De Koude Kalkoen

Jeanne

Duurzaam networken met een vingerbuffet

door Reageer

“Joris van de Kerkhof, goedemorgen!” begroet Marcel Oosten de Filiaalhouder-van-de-dag.
Maar het *is* Marc-Robin Visscher zodat die “goedemorgen, Lara!” terugdoet waarmee de stemming er meteen goed inzit. Dan nog wat geiten over ‘vingerbroodjes’ en ‘vingerbuffet’ en (MRV: ) tegen Marcel “Het is maar goed dat Lara er niet is” en “Dus Lara, als je nog een suggestie hebt” en “Dag Lara”.
Lara Rense zit intussen ziek thuis. Met hoofdpijn omdat ze dit weekend een kopbal heeft genomen (meldt de NOS-twitter zeer informatief).

Het Filiaal is bij het jaarlijks ontbijt van Amsterdamse ondernemers. Thema: ‘de gezondheid van de werknemer’ waarover net een alarmerend rapport is verschenen dat in elk journaal uitgebreid wordt vermeld.
“Ik moest er wel van schrikken” verzekert ons Marc-Robin Visscher, “maar de getallen heb ik niet meer in mijn hoofd.” En op de mededeling dat vandaag bij de vakbond de vlag halfstok hangt omdat het Workers Memorial Day is: “Dat klinkt wel dramatisch, jeetjemina.”
Dan schat hij ook nog de politieke kleur van een ondernemer verkeerd in (“o jee”) en roept op diens “ik ben maar een regionale jongen” spontaan: “Och, gut!”

Een onderzoeker heeft ontdekt dat klanten banken een 3½-4 geven voor “transparantie en klantgerichtheid” maar een hoger cijfer voor “financiële soliditeit” wat komt door het “depositogarantiestelsel” terwijl de economie slechts kan worden gered door minder hoge eisen te stellen aan de stabiliteit. Geloof ik.
Marc-Robin Visscher (lachend): “Duidelijk, Marcel?” “Zeker,” mompelt die.

De stappenteller (hier digiwalker geheten) wandelt voorbij. Tegen dikzijn.
En een hometrainer die is aangesloten op een blender zodat je trappend je eigen fruitshake kunt maken.
MRV: “Dat is helemaal *in*, hè? Duurzaam ondernemen.”
Klopt. En networken (met een O) ook, zegt een man van VNO NCW.

Tot zover de-dag-ván.

Denken over de natuur

door Reageer

Vandaag en morgen is het mooi weer (vooral in het binnenland) al dreigt er ook sluierbewolking en wind van zee. Koninginnedag houdt niet over en daarna komt de regen en niet zo’n beetje ook.
“Dat is vervelend voor de mensen die vakantie hebben,” vervolgt het weeronline-meisje. “Maar voor de natuur is het, denk ik, wel goed nieuws.”

*Denk ik*. Hoezo dénkt ze dat. En: voor welke natuur.
Mijn eigen tuin groeit per dag tien centimeter weelderig alle kanten op. Misschien zou dat met regen 15 cm zijn maar om nou te zeggen dat hij smacht naar druppels – neu.
De natuurgebieden dan, waar alsmaar vliegtuigjes overheen vliegen om te kijken of een gek er expres een lucifer bij heeft gehouden of te achteloos een peuk heeft weggegooid. Daarvoor is het natuurlijk (..) wel fijn als het minder makkelijk fikt.
Misschien bedoelt het meisje de weilanden waar de schapen en de koeien grazen en de akkers waarop de boeren aardappels kweken en nog zo wat. Maar is dat wel *natuur*?

Goh. Ik begon dit stukje vanuit de gedachte: wat raar, dat ‘denk ik’ mbt de natuur.
Maar al zélf ‘denkend’ begin ik haar punt te zien.

Een Filiaal met rustige uitstraling en schapen met nieuwsgierige hoofden

door Reageer

“Een rustige uitstraling” heeft Filiaalhouder Joris van de Kerkhof.
Dat leiden we af uit het feit dat ezels Bob en Harrie óók rustig zijn, want die pikken de gemoedstoestand van een mens feilloos op en reageren dan navenant.
“Zijn er ook veel ezels in de politiek” vraagt de verslaggever. Er zijn, is het antwoord, inderdaad “veel mensen met een sterk karakter”.

Het Filiaal begint in Voorst op het landgoed van Daisha en Sander de Wijs die met hun partij Heel NL in de Kamer hopen te komen. Holisme is het credo. En behalve ezels hebben ze veel hanen en een hond en voeren ze wilde poezen en zenden ze uit via radio Merlijn vanuit een kamer die ‘Klaproos’ heet.

Mens en Spirit zou de volgende partij zijn geweest die Joris van de Kerkhof had bezocht, maar hij staat tussen Zutphen en Arnhem in de file. Dus belt hij met lijsttrekster Lea Manders. ‘Spirit’, legt die uit, heeft vele dimensies. Het is een partij op spirituele grondslag maar spirit staat eveneens voor pit.
Mens en Spirit zit ook op Radio Merlijn – waarom dan niet samen met Heel NL.
Omdat Spirit éérst was. Bovendien zijn haar mensen “heel politiek”. En tegen de bioindustrie want je mag mensen geen pijn doen en dieren ook niet.
JvdK: “Das helder en u hebt mij in elk geval twee hectometerpaaltjes verder geholpen.”

