speculeren is waar hij welke accenten net anders zou hebben gelegd.

Afwijkende meningen versterken gezag rechterlijke uitspraak

door Reageer

Peter Ingelse, vice-president van het Amsterdamse gerechtshof, is er “voorzichtig voorstander” van dat rechters in uitspraken afwijkende meningen openbaar maken. Het zal niet, verwacht hij, leiden tot gezagsondermijning, zoals Lara Rense veronderstelt. Integendeel: zo kan iedereen lezen hoe de discussie is gegaan. En het dwingt de rechters wier oordeel numeriek de doorslag heeft gegeven ook dat oordeel extra goed te motiveren.

Verder kunnen bij hoger beroep de opvolgende rechters zien wat de discussiepunten waren. En partijen zélf kunnen aan de contrasterende standpunten al zien of hoger beroep zinvol kan zijn.
Lara Rense: “Met naam en toenaam?”
Prima, wat Ingelse betreft.

LR: “Bent u niet bang dat dit de deur openzet voor advocaten om rechters te wraken?”
PI: “Ik zou niet weten waarom. De rechter geeft een oordeel over de feiten aan de hand van het recht, hij zegt niet *deze meneer deugt niet*.”
Máár, zegt Lara Rense: “Dit is ook wat Wagenaar zegt!” Nl dat je alle rechters die de zaak Lucia de Berk hebben behandeld moet kunnen wraken.
Dit lijkt Ingelse “tamelijk onbegrijpelijk” (= understatement). Want Wagenaar “heeft geen flauw idee of ze er allemaal hetzelfde over hebben gedacht”. Dat zou door het weergeven van afwijkende standpunten juist duidelijk kunnen worden.

Wat “de rest” (LR) ervan vindt? “Er wordt verschillend over gedacht.” Maar Ingelse wil het debat weer eens aanslingeren, zodoende.
Ik vind het een goed plan, omdat een rechterlijke uitspraak niet uitvoerig genoeg gemotiveerd kan worden.
Alleen een onderbouwde mening wordt (soms) geaccepteerd.