De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Ochtend vs avond

door Reageer

Soms wil het Radio 1 Journaal weten wat luisteraars te melden hebben.
Of het overal zo glad is bijvoorbeeld. Of: wat we ergens van *vinden*.

Twitter ons! nodigen de ochtendpresentatoren ons elke ochtend uit. Ook Marcel Oosten die zelf niets met twitter doet.
Hij verwijst dan naar @NOSRadio1 en zelf heb ik de indruk dat de meeste tweeps toch naar Lara Rense (@Laradio) twitteren maar never mind – als er leuke dingen uit komen worden die in de uitzending vermeld.

‘Spreek in op ons antwoordapparaat’ zegt vanmiddag Lucella Carasso. En verdomd: drie kwartier later wordt een bandje met wat meningen afgedraaid.
Doet me denken aan de goeie ouwe tijd. Toen dat nog dé manier was waarop het volk met de Radio mocht communiceren.

Lekker knus 1.0.

Zwijnen wroeten in Utrechtse Heuvelrug

door Reageer

Twee wilde zwijnen zijn gesignaleerd op de Utrechtse Heuvelrug.
Vermoedelijk erheen gewandeld vanaf de Veluwe. Via een fietstunneltje vermoedt boswachter Hugo Spitzen. En toen een stukje door de polder en de Gelderse vallei.
“Dus die ecologische hoofdstructuur is onzin” doet Marcel Oosten kritisch. Dat niet: mét die verbinding waren de zwijnen er al éérder geweest. En hadden andere dieren de Heuvelrug ook kunnen bereiken.

“Is het een mannetje en een vrouwtje?” Lara Rense klinkt gretig.
Dat is nog niet zeker. Er zijn wel camerabeelden maar die details zijn daarop niet zichtbaar.
“Afwachten of er kleintjes komen!” Lara Rense lijkt het wel wat.
“Lara kan wel zo enthousiast doen” (Marcel Oosten continueert zijn ‘bad cop’) “maar voor je het weet zit je op de Utrechtse Heuvelrug ook met omgewoelde tuintjes.”
Spitzen is daar niet zo bang voor. Bovendien “is de provincie al bezig met een notitie over grote hoefdieren”.

In de Veenendaalse Krant noemt de boswachter een voordeel (behalve dat wandelaars zwijnen -liefst met kleintjes- schattig vinden): door hun wroeten in de bodem geven ze jonge boompjes de kans te kiemen, anders moet een machine dat doen.

Zie hier de beelden. Laat je vertederen door dat grote hoofd. En inderdaad, een blik onder de staartjes krijgen we niet.

Dierentuinen testen duurzame kroketten

door Reageer

Knisper-knisper wandelt Joris van de Kerkhof door de sneeuw het Filiaal binnen.
Hij is in Burger´s Zoo en het gaat over een campagne van Wakker Dier over de dierentuinen die in hun restaurants eten serveren dat dieronvriendelijk is geproduceerd. Plofkip. Ganzenlever. Paling.

Een onderwerp om me heerlijk over op te winden en dat dóe ik ook maar als radio-onderwerp verpietert het al snel omdat de directeur van Burger´s Zoo en de mevrouw die alle dierentuinen vertegenwoordigt het roerend met me eens zijn. De foie gras en de paling gaan per 2011 van het menu. Er wordt getest met biologische kroketten. En ze zijn “al jaren bezig met een duurzaamheidscode” – wat bedoeld is om vertrouwen te wekken maar waarbij je je ook kunt afvragen of het allemaal niet wat sneller kan. Wat Wakker Dier dus doet.

“Er is ook een heel praktische oplossing, hè? Gewoon geen vlees eten.” En: “Er is nog een alternatief: eet geen kroket.”
Vegetariër Joris van de Kerkhof gooit het 2x in de groep om er meteen zelf aan toe te voegen dat het “een rare actie” zou zijn. Wat de beste manier is om het toch even te berde te brengen natuurlijk (al slaat er in de uitzending niemand op aan).

Echte dieren dan maar. Panters die konikpaard krijgen (maar zich niet vertonen). Grappige, waggelende pinguïns. De vrouw van Wakker Dier blijft dapper de boodschap uitdragen, de mensen van de dierentuinen doen redelijk (“het is an sich een terechte vraag die wordt neergelegd”) zodat de Filiaalhouder ze op het laatst probeert te koppelen: als een dierentuin het als 1e wél goed gaat doen, kan de actiegroep er dan een spotje mee maken?
Duurzame kroket zoekt Wakker Dier.

Praatjespiet Marc-Robin

door Reageer

Als het nou per se moet, het (jaarlijkse) Sinterklaas-Filiaal, dan is Marc-Robin Visscher er de juiste man voor.

Geitend met mannen in trainingspak en “mijn God, ik ben me rót geschrokken”: Sinterklaas in onderbroek. Ons informerend over zwartepiet-make-up op basis van cake of water, een baard van € 129,50 en een buffelbaard tussen de € 1000 en € 1500. “Als buffels onder elkaar”- de Sint en MRV dus.

Gelukkig treft hij ‘juf Elze’ die “vannacht met de Sint heeft geslapen”: “Kriebelt dat niet heel erg?”
Sint is “een lieve man” vertelt juf Elze. “Een bijzondere man.”
MRV: “Heeft u wel goed geslapen vannacht. Of vond er nog het een of ander plaats.”
Ze heeft kórt geslapen, giechelt juf Elze.

Ként de sint juf Elze, vraagt de Filiaalhouder later aan de uit een helikopter gestapte Sinterklaas. Ja, want “die was er vorig jaar ook al”.
Is het waar dat hij de nacht met haar heeft doorgebracht?
Sint: “Ik wil u er best iets over vertellen maar vanavond na acht uur want nu is het kindertijd.
Laten we het erop houden dat ik juf Elze wel ken…”
En dan: “Dág, *praatjespiet*.”

Het is wat flauw allemaal, maar Marc-Robin Visscher weet er op zijn onnavolgbare wijze zijn finest hour van te maken.

Wachten op het uit-pruttelen van de oersoep

door Reageer

NASA heeft een bacterie ontdekt die gedijt in giftige omstandigheden.
Zodat we nu in de ruimte kunnen zoeken naar leven dat ontstaat op een andere manier dan wijzelf (even kort door de bocht).
“Je kunt geen sluitende definitie meer geven van wat nu eigenlijk leven is” zegt wetenschapsjournalist Govert Schilling en “nu maak je het wel érg ingewikkeld, Govert” reageert Lara Rense.

Het *is* ook ingewikkeld: “Als er een marsmannetje hier op het Mediapark landt, dan is dat wel duidelijk. Hoewel zelfs dan kun je denken aan een robotje of een acteur.”
Marcel Oosten (geen ‘dromer’): “Dat doen we altijd in eerste instantie.”
En dan spreekt hij de prachttekst: “Maar de kans is toch groter dat er ergens nog een oersoep staat te pruttelen. Of al is uitgekookt.”

De pruttelende oersoepjes, zo moeten we het inderdaad zien.
Grote ijzeren pannen zie ik voor me, pollepel erin, af en toe voorzichtig roeren.
Miljoenen jaren, miljarden jaren. Dan kán het zijn dat uit die soepjes wezens kruipen en dat die met ons praten, belooft Govert Schilling.
Dat laatste (praten) is volgens mij zijn concessie aan ons, de luisteraars die er gewoon niet áán willen dat ET niet bestaat.
Schilling hoor ik anders immers altijd waarschuwen dat de illusie dat er aliens zijn precies dát is: een illusie.