Tenslotte de Piratenpartij waarvan de nummer 3 Ruud Poutsma “geen doekje maar wel een staartje” heeft. Hij typeert zichzelf als “heel creatief persoon”, werkt in de ICT en heeft de pest aan auteursrecht en patenten.
*One issue* partij? Nee: “thema-partij.”

Drie uur eerder begint Het Filiaal langs de IJssel waar “een enorme boot voorbij tuft, door de mist de windmolens naar boven komen (1 staat er in al zijn grootheid stil), alleen de bovenkant van een electriciteitsmast te zien is, er velden zijn met schapen met nieuwsgierige hoofden en koeien en een paard en vogeltjes”.
JvdK: “Ach, het is zo mooi.
Maar o ja – *politiek* daar ging het over.”

De bloemen en de bijen (en hoe het ermee zát)

door Reageer

Sommige radiostemmen vind ik mooi, bij andere krijg ik een warm gevoel, weer andere vind ik ‘zeurkous’ of juist ‘zuiger’ en dan zijn er ook nog die me betrekkelijk koud laten.
Mattijs van de Wiel deel ik in bij ‘warm’. Aardige jongen denk ik, oprecht belangstellend. Want zo’n stem projecteer je/ik dan al snel op de persoon van de journalist.

Vandaag is Mattijs van de Wiel bij het imkers-echtpaar Aarts. Ze hebben hun bijen het voer gevoerd dat nu giftig is gebleken dus 150 x 15.000 bijen (ál hun bijen) zijn hartstikke dood.
“Hoe zat dat ook weer met de bloemen en de bijen” trekt Mattijs van de Wiel de luisteraar die het óók even kwijt is bij de les. En luister naar zijn toon. Zó vriendelijk.
Grappig is dat mevrouw Aarts (“de bij pakt stuifmeel en brengt dat naar een andere bloem”) direct wordt gecorrigeerd door menéér Aarts: “de bij pakt *nectar*, stuifmeel blijft aan de bij hangen en wanneer die in de volgende bloem nectar haalt laat hij stuifmeel achter”.
MvdW: “Dat is even opgefrist.” (nog steeds: vriendelijk)

Voor de verslaggever worden de kasten geopend. Kijk! Op wit plastic rooster: dode bijen.
Meneer Aarts over het voedsel: “Het is de deal die wij met de bijen maken: wij ruilen suiker tegen honing.”
Dat bleek vergiftigde suiker dit keer. En bij de overbuurman (ook: kijk!) zien we wel jonge bijtjes en larven.
“Verschrikkelijk” zegt mevrouw Aarts. Ze hebben “keihard gewerkt” en nu “hebben we niks”.

De reportage eindigt wat abrupt.
Zodat ik ter plaatsing in een kader maar even teruggrijp naar wat in het begin zat: dat niet elke imker als doel heeft potjes honing vullen. Velen verhuren bijenvolken in kastjes zodat die (bv) fruitbomen kunnen bevruchten.
Dus voor uw te bestuiven gewas in heel Nederland – huur vitale bijenvolken bij Aarts Bij en Groen Vandaag gebeld, vandaag besteld! Lees ik op de website.
En op de pagina ‘Bijen’: Deze pagina wordt zo spoedig mogelijk aangevuld met informatie.
Gelukkig doet het echtpaar ook aan ongedierteverdelging en ongedierte eet geen bedorven voer. Ze verdelgen bv wespen. Maar: “alleen indien de populatie gevaar oplevert”.
Die mensen gún je hun “twee miljoen zoveel” (de man) lieve bijen.

Echte mannen in rode onderbroeken

door Reageer

“Wat is het toch heerlijk zo ‘s ochtends vroeg als het al licht is en je kunt zien waar je gaat.”
Joris van de Kerkhof gaat een hoek om naar de brandweerkazerne in Rotterdam (en eerst een hoek te ver, ondanks het licht). Hij treft twee mannen van de OR en 1 van de vakbond: “En de échte mannen, waar zijn *die* dan?”
Die liggen om kwart voor zeven nog te slapen en komen later niet langs een paal naar beneden roetsjen want dat mag niet meer van de Arbo-wet. De niet-echte mannen leggen uit waarom het plan om minder brandweerlieden op een kleinere wagen te laten uitrukken “een stom plan” (JvdK) is. Hoewel ‘stom’? “Dat wil ik nou niet 1-2-3 zeggen, om de baas niet voor z’n ballen te schoppen.”
JvdK: “Daar krijg ik gelijk een beeld bij…”

Ook de rest van het Filiaal is ‘beeldend’. “Hier staan mannen alleen in rode onderbroek, dat leidt af, gek is dat.” En (in de kamer van de wachtcommandant): “Wat hangt dáár nou toch? Een uitgeklede dame.”
Man: “Ja, ook wij hebben gevoelens.”

Joris van de Kerkhof mag een jongensdroom laten uitkomen door te spuiten met een brandweerslang. “Ooh!” doet hij. En: “Wat zwaar.” En: “Het ging de goeie kant op!”

Altijd leuk, Joris van de Kerkhof in Het Filiaal.
Marc-Robin Visscher zou dit Filiaal vermoedelijk ook leuk hebben gedaan.
Waarbij het speculeren is waar hij welke accenten net anders zou hebben gelegd.