De Koude Kalkoen

Jeanne

Fatsoenlijk en goed opgeleid zwijnen schieten

door Reageer

Opnieuw zijn er teveel wilde zwijnen op de Veluwe en opnieuw trekken de jagers opgewekt de natuur in om 4000 van de 5000 af te schieten. Zéér goed opgeleid zijn ze, die jagers. Niet alleen kunnen ze schieten (pang!), ze hebben ook hard gestudeerd om een baby-zwijntje van een moederdier te onderscheiden.
Zodat gedeputeerde Harry Keereweer op Marcel Oostens: “Houdt u wel een beetje in de gaten dat het fatsoenlijk gebeurt” ja, hoor kan antwoorden.

“De populatie groeit steeds weer, hoe kán dat nou?” vraagt de presentator nog. “Is er geen andere manier?” wil Lara Rense ook weten. Maar *nee* zegt Keereweer. En: het moet. Want de zwijnen steken wegen over en veroorzaken ongelukken. Ook eten ze hun buikjes rond bij boeren en -érrug!- ze ploegen keurige tuintjes om. Dat laatste pas als de akkers op zijn, maar toch – we moeten er niet aan denken.

Nou, bedankt, doen de presentatoren.
Die de steeds terugkerende discussie dat afschieten juist leidt tot méér biggen blijkbaar hebben gemist of niet zo relevant vinden.

Geen hok voor medisch specialisten

door Reageer

Hoe vaak en hoe gevarieerd kun je tegen een dokter zeggen: “bent u een zakkenvuller”?
Joris van de Kerkhof mag het proberen op specialisten die protesteren tegen Klink en hij kan het váák en nog best gevarieerd ook.

De specialisten zijn boos omdat Klink wil dat ze onder de raden van bestuur van de ziekenhuizen vallen én dat ze salaris inleveren. Dat laatste, daarover doen ze alsof het er niet echt toe doet, maar het eerste zit ze hoog. Want niets leuker dan zelfstandig ondernemer zijn dus dat willen ze blijven. En eigenlijk, eigenlijk zijn ze vooral nijdig omdat hun goeie naam in het geding is: ze *zijn* geen zakkenvullers en ook geen graaiers.
Het is, veronderstelt Joris van de Kerkhof, “toch erger als ze over je zeggen dat je als cardioloog slecht werk levert dan dat je een zakkenvuller bent?” (nee)
“Gaat u nu in uw Maserati’s naar Den Haag?” (*rammelend* busje gehuurd)

“Specialisten dat zijn toch mannen en enkele vrouwen die in een ziekenhuis over papieren gebogen zitten en nauwelijks patiënten zien?” (nee)
“Over zakkenvullen gesproken, als voorzitter van de Raad van Bestuur – daar hebt u ook last van, hè?”
Voorzitter heeft, zegt hij, “het beste voor met de patiënten”.
JvdK: “Ja, tis goed…”

Een kinderarts vertelt over vergelijkbare acties in de jaren tachtig en negentig.
JvdK: “En toen gingen de medisch specialisten weer terug in hun hok?”
Dokter (afgemeten): “Een hok ken ik niet voor medisch specialisten.”
Zelf is hij van ondernemer werknemer in dienst van het ziekenhuis geworden. Scheelt het veel in geld. Ja. Hoeveel? Wil hij niet zeggen.

Ze hebben hard gestudeerd, de specialisten. Ze werken hard. Ze verdienen dús veel.
En dat verdienen ze ook. Vinden ze.
De beeldvorming van zakkenvullen is en blijft, concludeert Joris van de Kerkhof.
“We maken veel uren” probeert een laboratoriumarts nog.
Niks aan te doen: “Het beeld blijft bestaan.”

En nu zoet in hun rammelende busje zonder spandoeken en liederen naar Den Haag.
Met een petitie.
Boos. Erg boos.

“Oeps! daar gaat een hoefijzer”

door Reageer

Veel zon is er vanochtend niet in het Filiaal maar Joris van de Kerkhof compenseert met veel harde hoorspelkern. Stap-stap-stap doet hij om kwart over zes en je hóórt ‘m met veel lawaai het plastic optillen waaronder de bij Borgharen opgegraven paarden liggen.
“Het is niet zo dat je het geluid van de paarden hoort” stelt de Filiaalhouder vast, “maar eigenlijk zie je ze door de groene velden waar de zon (daar is-ie!) door de wolken probeert te komen wel lópen.”

Een half uur later wordt met de projectleider écht aan het plastic gesjord. En niet alleen daaraan maar ook aan paard 7, 8 en 11 (met gele flapjes zoals koeien) en: “Oeps! daar gaat een hoefijzer.” En: “een plastic zakje, het lijkt wel of er wiet in zit – o nee dat hadden ze toen nog niet.”
Zijn de 50 paarden in 1632 in de greppel gegooid? Of later? Joris van de Kerkhof speculeert. Met de projectleider en met een leuke vrouw die hem ook nog het verschil tussen jongetjes en meisjes uitlegt (kwa paarden). Het blijkt een grotere hoektand te zijn (jongetje) wat ik noteer want je weet maar nooit of het nog eens van pas komt.

