De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

NOS dumpt Hennah Draaibaar

door Reageer

PARAMARIBO, 18 feb – Hennah Draaibaar stopt per 1 maart als NOS-correspondent in Paramaribo, Suriname. Draaibaar vervulde deze functie gedurende de afgelopen dertien jaar.

Het freelance contract van Draaibaar is niet verlengd vanwege het vorig jaar ingevoerde roulatiebeleid van de NOS, waarbij het streven is om correspondenten regelmatig van standplaats te laten wisselen.

‘Correspondenten mogen hun verbazing niet verliezen,’ motiveert Hans Laroes, hoofdredacteur van het NOS Journaal.

(bron)

Opnieuw een voortreffelijke correspondent met kennis van zaken de laan uitgestuurd in het belang van de ‘verbazing’.
Ik ben reuze benieuwd welke bureauredacteur die nooit verder dan de Cote d’Azur is geweest maar die altijd al van reizen heeft gehouden en graag eens wat meer van de wereld wil zien deze leuke buitenpost in de schoot krijgt geworpen.

En dan maar ‘verbazen’.

Is Den Haag de hoofdstad?

door Reageer

In Den Haag komt een grote hindoetempel, leest Lara Rense voor in het mediaoverzicht.
“In de hoofdstad..” vervolgt ze en dan: “In de hoofdstad?”
Marcel Oosten: “Ja, de hoofdstad”.
LR: “Ik wist niet dat Den Haag de hoofdstad was.”
Maar als het op haar scherm staat en als Marcel het zegt zál het wel, hoor ik haar denken.
Waarmee ze mij ook doet twijfelen.

De hoofdstad *is* Amsterdam.
Wat -leert mij Wikipedia– opmerkelijk is, omdat de hoofdstad de stad pleegt te zijn waar de regering zetelt.

Af en toe is er sprake van dat Den Haag de hoofdstad zou moeten wórden.
Nu mag de stad met de hindoetempel zich alleen nog ‘hofstad’ noemen.

Bedot en uitgeknepen

door Reageer

Jeroen Schutijser is de (nieuwe?) Filiaalhouder.
Het onderwerp: hebben de A-merken zich hersteld en worden A- en huismerken in dezelfde fabriek gemaakt.

Vraag 1 moet beantwoord door marktonderzoeker Ronald Laureijsen en het antwoord is nee. De reden is dat ze zich de afgelopen jaren onvoldoende hebben vernieuwd en dat moet omdat wij anders niet bereid zijn extra te betalen. De meest succesvolle merken? Campina, Marlboro en DE. Klappen gehad: Liga en Sultana. Omdat Sonja Bakker die aanprees maar Sonja is ‘uit’ en dokter Frank is ‘in’ en die heeft het meer met Modifast.
De nieuwe nummer 1, voorspelt Laureijsen, wordt Marlboro. Jeroen Schutijser: “Ik vind het dus eigenlijk niet kunnen dat een sigarettenmerk het populairste merk wordt. Sigaretten zijn ongezond. Tenminste, dat staat op die pakjes.”

Vraag twee: maken ze de huismerken in de fabriek van de A-merken? “Worden we bedot?”
Laureijsen weet het niet of doet of hij het niet weet in elk geval: het maakt niet uit (zegt hij).
De man van de hagelslaghuismerkfabriek sluit niet uit dat ándere fabrieken beide maken, maar hij doet het niet. “U wordt uitgeknepen, hoe zit het” vraagt de verslaggever en “de ingrediënten zijn toch wel goed, hè” en hij mag wat hagelslag op z’n zelf meegebrachte broodje.

Jeroen Schutijser knispert en schudt en laat rinkelen (hoorspelkern). Hij heeft wat kwootjes van de straat van mensen die wel of juist niet of deels A-merken kopen. Hij onthult (persoonlijke touch) dat hij voor 70 cent huismerk sinas koopt en die was zaterdag uitverkocht en toen moest hij Sisi kopen terwijl dat € 1,20 kost.

In het begin praat de (nieuwe?) Filiaalhouder normaal. Later gaat hij over op het vertrouwde ‘Mevrouw. Hebt u het al gehoord”-zuigtoontje.
Er zijn vast mensen die dat enig vinden.