Tien voor acht is het opnieuw plastic sjouwen geblazen en gelukkig schijnt nu ook even de zon. De gravers zien skeletten maar ook geschiedenis en dat steeds meer. “Een hele grote 3D-puzzel.” Zijn de paarden spontaan dood gegaan? Ziek geworden? Bij slechts 1 vonden ze een kogel. Paardtechnisch lijkt onwaarschijnlijk dat ze aan de rand van de greppel 1 voor 1 zijn geëxecuteerd – een deel zou zijn gevlucht.

Tenslotte nog wat praten met een man die iets verderop aarde onderzoekt. Werktuigen uit de Steentijd wil die vinden (en heeft-ie al gevonden). JvdK: “Waar hoopt u nog op? In uw *diepste* fantasie?” Nou, als de Filiaalhouder aandringt: nog een stenen hamer.
En andere paarden? Nee, dat zijn er nu wel genoeg.
JvdK: “U hébt niks met paarden?”
Man (lachend): “Als ze dood zijn vind ik het prima.”

Grappig slot van weer een geweldig leuk Filiaal.

Piepende zon, spinnewebben en kwetterende vogels

door Reageer

Gisteren beleefde Joris van de Kerkhof er plezier in schapen op te jagen (bah, wat viel me dát van hem tegen), vandaag is hij zijn meer poëtische dierenliefhebbende zélf.
Dus ziet hij in zijn achteruitkijkspiegel de zon op gebouwen en dan lijkt het of ze in brand staan (“en daar schrik je dan wel van”), valt hem later “een lief torentje” op “waar de zon ook op schijnt”) en: “Als het een beetje meezit gaan die vogels ook nog een beetje kwetteren.”

Piepen
Het Filiaal gaat over het warme weer.
Een enthousiast vertellende weeramateur. Een verzorgingstehuis met de tekst ‘niet hoe oud we zijn, maar hoe we oud zijn is belangrijk’ en verzorgende Astrid met wie Joris van de Kerkhof “de zon ziet piepen door de bomen”. In dat tehuis een oude mevrouw (bijna 90): “Nee, ik ka nergens meer naartoe, ik kan slecht lopen, ik zit meestal op de kamer.”
Maar ze krijgt wel veel bezoek! corrigeert Astrid (door de Filiaalhouder net nog Anita genoemd).

Vet
“Mensen zoals ik die last hebben van iets te veel gewicht” gooit Joris van de Kerkhof voor de deur van de huisarts zichzelf in de strijd. “Mensen met overgewicht zoals wij tweeën” typeert de dokter onze verslaggever. Die mensen moeten dus kalm aan doen. Want: “Vet geeft minder warmte af dan spierweefsel.” Verder moeten we allemaal 2 liter vocht drinken (water of sap, géén alcohol!) en daartoe moeten we elkaar aansporen.
JvdK: “Als je nou alleen woont.” Mantelzorg. En als je die niet hebt? Dan moeten de buren aanbellen om te vragen of ik wel genoeg water naar binnen giet (en géén alcohol).

Stokjes
Hebben we nu alles kwa warm weer gehad? Nee, snap ik al na de berichten in het nieuws over een heidebrand. Joris van de Kerkhof gaat naar de brandweer. Die op een weegschaaltje stokjes legt van houtsoorten die in het bos voorkomen (JvdK: “mooi, hè, die spinnewebben en de zon die er doorheen schijnt”) en als die steeds lichter worden verandert de Code van nu nog geel over twee uur in oranje.
“En als u in het gezellige Brabant blijft” belooft de brandweerman de Filiaalhouder, kan hij tegen zes uur Code rood zien verschijnen.
JvdK: “Dan blijf ik toch gewoon!”
Een Filiaalhouder in topvorm.

Feestje

door Reageer

Naïef als ik ben zet ik om half vier Radio 1 aan benieuwd wat Villa VPRO dat laatste uur zal brengen. Er *is* geen Villa VPRO, er is Langs de Lijn. Omdat om vier uur wordt gevoetbald.
Uiteraard (…) is er om half vijf ook geen Radio 1 Journaal. Iemand bij de NOS zal wel hebben geënquêteerd dat de meeste Nederlanders het nieuws nu kan worden gestolen en dat ons hart alleen maar sneller klopt door het voetjebal.

Zodat ik het moet hebben van het Nieuws dat tijdens de rust snel wordt voorgelezen.
Over dat de cie-Havermans heeft vastgesteld dat de voormalige top van het politiekorps Gelderland-Midden zich niet schuldig heeft gemaakt aan corruptie en machtsmisbruik. Die invalshoek kiest de NOS ook op de site terwijl de Volkskrant de wél geuite kritiek centraal stelt.
Dan: het AMC hield dit weekend een personeelsfeest dat bijna 3 miljoen kostte. Voor tienduizend mensen traden in de hiertoe afgehuurde RAI Marco Borsato, Karin Bloemen, Ali B. en Liesbeth List op.
Dat is maar 250 Euro p.p. is het verweer van het ziekenhuis. Héél normaal bedrag als je je personeel vergast op een dinertje. Valt dus reuze mee.

Hoeveel bejaarden kun je voor 3 miljoen extra onder de douche zetten, een half uur mee wandelen. Hoeveel gehandicapte kinderen en mensen met Alzheimer voor wie nu het persoonsgebonden budget op is zodat ze in een inrichting moeten kun je met dat bedrag thuis houden.
Appelen en peren? Misschien.
Zie het maar als vrij associëren.