Grappige Nederlandse kinderen gaan in België naar school

door 1 Reactie

Zo’n 22.000 Nederlandse kinderen gaan in België naar school en Marc-Robin Visscher maakt er een leuk Filiaal over. Hij begint in Hulst “waar het net zo stil is als in de gemiddelde Belgische schoolklas” en hoort van wethouder Frank van Driessche dat die zint op ‘maatregelen’ en ‘onderzoek’. Zoals de directeur van de St. Jozefschool (55 leerlingen, plaats voor 110) bezig is met “een nieuw concept neerzetten” met desnoods een warme maaltijd en iedereen met de bus ophalen.

Jammer voor de wethouder en de directeur maar de warme hap is niet wat ouders hun kroost naar een Belgische school doet brengen. Ze kiezen ervoor omdat kinderen daar al vanaf 2½ gratis naar school kunnen. En daarna blijven ze hangen. Dat hoort Marc-Robin Visscher aan de keukentafel van Jacqueline Rozenberg waar hij tracht een gesprekje te voeren met Isis en Jasmijn. De laatste met een sticker op haar hand “omdat ik heel erg flink opgeruimd heb”.
Op school dus.

MRV: “Isis, vind jij het leuk op school?” Ja. “Vertel ‘s.” Stilte.
MRV: “Isis zit nog een beetje met de mond vol tanden, ik denk dat het ontbijt er eerst in moet.”
Hebben ze Belgische vriendinnetjes? Jasmijn wel. Belgische én Nederlandse. Isis? “Ik heb niet zoveel vriendinnetjes.” MRV (heel lief): “Helemaal niet? Ook geen Nederlandse?” Isis: “Een paar Nederlandse. Denk ik.”

Bij de wat lacherige Belgische kinderen heeft de Filiaalhouder een uur later amper meer succes. “Hoe is het om Nederlandse kinderen in de klas te hebben” vraagt hij. “Grappig.” Wát is er grappig aan. “Veel.” Want: “Ze geven grappige antwoorden.” MRV: “Hele rare types eigenlijk?” Gelach.

De opzet lijkt érg op het Filiaal van Menno Reemeijer van drie jaar geleden (toen staken nog 19.000 kinderen dagelijks de grens over). Ook die had toen weinig succes met het kinderen aan de praat krijgen.
Bij Marc-Robin Visscher valt me op hoe leuk en lief hij het aanpakt.
Dat mij dat (aangenaam) verrast zegt waarschijnlijk meer over mij dan over hem.

Ganzen à la carte

door Reageer

Noordholland wil onderzoeken of het vlees van afgeschoten ganzen kan worden verkocht.

WTF is mijn eerste reactie want dat krijg je als je het nieuws vooral landelijk volgt en niet regionaal: ik *wist* niet dat in mijn provincie ganzen werden geschoten.
Ik hoop dus dat Lucella Carasso gedeputeerde Jaap Bond (CDA) hárd aanpakt maar Lucella gaat op vriendelijk en babbelt opgewekt over dat de gans vroeger op het menu stond maar nu niet meer en wat onderzoekt Bond nu precies?
Op welke manier ganzen kunnen worden gegeten en of er een afzetmarkt voor is.
“Hoeveel kilo in de week” wordt de presentator zakelijk (“bepaalde periodes meer dan andere”) en: “Is de opbrengst voor de provincie.”
Daar praat Bond overheen. De opbrengst zal niet veel zijn, zegt hij. Kan wezen, denk ik: maar gaat hij er nou snelwegen van aanleggen of gaat het geld naar de bescherming van weidevogels?

Dat afschieten, zegt Lucella Carasso, “daar is veel om te doen, zal dit de woede niet aanwakkeren.” Nee, zegt Bond, want de gans is “een biologisch streekproduct” en daarom vinden de ganzenbeschermers het juist fijn als die in de voedselketen belandt. Mm – discutabel dit. Maar wel sterk: als je de gans tóch afschiet kun je hem beter eten dan in de destructie werpen.
LC: “Hebt u het zelf al geprobeerd?” (nee)
LC: “Hoe lang moet-ie in de oven of de braadpan?”
Bond heeft gehóórd dat ganzenborst net zo lang duurt als “een biefstukje”.

“Snel klaar” constateert Lucella Carasso en 4 minuten later is mijn eerste reactie helemaal omgebogen naar: wat een goede aanpak.
Inzoemen op het onderwerp en geen missie bedrijven maar wél laten merken dat je weet dat hier iets spéélt.

Grauwe ganzen in de Eilandspolder